واکنش اکسایش و کاهش آلی

واکنش اکسایش و کاهش آلی یا اکسایش آلی یا کاهش آلی واکنش‌های اکسایش-کاهشی اند که در میان ترکیب‌های آلی روی می‌دهند. اکسایش و کاهش در شیمی آلی، با شیمی معدنی کمی تفاوت دارد چون واکنش‌های بسیاری این نام را به خود می‌گیرند اما در عمل از دید الکتروشیمی، جابجایی الکترونی روی نمی‌دهد.[1]

واکنش اکسایش و کاهش آلی، کاهش بیرچ

یک گروه عاملی ساده می‌تواند برای افزایش درجهٔ اکسایش تنظیم شود. عددهای اکسایش تقریبی اند:

متان اکسید می‌شود و به کربن دی‌اکسید تبدیل می‌گردد چون از عدد اکسایش از -۴ به +۴ می‌رسد. از جمله کاهش‌های سنتی می‌توان به کاهش آلکن به آلکان و اکسایش‌های سنتی به اکسید کردن الکل به آلدهید اشاره کرد. در اکسایش، الکترون‌ها برداشته می‌شوند چگالی الکترونی مولکول کاهش می‌یابد و در کاهش، چگالی الکترونی هنگامی افزایش می‌یابد که الکترونی به مولکول افزوده شود. همیشه این نامگذاری برای مولکول آلی صورت می‌گیرد برای نمونه معمول است که بگوییم کاهش کتون توسط لیتیم آلومینیوم هیدرید اما نمی‌گوییم اکسایش لیتیم آلومینیوم هیدرید توسط کتون. در بسیاری واکنش‌های اکسایش یک اتم هیدروژن از مولکول آلی برداشته می‌شود و در برگشت کاهش یک هیدروژن به مولکول آلی افزوده می‌شود. نمونه واکنش‌های آلی که می‌تواند در یک پیل الکتروشیمیایی روی دهد الکترولیز کلبه است.[1]

در تسهیم نامتناسب واکنشگر همزمان دچار کاهش و اکسایش می‌شود و دو ترکیب جدا از خود بجای می‌گذارد.

کاهش‌های آلی

چندین سازوکار واکنشی برای کاهش‌های آلی وجود دارد:

کاهشی مانند کاهش ولف–کیشنر در هیچ‌یک از دسته‌بندی‌های بالا جای نمی‌گیرد.

اکسایش‌های آلی

چندین سازوکار واکنشی برای اکسایش‌های آلی وجود دارد:

منابع
  1. March Jerry; (1885). Advanced Organic Chemistry reactions, mechanisms and structure (3rd ed.). New York: John Wiley & Sons, inc. ISBN 0-471-85472-7
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.