هویر

از روستای هویر دو رودخانه میگذرد که در مرکز روستا این دو رود به هم میپیوندند و رودخانه هویر(دَلی‌چای(رود دیوانه)) را پر آب میکنند که این رودخانه از آب دریاچه های تار و هویر که حاصل ذوب یخچال های قره داغ (خط الراس دوبرار) است، به رودخانه حبله رود میرسد.

این دریاچه که یکی از دریاچه‌های آب شیرین ایران است در ۱۵ کیلومتری شرق دماوند و غرب روستای هویر، در بین کوه‌های دوبرار در شمال و زرین‌کوه در جنوب واقع شده‌است. این دریاچه در اثر زمین لغزش زرین‌کوه ایجاد گردیده‌است. درازای دریاچهٔ تار حدود ۱/۳ کیلومتر و میانگین پهنای آن ۴۰۰ متر است.عمق این دریاچه در فصول پرآب حدود 50 متر و در فصول کم آب حدود 40متر است. به علت پوشش کوهستانی و سنگی کف دریاچه آب آن بسیار زلال است و کف دریاچه پیداست. . سرشاخه آب‌هایی که به این دریاچه‌ها می‌ریزند، چشمه‌ساران کوه‌های قره‌داغ، سیاه‌چال و شاه‌نشین در شمال و آبراهه‌های فصلی از جنوب است که قسمتی از آب آن‌ها وارد دریاچه‌ها می‌شود و قسمتی دیگر، آب رودهای تار و هویر (رود دلیچای)را تأمین می‌کنند. سرریز این دریاچه به صورت بسیار اندک سرچشمه رودخانه تار محسوب می‌شود که به‌طور طبیعی با تغذیه از رودخانه‌های فرعی دیگر تشکیل رود تاررود را می‌دهد و به سوی شهر دماوند جاری می‌شود.

دریاچه تار از فراز زرین‌کوه

یکی دیگر از فضای دیدنی روستای هویر دریاچه کوچک هویر می‌باشد که در شرق دریاچه تار یا همان دریاچه بزرگ هویر قرار دارد، از جاذبه‌های طبیعی ارزشمند روستاست که ماهیگیران برای صید قزل آلا به آنجا می‌روند. سطح دریاچه در فصول سرد سال یخ می‌زند.

دریاچه کوچکتر هویر ، واقع در سمت شرقی دریاچه تار(دریاچه بزرگ هویر)

برج انگمار در بیست کیلومتری روستای هویر در حوالی شاه‌نشین که به لحاظ قدمت تاریخی و نوع معماری واجد ارزش‌های گردشگری است.

جول دره یکی دیگر از غارهای این روستاست که به پالان خر نیز معروف است. این غار در حد فاصل روستای هویر و روستای سربندان و در کنار جاده ارتباطی قدیم این روستا قرار گرفته‌است. این غار در حدود ۹۰ متر طول دارد و مشتمل بر چندین فضای مختلف است.

این مقبره که در مسیر روستای هویر به سمت دریاچه هویر در منطقهٔ چمنداب (چنداب) قرار گرفته‌است به دلیل دوری از بافت روستا متروک شده و مخروبه‌ای از آن باقی مانده‌است. سفالینه‌هایی در اطراف امامزاده علی اکبر و تپه‌های مجاور آن کشف شده که قدمت تاریخی این روستا را به قرن‌های سوم و چهارم هجری می‌رساند. دو درخت کهنسال خشکیده سرو در اطراف امامزاده وجود دارد که گویا قدمت آن‌ها به ششصد سال پیش می‌رسد که نام دیگر این امامزاده از این دو درخت کهنسال الهام گرفته است که به نام پیرکاجی بوده و به معنی کاج یا سرو پیر میباشد. .[1]

.

مقبره شاهزاده علی اکبر، اثرکمیل قاسم پور و محمدرضاآقابابائی

قله دوبرار مرتفع‌ترین قله در رشته‌کوهی پیوسته‌است که به نام‌های ماز، قره داغ و نیز به نام خود دوبرار که بلندترین قله آن است مشهور است. خط الراس پرفراز و یکنواخت دوبرار دارای ۲۳ قله مرتفع می‌باشد که ۱۲ قله آن بیش از ۴۰۰۰ متر ارتفاع دارند. قله دوبرار شرقی یکی از مرتفع‌ترین قلل رشته‌کوه دوبرار است که ۴۰۸۰ متر ارتفاع دارد. برای رسیدن به قله دوبرار شرقی باید از انتهای روستای هویر در مسیر رودخانه به چشمه بزرگ رسید و از آنجا به گردنه دوبرار رفت و از گردنه دوبرار به قله دوبرار شرقی رسید. [5] قره داغ، یکی از کوه‌های اطراف روستاست که مورد توجه علاقه‌مندان به ورزش‌های کوهنوردی است. این کوه چشم‌انداز بسیار جالب توجه و دیدنی دارد.

روستای هویر به دلیل موقعیت جغرافیایی دارای چشمه سارهای آب معدنی بسیاری است ؛از جمله این چشمه‌ها کورچشمه، جواهرچشمه، سپیدکمر، چشمه پیش و چشمه انارچال می‌باشد که از محبوبیت خاصی برخوردار است.

آبشار فصلی هویر از فراز صخره‌ای بلند از بالا دست روستای هویر به پایین سرازیر شده و منظره زیبایی را ایجاد کرده‌است، هر ساله علاقه‌مندان زیادی را به این منطقه می‌کشاند[6]

.

آبشار فصلی عوش کمر، اثر مجید اسکندری

آرامگاه امامزاده حسین که قدمت آن به قرن‌های ۷ و ۸ هجری قمری می‌رسد از آثار مورد احترام مردم روستاست. این بنا در پلان هشت ضلعی با طاقنماها و گنبدی بر فراز آن‌ها احداث شده‌است. مصالح به کار رفته در بنای این آرامگاه شامل لاشه سنگ و سنگ‌های کف رودخانه با ملات ساروج است و این اثر در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۸۶۸۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[1]

این قلعه قدیمی بر فراز روستا قرار دارد که به نظر می‌رسد قلعه‌ای استراتژیک در جنگ‌های گذشته بوده‌است اما هم‌اکنون آثاری در حد پایه‌های مخروبه قلعه باقی مانده‌است.