وادان

قدمت اين روستا و اولين آثار سكونت انسان در اين منطقه بنا به برخي شواهد به سلسله مادها و حضور آنها در حاشيه اين روستا تعلق دارد كه به عنوان پايگاه تابستاني آن ها محسوب مي شده است.وجود قلعه باستاني وادان در راستاي قلاع كوهان ،فاژان ،زرآباد،حاج عسگر ،دزك،كياني ،سپيد و درويش خود دليلي بر اين مدعا ست.يكي از نوادر استراتژيكي كه در اين قلعه ها رعايت شده است ،آنكه قلعه ها در مكان هايي ايجاد گشته كه به راحتي در قديم به وسيله نشانه هاي خاص خود همچون دود و آتش مي توانستند يكديگر را مطلع سازند.رعايت اين استراتژي نشان از آن دارد كه مادها تابستان در حواشي رودخانه دائمي وادان سكني مي گزيدند،لهذا از آنجايي كه آب و هواي منطقه بسيار مساعد بوده است دامنه اين سكونت بسيار وسيع بوده طوري كه از وادان شروع شده و تا ساران ادامه مي يافت. اين سلسه در فصل سرما در پايگاه هاي زمستاني خود در اطراف ايوانكي و گرمسار سكني مي گزيدند .سند ديگر اينكه در 6 كيلومتري غرب وادان در مراتع متعلق به اين روستا ، منطقه اي وجود دارد تحت عنوان چشمه شاه . اين محوطه باستاني داراي سه تپه طبيعي نسبتا برجسته نسبت به تپه ماهورهاي اطراف مي باشد كه به فاصله نزديك از يكديگر ديده مي شود.اين منطقه باستاني به نام هاي ديگري همچون يورت شاه وتخت شاه نيز مشهور مي باشد. اخيرا دربررسي هاي صورت گرفته در اين محوطه، شواهد فرهنگي كه نشانگر استقراري بودن آنها باشد به دست آمده كه در مرتفع ترين نقطه آن وجود داشته است. آنچه مسلم است تپه هاي باستاني چشمه شاه دردوران تاريخي ، مورد استقرار واقع شده است و نام هايي كه امروزه به اين مكان اطلاق مي شود شايد به لحاظ اهميت آن بوده است.احتمال مي رود اين محوطه به عنوان اقامتگاه هاي تفريحي مورد استفاده و استقرار رؤساي ايلات وقبايل بوده و قدمت آن به قرون قبل از اسلام بازگردد.نكته ديگر اينكه در جبهه شرقي محوطه باستاني چشمه شاه و تقريبا به فاصله 3 كيلومتر اين محل و در زير قله بلند كوه قرچ،مرتع و يورتي وجود دارد كه به بند امان مشهور مي باشد وليكن مردم از آن تحت عنوان بند حمام ياد مي كنند و به جهت تسطيح توسط ماشين آلات سنگين،تمامي آثار فرهنگي آن از بين رفته است.

وادانستن: مصدر مرکب، به معنای بازدانستن، بازشناختن، تشخیص دادن، وادان نیز به معنای بازشناختن و تمیز دادن می‌باشد. چنانچه اثیرالدین اخسیکتی می‌گوید: «گر بضاعت دار شرعی، سود بشناس از زیان/ور عروس آرای فرعی، خلعت وادان از کفن»

فلسفه نام وادان را این طور بیان می‌کنند که پس از حادثه عاشورا، عده‌ای که تعداد آن‌ها قریب به چهل نفر بوده در شمالی‌ترین منطقه وادان سکنی گزیدند که جملگی شعیه مذهب بودند. در راستای سکنی گزیدن این افراد، عده‌ای نیز در فاصله ۲ هزار گزی جنوب روستا و بر روی یال‌های دامنه شمالی کوه‌های جنوب سکنی گزیدند که بی دین و کافر بودند. این گروه اقدام به ساخت قلعه‌ای نمودند که بعدها به نام قلعه کافر معروف گردید. این افراد جهت آبرسانی به محل اقامت خودشان نهر طویلی قریب به ۷۰۰۰ متر احداث کردند. وادان احتمالاً به معنای تمییز دادن و تشخیص دادن بین این دو گروه می‌باشد. این نام همچنان بر سر زبان‌ها جاری است. امروزه مردم در محاورات عامیانه خود وادان را «وان» می‌گویند که بی‌شباهت به موقعیت روستا نمی‌باشد. زیرا وان به معنای چشمه و محل آب می‌باشد و در حقیقت سرچشمه رودخانه از این محل است.

رودخانه ای معروف به رودخانه وادان که از شمالی‌ترین بخش وادان سرچشمه گرفته در حرکت دائمی خود به سمت جنوب از روستاهای تاسکین، وادان، کوهان، کیلان، ساران، دوآب و ویرانه عبور کرده و سرانجام به ایوانکی می‌ریزد. در گذشته‌ای نه چندان دور، آب این رودخانه به قدری بوده‌است که الوارهای بریده شده از درختان تبریزی و بید در حواشی رودخانه را به وسیله جریان شدید آب این رودخانه انتقال می‌دادند ولیکن اخیراً به خصوص در فصل گرما و کشاورزی، آب این رودخانه محدود به مشروب نمودن اراضی کشاورزی وادان می‌شود. همان طور که بیشتر اشاره گردید رودخانه وادان را به نام «وان» می‌شناسند که در لغت‌نامه‌های فارسی به معنای سرچشمه و محل آب می‌باشد. البته به زودی بر روی این رودخانه سد خاکی به طول تاج ۲۵ متر و ذخیره آبی ۵/۳ میلیون متر مکعب احداث خواهد شد که بالغ بر ۵۰۰۰ هزار هکتار از اراضی زیر دست این سد مشروب خواهد گردید.

غار : دخمه‌ای بزرگ در صخره‌های سنگی عظیمی در محله‌ای موسوم به زیرکمر وجود دارد که از آن تحت عنوان غار یاد می‌کنند. هرچند که چشم‌انداز آن از دور دهنه غار وسیعی را نشان می‌دهد اما عمق آن به بیش از۴ متر نمی‌رسد. بیشتر شبیه دخمه بزرگی است که به نظر می‌آید به وسیله دست آن را کنده باشند نه اینکه توسط عوامل طبیعی چون فرسایش، بدین شکل در آمده باشد. این غار به نام غار زیر کمر معروف بوده و به احتمال زیاد مربوط به زمان غارنشینی است.

بند : تنها بند معروف در منطقه وادان، بند امان می‌باشد که مردم آن را به عنوان بند حمام می‌شناسند. سابقه این بند بسیار کهن می‌باشد. در گذشته‌ای نه چنان دور نیز بندی موسوم به بند آسیاب بوده که کار انتقال آب برای آسیاب آبی را انجام می‌داده‌است.

آب معدنی : بنا به برخی حکایات و روایات از سوی ریش سپیدان روستا، چشمه‌ای بر روی کوه قوچعلی و در منطقه‌ای به نام آفتاب وجود داشته که از آن به عنوان کمبود آب یاد می‌کردند. البته آثار آن هنوز پابرجاست و در بخشی از فصول سال آب اندکی از آن جاری می‌شود. قدما را عقیده بر آن بوده که آب این چشمه مصرف دارویی داشته، رنگ آن تیره بوده و مزه گس داشته‌است.

بناهای تاریخی : چشمه شاه، قلعه کافر و قلعه وادان از بناهای بسیار کهن روستا می‌باشد که شرح آن‌ها قبلاً گذشت. از دیگر بناهای تاریخی و مذهبی می‌توان از سقاخانهٔ ابوالفضل العباس نام برد. مردم روستا، ارادت خاصی به این مکان مقدس دارند. این ارادت به خاطر آن است که مردم این روستا، معجزات فراوانی از این مکان سراغ دارند. اهالی برخی از نذورات خود را در این مکان مقدس ادا می‌نمایند.

خود روستای وادان از بخش‌هایی همچون: قلعه، ده، کهریزک، بالا حصار، بالا روبار، پایین روبار، سرباغ، شهرک آزادگان، شهرک بنیاد، زیر کمر و جدید تشکیل شده‌است. ولیکن حواشی روستا و چشمه آب‌های آن عبارت اند از :چهار چشمه، بند امان(حمام)، رزک، تولک، میشینی، ممشه، نی یک، چشم ابراهیم، تخت شاه، چشمه شاه، دلی، آبزه، رستم آباد، آب باریک، محدودیه، سفید خانیک، دو دره، مملی، قاسم بیگی، سرخ چشمه، جوزدار، سره قاسم و...که بعضاً این مناطق تاریخچه خاص خودشان را دارند. به عنوان مثال پیر چنار در جوزدار.

پیر چنار : جوزدار در حدود دو کیلومتری غرب وادان واقع شده‌است. این منطقه بسیار بسیار وسیع می‌باشد. وجود دخمه‌هایی در این مکان خود دال بر این مدعاست که در گذشته‌ای نه چندان دور، این منطقه یکی از قطب‌های تولید محصولات کشاورزی همچنین چراگاه تعداد بی شماری گاو و گوسفند بوده‌است. در وسط این منطقه وسیع، درخت چناری وجود دارد که بنا به گفته اهالی قدمت آن به بیش از ۶ قرن می‌رسد. اهالی روستا، باور خاصی به آن دارند و در ایام خاصی به زیارت آن رفته و نذورات خود را ادا می‌نمایند. بر روی این درخت مردم دخیل‌های زیادی را بسته‌اند و بر این باورند که سوزاندن چوب این درخت گناه می‌باشد. قدمت این درخت، فضایی را که این درخت اشغال نموده و ارتفاع این درخت، یکی از جاذبه‌های طبیعی و دیدنی این روستا است.

• امام‌زاده قاسم: این امامزاده هم‌اکنون در شمالی‌ترین منطقه وادان و ابتدای روستای تاسکین قرار دارد. هرچند که هم‌اکنون جزءامامزاده‌های روستای تاسکین به شمار می‌آید ولی سابقاً این امامزاده جزء روستای وادان بوده‌است. در فرهنگ جغرافیایی ایران و در لغت‌نامه علی اکبر دهخدا آمده، تعلق این امامزاده به وادان ذکر گردیده‌است. بنا به اظهارات سازمان میراث فرهنگی به نظر می‌رسد قدمت بنای این امامزاده به قرون ۶ یا ۷ هجری برگردد.
• امام‌زاده زین‌العابدین ابن عقیل: که در مرز بین وادان و محله کوهان قرار دارد، این بنا به همت سازمان میراث فرهنگی مرمت و بازسازی شده‌است. از آن جایی که قبرستان مشترک محله کوهان و وادان نیز در جوار این امامزاده واقع شده‌است. مضاف به اینکه گردهمایی اهالی محله کردر، محله کوهان و بیدک نیز در روز عاشورا در این محل می‌باشد. قدمت بنای این امامزاده به قرون ۸ یا ۹ هجری بر می‌گردد.
• مسجد قدیمی: اگر چه تاریخ معتبر ساخت این مسجد هنوز مشخص نشده ولی تخمین زده می‌شود که قدمت بالایی داشته‌است. شواهد نشان می‌دهد که در بین سال‌های ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ به کلی خراب و از نو ساخته شده‌است. ساختن مسجد جدید توسط دو فرد نیکوکار به نام‌های توسلی و علی محمد کاظمی صورت پذیرفته است. همچنین به جهت روند روبه رشد جمعیت ۲ بار اضافه بنا گردیده و هم‌اکنون دارای ۷۰۰ متر زیر بنا می‌باشد. مضاف به اینکه بخش کوچکی از مسجد، حسینیه‌است که متصل به آن می‌باشد.

• پازوکی طرودی، ناصر، تاریخ دماوند و آثار تاریخی آن.