میرزا موسی نوری

میرزا موسی نوری، معروف به آقای کلیم متوفی سال ۱۲۶۶ تنها برادر تنی بهاءالله بود. بعدها شوقی افندی او را به عنوان یکی از نوزده اصحاب بهاءالله نام برد.

دوران زندگی میرزا موسی جزء جداناپذیر از دوران زندگی بهاءالله است. بهاءالله از او به عنوان اسوه فرمانبرداری از قوانین یاد می‌کرد. زمانی که یکی از مقامات رسمی دولتی حکم مجازات برای یکی از پیروان بهاءالله صادر کرده بود، بهاءالله بیان کرد:

باو بگوئید احدی در این جهان ادّعای انتساب باین آستان نتواند مگر نفوسی که در رفتار و اطوارشان اقتدا باین مظلوم نمایند بنحوی که اگر جمیع من علی الارض مجتمع شوند نتوانند آنانرا از اعمال و اقوالی که سزاوار این روز عظیم است بازدارند." (ترجمه). سپس من باب تأکید و توضیح بهمان مأمور حکومت فرمودند «این برادر من موسی که از جانب پدر و مادر با من برادر است و از اوان صباوت با من مؤانس و مصاحب اگر احیاناً روزی عملی مخالف مصالح مملکت یا مضرّ بعالم دین و مذهب از وی صادر شود و جرمش در نظر اولیاء امور ثابت و محقّق گردد خشنود و راضی خواهم بود که دستهای او را بسته در شطّ غرق نمائید و شفاعت احدی را در حقّ او نپذیرید.[1]

شوقی افندی در مورد میرزا موسی می‌گوید:

از برادران حضرت بهاءالله که در سفر بغداد افتخار التزام موکب مبارک را داشتند اوّل جناب میرزا موسی ملقّب به آقای کلیم است که از مؤمنین غیور و مدافعین پرشور و معزّز امر جمال اقدس ابهی محسوب و در بین اخوان و اخوات مبارک از همه ممتازتر و قابل تر بوده و یکی از انفس مبارکی است که قلم اعلی در حقّ آنها شهادت داده که «این امر از ابصر کلّ مستور و احدی به تفصیل آن مطّلع نه الّا نفسان». دیگر جناب میرزا محمّد قلی که از طرف مادر از حضرت بهاءالله جدا بوده و با وجود نقض و فتور بعضی از بستگان تا آخرین دقیقهٔ حیات در امرالهی ثابت و مستقیم و مؤمن و جانفشان باقی‌مانده‌است.[1]