بدیع نیشابوری
میرزا آقا بزرگ نیشابوری مشهور به بدیع (۱۸۵۲ – ۱۸۶۹) همچنین ملقب به فخر الشّهداء از سوی بهاالله، از پیروان مشهور باب و سپس از نخستین پیروان بهاءالله شد.
بدیع در سن پانزده سالگی
بدیع پیام بهاءالله را به ناصرالدین‌شاه قاجار رساند و در ۱۷ سالگی به فرمان شاه، شکنجه و اعدام شد.
وی فرزند عبدالمجید نیشابوری بود.[1]
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Badí‘». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در مه ۲۰۱۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.