میرجعفر باقرف

میرجعفر باقراف عباس اغلو (به ترکی آذربایجانی: Mir Cəfər Bağırov Abbas oğlu) (متولد ۱۷ سپتامبر ۱۸۹۶ – درگذشته ۷ مه ۱۹۵۶) او در سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۵۳ میلادی، رئیس جمهور جمهوری شوروی آذربایجان، در زمان زمامداری ژوزف استالین بر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود.

زندگی نامه

باقراف در قوبا استان باکو در ۱۸۹۶ به دنیا آمد. او به پتروفسک رفت تا مطالعات تربیت معلمی (study pedagogy) را در آنجا فرا گیرد. در طی ۱۹۱۵–۱۹۱۷، باقروف به عنوان معلم در روستای خودات به تدریس مشغول گردید . بین سال‌های ۱۹۱۸–۱۹۲۱، او در انقلاب اکتبر روسیه و جنگ داخلی روسیه، به عنوان فرمانده هنگ نظامی روسیه و رئیس دادگاه انقلابی شاخه آذربایجان، به ایفای نقش پرداخت . پس از چیرگی نظام کمونیستی شوروی بر آذربایجان، باقروف به عنوان رئیس کمیته انقلابی قره‌باغ آذربایجان منصوب گردید. همچنین گزارش شده که باقروف برای پلیس جمهوری دموکراتیک آذربایجان هم کار می‌کرده است. در طول سالهای ۱۹۲۷ تا ۱۹۲۹، او به عنوان مدیر بخش تقسیم آب فراقفقاز مشغول به کار بود. او از فوریه ۱۹۲۱ تا مه ۱۹۲۷ و همچنین از دسامبر ۱۹۲۹ تا آگوست ۱۹۳۰، رئیس سرویس امنیتی ایالت بوده است.

غائله آذربایجان
تصویر صفحۀ اول از متن اصلی فرمان استالین (زبان روسی) به میرجعفر باقرف دربارهٔ اقدام به تشکیل یک حرکت تجزیه طلبانه در آذربایجان و دیگر استان‌های ایران شمالی

در روز ششم ژوئیه ۱۹۴۵ میلادی، پانزدهم تیر سال ۱۳۲۴ خورشیدی، فرمان حزب کمونیست شوروی، برای "اقدام به تشکیل یک حرکت تجزیه طلبانه در آذربایجان و دیگر استان‌های ایران شمالی" ابلاغ و به امضای استالین رسید. باقروف یکی از افرادِ مهمی بود که می‌بایست اقدام‌های لازم در این زمینه را انجام دهد.[1][2] باقراُف نقش عمده ای در پیشبرد غائله آذربایجان داشت، مقدمات غائله و تشکیل حکومت خودمختار آذربایجان تا خارج کردن پناهندگان به شوروی از اقدامات اصلی او بود. وی به دستور استالین با پیشه‌وری ملاقات کرده و مقدمات تشکیل فرقه دموکرات آذربایجان را فراهم نمود. گفته شده است که او در قتل احتمالی پیشه‌وری نیز سهیم بوده است.[3] همچنین وی پیشنهاد تاسیس حزب دموکرات کردستان را به قاضی محمد و دیگران داد.[4]

قتل مخالفین

در سال ۱۹۴۰ در حدود هفتاد هزار نفر آذربایجانی در اثر پاکسازی باقروف به قتل رسیدند. روشنفکران به عنوان یک نیروی اجتماعی به خاک و خون کشیده شدند و گارد نخبهٔ حزب کمونیست نابود شد.[5]

سرانجام

در ۱۹۵۳، اداره کمیته مرکزی حزب کمونیست آذربایجان، باقروف را به عنوان رهبر شورای وزیران آذربایجان شوروی، منصوب کرد. پس از مرگ استالین، در مارس ۱۹۵۳، باقروف متهم به رهبری سرکوب و دستگیری به سال ۱۹۵۴ شد. او توسط دادگاه انقلابی اتحاد شوروی، محاکمه و محکوم به اعدام شد. در آخرین ۱۷ دقیقه سخنرانی قبل از دادگاه، او حکم دادگاه را پذیرفت و از هرگونه پشیمانی و عذرخواهی، سرباز زد. باقروف در ۱۹۵۶ اعدام شد.

پانویس
  1. «فرمان استالین: 'فرقه دموکرات آذربایجان' ایجاد شود». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۰.
  2. «مقاله ای از عباس جوادی». BBC News فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۰.
  3. ملازاده، حمید (۱۳۸۸). اطلاعات طبقه بندی شده حوادث آذربایجان. مهد آزادی. ص. ۱۲۹. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۸۸۹۹-۲ مقدار |شابک= را بررسی کنید: length (کمک).
  4. McDowall, David. A Modern History of the Kurds. London: I.B. Tauris, 2000. p.240: In September 1945, Qazi Muhammad, Sayf Qazi and the leading chiefs were summoned to Tabriz to meet the Soviet consul who sent them straight to Baku, where they were received by the president of Soviet Azarbaijan. He explained how the Tudeh Party had been ineffective in Iranian Azarbaijan and was being replaced by the Democratic Party, and how in order to achieve their freedom the Kurds should do the same. Komala, he told them, was the creation and instrument of British imperialism. They were exhorted to form their own democratic party.
  5. Historical Dictionary of Azerbaijan, Asian/Oceanian Historical Dictionaries; No. 31 by Swietochowski, Tadeusz Publication: Lanham, Md. Scarecrow Press, 1999

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.