مرتضی رفیق‌دوست

مرتضی رفیق‌دوست، متهم ردیف ۲ پرونده اختلاس ۱۲۳ میلیارد تومانی از بانک صادرات و برادر محسن رفیقدوست بود. این ماجرا منجر به اعدام فاضل خداداد شد.[1]

متهم ردیف دوم (مرتضی رفیق‌دوست) همراه با متهم ردیف سوم (تحویلدار چک‌های رمزدار) به حبس ابد محکوم شدند؛ ولی پس از چندی، قوه قضاییه حکم خود را در مورد متهمان ازجمله مرتضی رفیق دوست تغییر می‌دهد گویا آن‌ها به این نتیجه می‌رسند که در حکم افراط شده و حبس ابد زیاد است.

مرتضی رفیق‌دوست رئیس کمیته انقلاب اسلامی سعدآباد بود که فاضل خداداد را به یکی از شعب بانک صادرات معرفی نمود تا خداداد بتواند در آن حساب باز کند. مرتضی رفیق‌دوست در سال ۱۳۸۲ پس از طی کردن حدود هشت سال از حبس مورد عفو قرار گرفت و از زندان آزاد شد.[2]

درکتاب «برای تاریخ می‌نویسم» از محسن رفیقدوست، برادر متهم (مرتضی رفیق دوست) دربارهٔ اتهام مأمور شدن او برای خرید زندان سؤال می‌شود و او پاسخ می‌دهد:

(یک روز می‌گفتند مأمور خرید است، یک روز گفتند به سوئیس رفته، یک روز گفتند توی زندان در یک سوئیت شبیه هتل زندگی می‌کند. این شایعات تا آنجا بود که روزی چند نفر از نماینده‌های دوره ششم برای اینکه ببینند بالاخره چه خبر است بهانه‌ای پیدا می‌کنند و برای بازدید به زندان می‌روند، آخر سر به یکی از مسئولین زندان می‌گویند اگر مرتضی رفیق‌دوست زندان است می‌خواهیم او را ببینیم. اتفاقاً آن مسئول همان لحظه چشمش به مرتضی می‌افتد، او را نشان می‌دهد و می‌گوید آن آقایی که گونی روی دوش دارد مرتضی رفیق‌دوست است، او به عنوان بیگاری روزها نان خشک زندان را جمع می‌کند.[3])

هاشمی رفسنجانی در خاطرات خود می‌نویسد: «آقای جواد رفیق‌دوست آمد و از بدرفتاری دادگاه در مورد برادرش [مرتضی رفیق‌دوست] و بازجویی‌های سخت بعد از محکومیت به‌منظور فشار بر محسن رفیق‌دوست شکایت کرد.».[4]