محمدعلی صفی‌اصفیا
محمدعلی صفی‌اصفیا (۱۲۹۲–۱۳۸۷) استاد دانشگاه و دولت‌مرد دوره پهلوی ایران بود.
محمدعلی صفی‌اصفیا | |
|---|---|
 | |
| وزیر مشاور و رئیس سازمان برنامه و بودجه | |
| مشغول به کار ۱۳۴۱ – ۱۳۴۷ | |
| پادشاه | محمدرضا شاه پهلوی |
| نخست‌وزیر | اسدالله علمحسنعلی منصورامیرعباس هویداجمشید آموزگار |
| پس از | احمد آرامش |
| پیش از | محمدمهدی سمیعی |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۹ شهریور ۱۲۹۲ تهران |
| درگذشته | ۲۶ فروردین ۱۳۸۷ تهران |
| آرامگاه | بهشت زهرای تهران قطعه ۲۲۵، ردیف ۲۰، شماره ۲۰ |
| ملیت | .svg.png.webp){kind=small} ایران |
| همسر(ان) | بهجت ضیائی |
| محل تحصیل | پلی‌تکنیک پاریس در رشته مهندسی معدن |
| پیشه | سیاستمدار |
| تخصص | استاد دانشگاه |
| دین | اسلام |
زندگی‌نامه
او در ۱۲۹۲ در تهران به دنیا آمد. صفی اصفیا جزو چهارمین هیئت دانشجویان اعزامی به اروپا رفت و تحصیلات عالی خود را در پلی‌تکنیک پاریس در رشته مهندسی معدن انجام داد.
پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۱۸ برای تدریس وارد دانشکده فنی شد و تا سال ۱۳۴۷ به عنوان استاد گروه مهندسی معدن در این دانشکده به تدریس ادامه داد.
او از همکاران دکتر مصاحب در تألیف دائرةالمعارف فارسی بود.
مدتی در سال‌های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۷ رئیس سازمان برنامه و سپس وزیر مشاور بود. او را تکنوکرات تکنوکراتها خوانده‌اند.[1]
پس از انقلاب دستگیر شد و چند سال زندانی بود. تمام اموال او مصادره شد. مدتی از کشور ممنوع‌الخروج بود ولی در جشن هفتادمین سالگرد تأسیس دانشکده فنی از او به عنوان استاد پیش‌کسوت تجلیل شد.
در ۱۳۷۲ در تشکیل بنیاد علمی زیرک‌زاده شرکت داشت و عضو هیئت امنای این بنیاد بود.
مهندس صفی اصفیا در فروردین ۱۳۸۷ در تهران درگذشت.