محمدجعفر کفایت‌خان
محمدجعفر ملقب به کفایت خان و شاهی از خوشنویسان و شکسته‌نویسان صاحب‌نام سده یازدهم هند در دوران شاه‌جهان و اورنگ‌زیب است.
محمدجعفر فرزند میرزا مقیم خان[1] و نوه میرزا محمد حسین خوشنویس[2] است. فرزند او میرزا حسین کفایت خان نیز از خوشنویسان نام‌دار در خط شکسته است که شاگردانی چون منشی سیج بهان و چندربهان را پروراند.[1]
محمدجعفر کفایت خان خطاب شاهی را از شاه‌جهان امپراتور بزرگ گورکانی دریافت کرد.[2]
او در خط تعلیق و شکسته نستعلیق بی‌نظیر بود و در خط شکسته اصلاحاتی پدید آورد که توسط شاگردانش در هند دنبال شد.[2]
درگذشت محمدجعفر کفایت خان را غلام‌محمد هفت‌قلمی در «تذکره خوشنویسان» ۱۰۹۵ ه.ق/۱۲۸۴ م ذکر کرده در صورتی که در تذکرة‌الامرا ۱۰۶۰ ه.ق/۱۶۵۰ م ثبت شده است.[2]
پانویس
- رامپوری، سید احمد ص ۲۰۱
- شاغل عثمانی، احترام‌الدین احمد ص ۱۸۰
منابع
- رامپوری، سید احمد. مرقع خوشنویسان مختصر تذکره خطاطان هند و ایران (به زبان اردو)، ناشر: دکتر وقارالحسن صدیقی، دهلی نو ۲۰۰۷ م
- شاغل عثمانی، مولوی احترام‌الدین احمد. صحیفه خوشنویسان (به زبان اردو). ناشر: قومی کونسل برای فروغ اردو زبان، وزارت ترقی انسانی وسائل حکومت هند. چاپ دوم ۲۰۰۲ دهلی نو
| خطها |
|  | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| خوشنویسان | ||||||
| جستارهای وابسته | ||||||
مقالههای خوشنویسی اسلامی | ||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.