محمدباقر اصفهانی

محمدباقر اصفهانی یا محمدباقر سمسوری از استادان برجستهٔ خط نستعلیق در قرن سیزدهم هجری در شهر اصفهان هم‌عصر فتحعلی‌شاه، محمدشاه ‍‌و‍ ناصرالدین‌شاه قاجار است.[1]

او اهل بلوک جی (شهر خوراسگان یکی از شهرهای استان اصفهان) و از اعاظم نستعلیق‌نویسان بوده‌است. او از شاگردان مکتب میرعماد بوده و به تقلید آثار این استاد بزرگ راغب بوده‌است[2] کمتر کسی به خوبی او خطهای میر را تقلید کرده‌است.[3]

دکتر بیانی در کتاب احوال و آثار خوشنویسان به نقل از تذکره خوشنویسان سپهر تاریخ وفاتش را ۱۲۳۳ نقل کرده اما گفته است که آثاری از او تا ۱۲۴۸ دیده است.[2] از طرفی محمدباقر تا سال ۱۲۶۲ ه‍. ق که تاریخ وفات عیال فتحعلیشاه است باید زنده بوده باشد زیرا سنگ قبر او را که مانند گوهری تابناک در تخت فولاد اصفهان می‌درخشد با خط خوش نستعلیق نوشته است.[3]

عبدالرحیم سمیرمی نستعلیق‌نویس قرن سیزدهم (درگذشت ۱۳۰۵ه‍. ق) از جمله شاگردان او ذکر شده‌است.[1]