ماری آنتوانت

وی در سال ۱۷۵۵ در شهر وین در کشور اتریش متولد شد. ماری آنتوانت، دختر فرانتس یکم امپراتور امپراتوری مقدس روم و ماریا ترزا فرمانروای اتریش بود و در سال ۱۷۷۰ میلادی به همسری دافین فرانسه، لوئی درآمد. چهار سال پس از آن، لوئی با عنوان لوئی شانزدهم به پادشاهی فرانسه رسید و ماری آنتوانت ملکهٔ فرانسه شد.

لوئی شانزدهم، عمارت پتی تریانو در کاخ ورسای را به عنوان اقامت‌گاه اختصاصی، به ماری آنتوانت، هدیه کرد.

ملکهٔ فرانسه، ماری آنتوانت و شاهزادگان، نام اثر پُرتره‌ای از لوئیز الیزابت ویژه لوبرن، نقاش برجستهٔ فرانسوی سده ۱۸ میلادی است.
اثر، ملکهٔ فرانسه و فرزندانش را به تصویر کشیده‌است.

آنتوانت یک بانوی اشراف‌زاده، ولخرج و خوشگذران بود که از روند جامعه آگاهی چندانی نداشت. گفته شده که زمانی که صدای انقلاب فرانسه بلند شده بود وی از کسی پرسید: که مردم چه می‌خواهند؟ آن شخص پاسخ داد: گرسنه‌اند و نان می‌خواهند. و ملکه گفته بود: اکنون که نان ندارند چرا شیرینی نمی‌خورند! اما هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد ماری آنتوانت این سخنان را بر زبان رانده باشد.[1] وی به زبان فرانسه و آلمانی تسلط داشت. در کتاب غرش طوفان اشاره شده است که یکی از افسران در مورد او گفته است هرگز زنی را ندیده بودم که با این فصاحت فرانسوی تکلم کند و با این روانی آلمانی صحبت کند. ملکه فرانسه به زبان انگلیسی نیز آشنایی داشت.

در کل مردم فرانسه از او بیزار بودند و این بیزاری را در روزنامه‌های بومی آن زمان به نمایش می‌گذاشتند.

ماری آنتوانت، دقایقی قبل از اعدام با گیوتین. اثر ژاک لوئی داوید.

در کوران انقلاب ماری آنتوانت از برادرش لئوپولد دوم، امپراتور مقدس روم پادشاه اتریش درخواست یاری کرد. با اعلام جنگ اتریش به فرانسه در حال انقلاب، مردم خشمگین در ۱۰ اوت ۱۷۹۲ به پادشاهی لوئی شانزدهم بر فرانسه پایان دادند. خانواده پادشاهی به زندان افتادند و کوشش شاه و ملکه برای گریز نافرجام ماند و سرانجام در ۱۶ اکتبر ۱۷۹۳ میلادی، چند ماه پس از شوهرش در میدان کنکورد در پاریس، گردن زده شد.

با بازگشت بوربون‌ها به سلطنت فرانسه و به قدرت‌رسیدن لوئی هجدهم[2]، جسد ماری آنتونت و همسرش لوئی شانزدهم به کلیسای سلطنتی سن‌دنُی منتقل و پس از طی مراسم تشریفاتی، در آن‌جا دفن شد.