راهپیمایی زنان به سوی ورسای

در چنین روزی جمعیتی از زنان که برای خانواده‌هایشان نان می‌خواستند با دیگر گروه‌های ناراضی در پاریس از جمله تعدادی از مردان به سوی کاخ ورسای راهپیمایی کردند و در حالی که در زیر باران خیس شده بودند به ورسای رسیدند. آن‌ها خواهان آن شدند که برای طرح موضوع نان و گرانی و نایابی آن در پاریس با لویی شانزدهم پادشاه وقت فرانسه دیدار کنند. پادشاه موافقت کرد که با تعدادی از این زنان ملاقات کند و به آن‌ها قول داد تا در همان کاخ ورسای نان را در میان جمعیت تقسیم کند. با وارد شدن گارد ملی به صحنه پادشاه تصمیم گرفت که از حرفش عقب‌نشینی کند چرا که موضوعات پاریس پیچیده بود. تعدادی از زنان خودشان را به محل سکونت ماری آنتوانت همسر پادشاه رساندند ولی او از یک مسیر مخفی فرار کرد. مردم خودشان را به نزدیکی اتاق پادشاه رساندند. پادشاه موافقت کرد که در بالکن خانه‌اش با مردم صحبت کند او گفت دوستان من! من با همسر و فرزندانم به پاریس می‌رویم. با این عقب‌نشینی شاه دیگر به ورسای بازنگشت.[1]

تظاهرات زنان به سرعت با فعالیت‌های انقلابیونی که برای کشورشان به دنبال اصلاحات سیاسی لیبرال و سلطنت مشروطه بودند در هم تنیده شد. بسرعت تجمع آن‌ها به هزاران نفر رسید. با تشویق آشوبگران انقلابی، آن‌ها اسلحه‌خانه پاریس را غارت کردند و راهپیمایی مسلحانه آن‌ها به سوی کاخ ورسای شروع شد. جمعیت کاخ را محاصره کرد و در یک رویارویی دراماتیک و خشن، آن‌ها موفق شدند که خواسته‌هایشان را به پادشاه لویی شانزدهم تحمیل کنند. جمعیت تظاهرکننده با این پیشروی پادشاه، خانواده او و اغلب نمایندگان پارلمان را وادار کردند که با آن‌ها به پاریس برگردند.

• زنان در مقاومت فرانسه
• انقلاب فرانسه

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Women's March on Versailles». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ مه ۲۰۱۷.