لوئی هفتم

وی از دودمان کاپتی و فرزند لوئی ششم بود. ساخت کلیسای نوتردام در پاریس در زمان پادشاهی او آغاز شد. با اینکه او از برادرش فیلیپ کوچک بود ولی با رویداد مرگ برادر، این لوئی بود که به جای پدر بر تخت نشست. او را بیشتر به یک انسان معتقد دانسته‌اند تا یک شهریار. او که در آغاز پادشاهی خودکامه بود پس از جنگ صلیبی‌ای که از سر گذراند به مردی پارسا بدل گشت.

در ژوئن ۱۱۴۷ به همراه همسرش، الینور د آکیتن، به سوی سوریه که درگیر جنگ‌های صلیبی بود به راه افتاد، ولی در لاذقیه ترکها به سپاه فرانسه شبیخون زدند. ترکان از بالای کوه بر فرانسویان باران سنگ و پیکان باریدند و آنان را کشتار نمودند. با این همه به پادشاه آسیبی نرسید و سپاه فرانسه با پس زدن تازندگان به راه خود به سوی سرزمین مقدس ادامه دادند و در ۱۱۴۸ بدانجا رسیدند. الینور د آکیتن همسر شاه از عموی خود ریموند انطاکیه‌ای در برابر تاخت و تاز الب ارسلان از شوهرش خواست که به یاری او بشتابد ولی لوئی بر این باور بود که باید در اورشلیم بماند و انطاکیه در امان خواهد بود. او به همراه کنراد سوم پادشاه آلمان و بالدوین سوم، پادشاه اورشلیم، شهر دمشق را محاصره کردند که ناکام ماند. لوئی هفتم بر این پای می‌فشرد که در سرزمین مقدس بماند و از آن پدافند کند حال آنکه همسرش الینور سخت از شوهرش می‌خواست که به یاری عموی نگون‌بختش ریموند بشتابد. سرانجام فرانسویان در ۱۱۴۹ به میهن بازگشتند. این لشکرکشی نه تنها نیرو و هزینه بسیاری را برد، بلکه سبب شد که الینور نیز از همسرش لوئی جدا شود.

لوئی هفتم در پیوند با همسایه‌اش انگلستان کوشید تا توماس بکت را با هنری دوم پادشاه آن کشور آشتی دهد. لوئی هفتم را پس از مرگ در کلیسای سن‌دنی به خاک سپردند.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لوئی هفتم موجود است.

• نویسندگان ویکی‌پدیای انگلیسی؛"Louis VII of France", http://en.wikipedia.org/wiki/Louis_VII_of_France (نسخه۱۷ اکتبر ۲۰۰۶)