غیرت

غیرت(به عربی: غيرة) واژه‌ای عربی و به معنایِ رشک‌ورزیِ محافظه‌کارانه یا رشک‌ورزیِ توجیه‌پذیر است.

انواع غیرت

بر خلاف تصور عموم مردم، غیرت یک واژه‌ی کلی است که انواع و اقسام مختلفی دارد، نظیر: غیرت ملّی، غیرت دینی، غیرت انسانی، غیرت بر محارم و...[1]

برداشت‌ها

مهدی نراقی در تعریف غیرت گفته است:

غیرت و حمیّت؛ یعنی تلاش در نگهداری آنچه حفظش ضروری است.[2]

بطور کلی در مفاهیم اسلامی، غیرت حسی درونی دانسته شده که برای محافظت از حریم خانواده در وجود مرد نهاده شده‌است، مرد با همین صفتِ غیرت، ناموس خود را از دسترس لذت جویی و نگاه آلوده‌ی دیگران دور می‌کند و همسر خود را تنها در انحصار خود نگاه می‌دارد.[3] در مبحث حجاب سید ابوالحسن مهدوی آمده است که:

در وجود زن احساسی نهفته است، به این صورت که نیاز دارد کسی حامی و دلگرمی او باشد، این نیازِ زن با همان صفت غیرت که در وجود مرد است، پاسخ داده می‌شود.[3]

سپس در ادامه، جمله‌ای از جان گری ، پژوهشگر انگلیسی آورده است:

زن، زمانی احساس آرامش خواهد کرد که احساس کند تسلیم کسی است که می‌تواند به او اعتماد کند و آن‌کس او را حمایت می‌کند و به او اهمیت می‌دهد، این نیاز درونی و واقعی زن است. زمانی که این جنبه زن رشد پیدا کرد، می‌تواند جنبه‌ی عاشقانه و محبت‌آمیز طبیعتش را احساس و بیان کند.[4]

غیرت بر محارم

از منظرِ اسلامی، رشک‌ورزیِ یک مرد بر زنانِ هم‌خونِ وی اعم از مادر، خواهر، همسر و دختران گونه‌ای خوب از رشک‌ورزی یا غیرت است.[5] در این فرهنگ، فردی که بر محارمِ خود، غیرت ندارد را دَیوث(به عربی: دیوث) می‌نامند.

جرایمِ ناموسی و وابسته به غیرت

در برخی از فرهنگ‌های ایرانی، ممکنست غیرت با جوانمردی و ناموس به اشتباه در یک راستا پنداشته شود. در کشورهای اسلامی، جرایمِ ناموسی به دلیلِ آنچه که بیشتر ناموس‌مداری گفته می‌شود، رخ می‌دهند.

در قوانین

در برخی کشورها قوانینی وجود دارد که اجازهٔ قتل ناموسی را می‌دهد:

در ایران، بر اساس مادهٔ ۶۳۰ قانون مجازات اسلامی «هرگاه مردی همسر خود را در حال زنا با مرد اجنبی مشاهده کند و علم به تمکین زن داشته باشد، می‌تواند در همان حال آنان را به قتل برساند و در صورتی که زن مکرَه باشد، فقط مرد را می‌تواند به قتل برساند. حکم ضرب و جرح در این مورد نیز مانند قتل است.» مبنای این اصل قانونی فتاوای فقهای شیعه است که مبتنی بر روایاتی در این زمینه است. البته در این وضعیت هرچند شخص گناه و جرمی مرتکب نشده اما باید واقعه را در دادگاه اثبات کند. همچنین نظر مخالفی نیز در بین اقلیتی از فقها، همچون ابوالقاسم خویی، مطرح شده‌است که روایات مربوط به این حکم را غیرمعتبر یا مربوط به حالت دفاع می‌دانند.[6]

در برخی کشورهای غربی مانند بریتانیا، کانادا و استرالیا انجام برخی اعمال توسط مقتول که موجب فوران خشم غیرقابل کنترل قاتل می‌شود (از جمله رابطه برقرار کردن با همسر شخص در مقابل چشمان او)، می‌تواند جرم قتل عمد را به قتل شبه عمد تبدیل نماید.

جستارهای وابسته

منابع
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به غیرت در ویکی‌گفتاورد موجود است.
  1. ویکی فقه، بحث غیرت
  2. نراقی، مهدی، جامع السعادات، ج ۱، ص 301، اعلمی، بیروت، چاپ چهارم، بی تا.
  3. ترگل، عماد داوری، انتشارات اعتلای وطن، ص 48
  4. مردان مریخی، زنان ونوسی، جان گری، بوستان دانش، ص37
  5. Ash Shahawi, Majdi Muhammad Marital Discord
  6. محمدهادی صادقی، حقوق جزای اختصاصی؛ جرایم علیه اشخاص، تهران: میزان، هشتم، بهار ۱۳۸۸، ص ۵۵–۵۶، شابک ‎۹۶۴−۵۹۹۷−۰۱−۱
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.