سید ابراهیم نبوی

ابراهیم نبوی در ۲۲ آبان ۱۳۳۷ در شهر آستارا متولد شد. سفر و ادامه زندگی در شهر تهران در سال ۱۳۳۹، سفر و زندگی در شهر رفسنجان در سال ۱۳۴۶ سفر و زندگی در شهر جیرفت در سال ۱۳۴۷ سفر و زندگی در شهر کرمان در سال ۱۳۴۸، سفر به شیراز برای ادامه تحصیل، ازدواج در سال ۱۳۵۹، تولد اولین فرزند دختر در سال ۱۳۶۱، تولد دومین فرزند دختر در سال ۱۳۶۲، سفر به تهران برای کار و ادامه تحصیل در سال ۱۳۶۱، ادامه تحصیل در دانشگاه تهران. تولد سومین دختر در سال ۱۳۷۰، سفر به شیراز برای مدت دو سال، بازگشت به تهران و فعالیت در مطبوعات سیاسی اصلاح طلب، رفتن به زندان در سال ۱۳۷۷ به دلیل فعالیت‌های مطبوعاتی به اتهام اقدام علیه امنیت کشور به مدت یک ماه. سفر به فرانسه برای اولین بار، سفر به عربستان سعودی و مکه و مدینه، سفر به کانادا، آلمان، فرانسه و اجرای اولین برنامه‌های استندآپ کمدی در هفت شهر. رفتن به زندان برای دومین بار در سال ۱۳۷۹ به اتهام اهانت به مسوولان حکومتی و توهین به نظام جمهوری اسلامی. ادامه فعالیت کاری و انتشار کتاب. سفر به جمهوری آذربایجان، سفر به امارات متحده عربی، سفر به عراق و سوریه شش ماه قبل از سقوط صدام حسین. سفر به کشورهای سوئد، نروژ، دانمارک، بلژیک، آلمان، فرانسه، اتریش برای اجرای برنامه استندآپ کمدی در این کشورها در سال ۱۳۸۱، بازگشت به ایران و احضار مجدد به کمیته اماکن به اتهام همکاری با ضدانقلاب در فعالیت‌های فرهنگی مؤسسه فرهنگی هنری تهران. خروج از کشور از بیست فروردین ۱۳۸۲ به کشور فرانسه. اقامت و زندگی در بلژیک. سفر به ایالات متحده آمریکا برای اجرای یازده برنامه استندآپ کمدی در ایالات مختلف این کشور.

ابراهیم نبوی دو بار، یکبار در ۱۳۷۷ به دلیل فعالیت‌های مطبوعاتی به اتهام اقدام علیه امنیت کشور به مدت یک ماه و بار دیگر در به اتهام اهانت به مسئولان حکومتی و توهین به نظام جمهوری اسلامی در سال ۱۳۷۹ زندانی شد.[1][2] وی در فروردین ۱۳۸۲ از کشور خارج شد و هم‌اکنون در بلژیک فعالیت می‌کند.

با گذشت چند ماه از روی کار آمدن دولت یازدهم ایران، ابراهیم نبوی در مصاحبه‌ای با تلویزیون بی‌بی‌سی فارسی اعلام کرد که به زودی قصد بازگشت به ایران را دارد که این قصد وی واکنش‌های مختلفی را برانگیخته است. وی در مصاحبه‌ای عنوان کرد هیچگاه قصد اقامت طولانی‌مدت در خارج از ایران را نداشته و همواره منتظر فرصتی برای بازگشت به ایران بوده‌است. وی معتقد است این زمان بهترین زمان و شاید آخرین فرصت برای وی می‌باشد. وی در خصوص انگیزه بازگشتش به ایران عنوان کرد:[3]

من برای زندگی در بیرون ایران مطلقاً مشکل ندارم. نه مشکل حقوقی، نه مشکل کاری و نه مشکل مالی. خیلی هم کشور خوبی است و دائم هم سفر می‌روم. آزادی و کار و فعالیت اجتماعی و فرهنگی را که در اینجا هست دوست دارم ولی من می‌خواهم همه اینها را در کشور خودم داشته باشم. من دوست دارم فعالیت رسانه‌ای‌ام در محیطی باشد که زبان مادری‌ام در آن به گوشم شنیده شود.

علت اینکه قصد بازگشت دارم این است که می‌خواهم به کارهای ماندگار و اساسی‌ام از جمله تحقیقات ادبی دربارهٔ تاریخ طنز بپردازم، رمان‌ها و داستان‌های کوتاهم را منتشر کنم و در فضای فرهنگی داخل ایران زندگی کنم. این نعمت بزرگی است که صدای دور و برتان فارسی باشد. مشکل من این است که می‌خواهم در محیط زبان فارسی زندگی کنم. همان رنج‌هایی را که مردم می‌کشند، بکشم و در همان شادی‌هایی که از آن بهره می‌برند، شریک باشم. مطمئنم در این هشت سال بلاهایی بر سر اقتصاد و جامعه ایران آمده اما من و امثال من می‌توانیم برای بهتر شدن اوضاع کمک کنیم. من دوست دارم در همان شهر دودآلود، با مردمانی که سریع عصبانی می‌شوند، با قیمت‌های دائماً متغیر زندگی کنم.

نبوی معتقد است در بدو ورود به ایران توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی دستگیر می‌شود و اظهار امیدواری کرده بعد از گذراندن دوره‌های زندان احتمالی، بتواند یک زندگی طبیعی را آغاز و فعالیت‌های فرهنگی خود را پیگیری کند.

• خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین ناطق نوری، تدوین مرتضی میردار، جلد دوم، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ دوم ۱۳۸۴
• سایت دوم‌دام
• مقالهٔ پدرام معلمیان در مورد نبوی
• ابراهیم نبوی
• ابراهیم نبوی در رادیو زمانه