یوسف کلانتری

میرزا یوسف کلانتری (۱۳۶۸–۱۲۸۳) شاعر و فرهنگی آستارایی.[1]

یوسف کلانتری
زاده۱۲۸۳
آستارا، ایران
درگذشته۹ اردیبهشت ۱۳۶۸
آستارا، ایران
آرامگاهآستارا، ایران
تخلصصالح
پیشهشاعر و فرهنگی
ملیتایرانی
دلیل سرشناسیغزل گوزل آستارامئز

یوسف کلانتری فرزند میرزا صالح به سال ۱۲۸۳ خورشیدی در حیدرمحله آستارا به دنیا آمد. وی پس از طی دوران کودکی و تحصیلات در سال‌های ۱۳۱۸–۱۳۱۶ مدیریت دبیرستان حکیم نظامی را برعهده داشت. کلانتری سال ۱۳۱۶ ریاست اداره فرهنگ آستارا را عهده دارشد، که در آذرماه ۱۳۲۴ شمسی توسط عوامل فرقه دموکرات آذربایجان از ریاست خلع و بجای او میرزاحاجی نادری از طرف حکومت یکساله پیشه‌وری رئیس اداره فرهنگ آستارا گشت.[2]

استاد کلانتری زمانیکه نیما یوشیج در آستارا بود با وی معاشرت و مأنوس و در مغازله خلوت و جلوت داشت. وی در سرودن اشعاری به زبان‌های ترکی و فارسی مسلط بود و در سرودن غزل ید طولایی داشت. نهال شعر گل پرپرنشدنی گوزل آستارامئز از آثار گرانمایه اوست، شعر ترکی «گوزل آستارامیز» او بارها از رادیو ایران پخش شده‌است. یوسف کلانتری عمری در انجمن ادبی صائب تهران قلم می‌زد و از شعرای مطرح آن انجمن بود. بسیاری از اشعار استاد در مجله باغ صائب به صورت مجموعه جلدی نشر و چاپ شده‌است.[3][4]

وی در روز ۹ اردیبهشت ۱۳۶۸ درگذشت.

غزلی ترکی (گوزل آستارامئز) که از یوسف کلانتری به جامانده است:

نه گوزل منظره وار سنده جنان آستارامئزبهجتین کان صفا معدنی جان آستارامئز
آی ویقاریله داغاتیکه وئران وادی عشقیای گوزل لیگده جهان ایچره نشان آستارامئز
سن باهارئن گوزی عشقین سوزی سن نازلی وطنآی سنوبر کیمی همّیشه جوان آستارامئز
پوزا بیلمزسنی شیدّت له خزانلار بیلورمشان بهارون ئده بیلمزله خزان آستارامئز
بتون ایرانه باش آذربایجان دی، سن اونونسئر قالار تک قولاقئندان آستارامئز
گیلانئین سرسبدی طالشون اعلا گوزلینئجه جور لهجه ایله سوزدانئشان آستارامئز
سنه پا بوسیدی هر دم خزرین دالغالاری خزره دلغاسی شوکت له باخان آستارامئز
وئرمونی کندی نه باخ جنّته بنظر دیوسنقوشلاری باغدا، بوداغدا اوخویان آستارامئز
قلعه وون باغچاسرا وون باهار یستان ویریدونداغلاری باغلارئنا کولگه سالان آستارامئز
ونه بین حیرانا چاتماز سویسون منظره سیبونی هر بیر گوره نه اولدی عیان آستارامئز
ای معاریفده مقّدم هامیجائو لکه لرهفخره شایسته سن اینسان یارادان آستارامئز
قئزلارا مکتب آچان دوره ده چوخ یرده هلهاوغلان ایچون یوخیدی مکتب آچان آستارامئز
رحمت اولسون او بیوگ کس لره کی هیمّتیله سنه ایراندا وریب نام و نشان آستارامئز
گل اونوتما اولارئن سن بو آغئر خدمتینیدئمه سونلر سنه تا حق اونودان آستارامئز
بیربه بیرباز اولارئن آدلارینی سینه نده اودی اینسان کی بیلر یاخشی یامان آستارامئز
آستارا اردبیله باخسا گوزل دیر بیلورمفیکری دوزخلقی اولان ذکری نهان آستارامئز
سنی تاریخ ایکی بولدی پارالاندون وطنیمیاری ایراندا یارای یاندا قالان آستارامئز
(صالحه) باخ دگیلن اولما خزان آستارامئزبهجتین کانی صفا معدنی جان آستارامئز

جستارهای وابسته

منابع

  1. [کتاب تاریخ جامع آستارا و حکام نمین صفحه ۵۶۹-۵۶۵]
  2. «پایگاه اطلاع‌رسانی استارا». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۳.
  3. «معرفی استان گیلان». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۴ نوامبر ۲۰۱۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.