سن زمین

سن زمین برابر با ۴٫۵۴ ± ۰٫۰۵ میلیارد سال (4.54 × 109 سال ± ۱٪).[1][2][3] این سن بر اساس مدارک پرتونگاری شهاب‌سنگ‌ها و مطابقت آن‌ها با سنگ‌های زمینی و سنگ‌های ماه به دست آمده‌است. بعد از انقلاب علمی و توسعهٔ سیستم پرتونگاری در سنگ‌های غنی از اورانیم نشان داد که سن زمین از یک میلیارد سال بیشتر است..[4]

قدیمی‌ترین سنگ‌ها موجود در زمین؛ کریستال‌های حاوی زیرکن در استرالیای غربی هستند که ۴٫۴۰۴ میلیارد سال عمر دارند.[5][6][7] در مقایسهٔ جرم و فروزندگی خورشید با دیگر ستارگان نشان می‌دهد که منظومهٔ خورشیدی عمر بسیار بیشتری از آن سنگ‌ها (و عمر زمین) ندارد. شهاب‌سنگ‌های دارای ترکیبات آلومینیوم و کلسیم نشان داده‌اند که عمری نزدیک به ۴٫۵۶۷ میلیارد سال دارند[8][9] عمر منظومهٔ خورشیدی در واقع حد بالای سن زمین است.

جستارهای وابسته

منابع
  1. "Age of the Earth". U.S. Geological Survey. 1997. Archived from the original on 23 December 2005. Retrieved 2006-01-10.
  2. Dalrymple, G. Brent (2001). "The age of the Earth in the twentieth century: a problem (mostly) solved". Special Publications, Geological Society of London. 190 (1): 205–221. Bibcode:2001GSLSP.190..205D. doi:10.1144/GSL.SP.2001.190.01.14.
  3. Manhesa, Gérard; Allègre, Claude J.; Dupréa, Bernard; and Hamelin, Bruno (1980). "Lead isotope study of basic-ultrabasic layered complexes: Speculations about the age of the earth and primitive mantle characteristics". Earth and Planetary Science Letters. 47 (3): 370–382. Bibcode:1980E&PSL..47..370M. doi:10.1016/0012-821X(80)90024-2.
  4. Boltwood, B. B. (1907). "On the ultimate disintegration products of the radio-active elements. Part II. The disintegration products of uranium". American Journal of Science. 23 (134): 77–88. doi:10.2475/ajs.s4-23.134.78.
    برای خلاصه ببینید: Chemical Abstracts Service, American Chemical Society (1907). Chemical Abstracts. New York, London: American Chemical Society. p. 817. Retrieved 2008-12-19.
  5. Wilde, S. A.; Valley, J. W.; Peck, W. H.; Graham C. M. (2001-01-11). "Evidence from detrital zircons for the existence of continental crust and oceans on the Earth 4.4 Gyr ago". Nature. 409 (6817): 175–178. doi:10.1038/35051550. PMID 11196637.
  6. Valley, John W.; Peck, William H.; Kin, Elizabeth M. (1999). "Zircons Are Forever" (PDF). The Outcrop, Geology Alumni Newsletter. University of Wisconsin-Madison. pp. 34–35. Retrieved 2008-12-22.
  7. Wyche, S.; Nelson, D. R.; Riganti, A. (2004). "4350–3130 Ma detrital zircons in the Southern Cross Granite–Greenstone Terrane, Western Australia: implications for the early evolution of the Yilgarn Craton". Australian Journal of Earth Sciences. 51 (1): 31–45. doi:10.1046/j.1400-0952.2003.01042.x.
  8. Amelin, Y; Krot, An; Hutcheon, Id; Ulyanov, Aa (Sep 2002). "Lead isotopic ages of chondrules and calcium-aluminum-rich inclusions". Science. 297 (5587): 1678–83. Bibcode:2002Sci...297.1678A. doi:10.1126/science.1073950. ISSN 0036-8075. PMID 12215641.
  9. Baker, J.; Bizzarro, M.; Wittig, N.; Connelly, J.; Haack, H. (2005-08-25). "Early planetesimal melting from an age of 4.5662 Gyr for differentiated meteorites". Nature. 436 (7054): 1127–1131. Bibcode:2005Natur.436.1127B. doi:10.1038/nature03882. PMID 16121173.

نظریات Alireza casaeayan در رابطه با فوق سرد شناسی و انواع t

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.