سنگ‌نوشته مهرنرسه

سنگ‌نوشته بر سطحی به ابعاد ۸۰ در ۵۰ سانتیمتر و در هفت سطر درشت پهلوی نوشته شده[4] و در آن آثار فرسایش به ویژه در سطرهای اول، ششم و هفتم دیده می‌شود.[5] هم کتیبه و هم بقایای پل مربوط به آن نزدیک نقش‌برجسته تاج‌ستانی اردشیر بابکان قرار دارند.

نخستین بار ارنست هرتسفلد در گزارش سال ۱۹۲۴ خود به انجمن خاورشناسی آلمان از وجود این کتیبه خبر داد[6] ، اگر چه ندانسته آن را متعلق به ابرسام وزیر اردشیر بابکان دانست. در سال ۱۹۴۷ رومن گیرشمن نسخه‌ای از کتیبه و برگردان فرانسوی آن را ارائه داد. او نیز مانند هرتسفلد معتقد بود که کتیبه به سفارش ابرسام نوشته شده‌است .[5]

والتر هنینگ زبان‌شناس که در درستی خوانش هرتسفلد و گیرشمن تردید داشت، ضمن سفری به ایران در سال ۱۹۵۰ فرصت یافت تا کتیبه را از نزدیک ببیند و یک قالب لاتکس از آن بگیرد. با بررسی دقیق قالب، سرانجام هنینگ توانست نام واقعی صاحب کتیبه – مهر نرسه – را در میانه سطر اول و انتهای سطر چهارم بازشناسد.

متن مربوطه در ویکی‌نبشته: سنگ‌نوشته مهرنرسه

نویسه‌گردانی

ZNE pwhly mtrnrshy ZY RBA
prmt’l rwb’n ZY NPŠE r’dy
MN SBW ZY NPŠH plm’t bstny
MNW PWN ZNE r’sy YATWN mtrnrshy
APš prcndyn ’plyny ’yw ABYDWN
AYKš ZNE wtly KON bsty APš
AD yzd’n hdyb’l mwsty W KDBA BYN LAYTY

آوانویسی

ēn puhl Mirhnarseh ī wuzurg
framadār rūwān ī xwēš rāy
az xīr ī xwēš framād bastan
kē pad ēn rāh āmad Mihrnarseh
u-š frazandān āfrīn ēw kunēd
u-š ēn widār nūn bast u-š
tā yazdān ayār must ud drō andar nest

ترجمه

این پل به دستور مهرنرسه،
وزرگ فرمذار، برای شادی روان خویش
و با هزینهٔ خویش ساخته شد.
هر که به این راه بیاید، مهرنرسه
و فرزندانش را دعا کند
زیرا که او این گذرگاه را در این‌جا بنا نهاد.
با کمک و لطف خداوند، نادرستی و فریب در آن‌جا نخواهد بود

• فهرست آثار ملی ایران

• تفضلی، احمد، و به کوشش آموزگار، ژاله. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: انتشارات سخن، ۱۳۷۶ شابک ‎۹۶۴−۵۹۸۳−۱۴−۲

• برگردان فارسی کتیبه در دانشنامه فارس
• گزارش والتر هنینگ به همراه نویسه‌گردانی و ترجمه کتیبه (به انگلیسی)