رضا ملک

وی به اتهام افشای اطلاعات، اهانت به رهبر و نشر اکاذیب در سال ۱۳۸۰ توسط دادسرای نظامی به چهار سال حبس تعزیری محکوم شد. تاریخ بازداشت او طبق سندهای رسمی موجود در زندان اوین نیز ۱۷ تیرماه سال ۸۰ ذکر شده‌است و پایان محکومیت وی نیز تاریخ ۲۶ خردادماه سال ۸۴ اعلام شده بود اما پس از آن مامورین اطلاعات با تشکیل پرونده‌های جدید حکم‌های جدید علیه وی صادر کرده و مانع آزادی وی شدند.[2]

برخی منابع از طلاق اجباری همسر ملک توسط بازجو و ازدواج با بازجو برای شکنجهٔ او سخن گفته‌اند.[1]

محمد نوری‌زاد، در وبگاه خود ماجرای انتشار فیلم رضا ملک خطاب به بان کی مون را شرح می‌دهد:[3]

بعد از شش سال انفرادی، و تحت فشار مجامع بین‌المللی رضا ملک را به بند عمومی منتقل می‌کنند. دو سال بعد، یعنی در سال ۸۸، رضا ملک با زیرکی از داخل زندان فاجعه‌های جاری کشور را و بویژه فاجعه‌های جاری زندان اوین را رو به دوربین می‌گوید و فیلم آن را بیرون می‌فرستد.

در این فیلم، او با شخصیت‌های حقوق بشری و بین‌المللی صحبت می‌کند و اسراری چون: شکنجهٔ خود، شکنجه گاههای ۲۰۹، شهادت در مورد قتل زهرا کاظمی، بازداشتگاههای مخفی، قتل‌عام‌های دههٔ شصت، تجویز داروهای روان گردان برای زندانیان عقیدتی، بررسی اسناد ساواک ، انتخاب آقای خامنه‌ای به رهبری، نقش دستگاه‌های امنیتی در سیاست خارجی رژیم ایران، نقش دستگاه‌های امنیتی در توسعهٔ تروریسم بین‌الملل و موارد دیگری را بر ملا می‌کند. قاضی مقیسه به جرم انتشار همان فیلم و با دلایلی چون: تبلیغ علیه نظام و نشر اکاذیب، پنجاه ضربه شلاق برای وی تجویز می‌کند.

سرانجام، رضا ملک پس از ۱۳ سال و ۲ روز زندان، درحالیکه دو سال پیشتر محکومیت خود را به پایان رسانده بود در فرودین ۱۳۹۳ از زندان آزاد شد.[4]

به گزارش خبرگزاری هرانا، رضا ملک روز شنبه ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۳۹۶، با عزیمت ماموران پلیس امنیت به منزل مادری اش بازداشت شد و پس از تفتیش منزل و ضبط لوازم شخصی اش به زندان اوین منتقل شد. منابع نزدیک به آقای ملک به گزارشگر هرانا گفتند، این بازداشت با دستور بازپرس نصیرپور به اتهام توهین به رهبری و تشویش اذهان عمومی صورت گرفته و نامبرده پس از بازداشت به زندان اوین منتقل شده‌است.[5]