دی (روز)

دی در گاه‌شماری ایران باستان غیر از روز اول هر ماه که هرمزد روز نامیده می‌شود سه روز دیگر به نام اهورامزدا است که به صورت دی آمده و برای باز شناختن هر یک از این سه روز به نام روز بعد الحاق شده و دی به آذر (روز هشتم)، دی به مهر (روز پانزدهم) و دی به دین (روز بیست و سوم) گفته می‌شود. دی یکی از نام‌های اهورامزدا است در اوستا به صورت دَثوش یا دَدوش یا دَذوه صفت و به معنی آفریننده است.[1]

ترتیب نام روز به اوستایی نام رایج معنی
۱اهورامزداههرمزدنام خداوند
۲وُهومَنَهبهمنمنش نیک
۳آشه‌وَهیشتَهاردیبهشتبهترین راستی
۴خششرهَ‌وَئیریَهشهریورشهریاری والا
۵سپنتا آرمیتیسپندارمذاندیشه هماهنگ
۶هَئوروَتاتخردادکمال ایزدی
۷اَمرتاتامردادبی‌مرگی و نامیرایی
۸آفریدگاردی به آذرآفریدگار
۹آتَرآذرآتش
۱۰آپُوُآبانآب
۱۱خَورخشِیُتَهخورآفتاب و خورشید
۱۲ماهماهماه
۱۳تیشنریهتیرستارهٔ تیر و ایزد باران
۱۴گوایزد گوشجهان، هستی و زندگی
۱۵آفریدگاردی به مهرآفریدگار
۱۶میثرهمهرنگهداشتن پیمان
۱۷سرَوشَهسروشوخش ایزدی (الهام و وحی)
۱۸رشنورَشندادگری
۱۹فروَشی‌هافروردینفروهر و روان رفتگان
۲۰وِرثرغَنَهبهرامپیروزی
۲۱رامَنرامرامش و آشتی (صلح)
۲۲واتَهبادباد
۲۳آفریدگاردی به دینآفریدگار
۲۴دینادینوجدان بینش درونی
۲۵اَشیاردخوشبختی دارائی
۲۶اَرشتاتاشتادراستی
۲۷اَسمَنآسمانآسمان
۲۸زَمزامیادزمین
۲۹مَنثره سپنتهمهراسپندگفتار نیک
۳۰اَنغَرا رَرُچاهانیران یا انارامروشنایی بی‌پایان

[2]


پانویس
  1. اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی، ص ۴۷۲
  2. گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، ص ۸۱ تا ۸۵

جستارهای وابسته

منابع
  • عفیفی، رحیم (۱۳۷۴)، اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی، تهران: انتشارات توس
  • هاشم، رضی (۱۳۵۸)، گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، تهران: انتشارات فروهر
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.