خورشید در مرداب

خورشید در مرداب فیلمی به کارگردانی و نویسندگی محمد صفار (م. صفار) محصول سال ۱۳۵۲ است. این فیلم نخستین تجربهٔ سینمایی صفار بود.[1]

ترانهٔ جنگل این فیلم به خوانندگی داریوش اقبالی به تنهایی بسیار مشهور شد. در واقع ایرج جنتی عطایی این ترانه را به یاد قیام سیاهکل نوشته بود. به گفتهٔ جنتی عطایی، استفاده از ترانه‌های سیاسی به عنوان موسیقی فیلم حربه‌ای بود که در آن زمان برای فرار از سانسور دولتی به کار می‌بردند: «ما آن‌زمان برای فرار از مسئلهٔ تصویب سانسور مفری پیدا کرده بودیم که سینما بود. چون در سینما سناریو را یک اداره می‌دید و تصویب می‌کرد و فیلمش را هم یک ادارهٔ دیگر، و کسی توجهی به موسیقی‌اش نداشت. تا که گندش درآمد و جلوی آن کار را هم گرفتند! بنابراین چند تا ترانه را من و همکارانم توانستیم به این طریق از زیر تیغ سانسور فرار بدهیم.»[1][2]