خط در ایران

خط عیلامی، از ۲۹۰۰ سال پیش از میلاد به شکل‌های نیاعیلامی، عیلامی باستان و میخیِ ایلامی دگرش یافت.
خط میخی عیلامی، خط میخی است که از ۲۵۰۰ پ. م تا ۳۳۱ م به‌کار می‌رفته‌است. این خط از خط میخی اکدی به‌دست آمده‌است. خط میخی عیلامی از ۱۳۰ نشانه ساخته شده‌است که این تعداد بسیار کمتر از دیگر خط‌های میخی است.

خط میخی هخامنشی به احتمال زیاد توسط داریوش بزرگ ایجاد شده‌است. این نوع خط میخی که متشکل از ۵۰ علامت است، آخرین نوع خط میخی‌است که ابداع شده‌است (در سدهٔ ششم پیش از میلاد). این خط برای نوشتن کتیبه‌های هخامنشی به کار رفته‌است. خط میخی هخامنشی خطی نیمه الفبایی نیمه هجایی است به علاوهٔ ۸ علامت (اندیشه‌نگاشت) که برای لغات پر استفاده مثل شاه، کشور و اهورامزدا به کار می‌روند. این خط از ساده‌ترین خطوط میخی است. تنها خط میخی اوگاریتی است که از آن ساده‌تر است و صد در صد الفبایی است. این خط هم‌اکنون در استاندارد یونیکد (۴٫۱) پذیرفته شده و بازه‌ای به آن اختصاص داده شده‌است.

این خط‌ها گرچه اصل و ریشه‌ای یکسان و شباهت‌هایی با هم دارند، تفاوتشان به حدی‌است که جداگانه از آن‌ها یاد می‌شود. خود واژهٔ پهلوی برگفته از پهلو است که خود صورتی از واژهٔ پرثوه (که صورت باستانی واژهٔ پارت است) می‌باشد.

• خط پهلوی اشکانی: نام یک دستهٔ کلی از خط‌هایی است که برای نوشتن زبان (های) فارسی میانه (شامل پهلوی اشکانی) به کار می‌رفته‌اند. تمام این خط‌ها ریشه در خط آرامی دارند و مانند آرامی از راست به چپ نوشته می‌شده‌اند. خط رسمی دوران ساسانی، خط پهلوی بوده‌است. این خط از ویرایش خط پارتی ایجاد شده‌است.

• دین دبیره (خط اوستایی)

در دورهٔ ساسانیان الفبایی از الفبای زبوری و پهلوی اختراع شد و اوستا بدان نوشته شد. این الفبا را الفبای اوستایی یا دین دبیره نامیده‌اند. این الفبا برای هر یک از آواهای اوستایی یک نشانه دارد. حرف‌ها (یا نویسه‌ها) ی الفبایی جدا از هم نوشته می‌شوند و در هر جای کلمه که بیایند یک صورت دارند.
چنان که معلوم است، مؤبدان دورۀ ساسانی، خط پهلوی را در شأن کتاب اوستا ندیدند و بدین منظور خط اوستایی در میانه های سدهٔ سوم و پنجم میلادی برای نوشتن اوستا ابداع شد[1]. این خط که از خط پهلوی برگرفته شده از آن بسیار کامل‌تر و دارای ۴۲ حرف است که از راست به چپ نوشته می‌شود. این خط نه مانند خط فارسی کنونی در نوشتن واج‌های صدادار بی‌تفاوت است و نه مانند خط لاتین برای نوشتن برخی از واج‌ها مانند kh = خ، ch = چ، gh = ق و sh = ش در انگلیسی یا sch = ش در آلمانی نیاز به کنارهم‌ چینیِ چند نویسه دارد.

• خط فارسی میانه کتابی

• خط فارسی میانه کتیبه‌ای

• خط مانوی

• خط سریانی (سوری)

• خط فارسی میانه مسیحی

• خط سغدی

• خط عبری