خط اتصال
خط اتصال (به انگلیسی: Slur) از اصطلاحات موسیقی، خطی کمانی (منحنی) شکل شبیه به خط اتحاد میباشد که در بالا یا پایین دو یا چند نت غیر هم صدا قرار میگیرد و صدای آنها را به یکدیگر متصل میکند. در سازهای زهی آرشهای نتهایی که خط اتصال دارند را با «یک آرشه» (بدون تغییر جهت آرشه) و در سازهای بادی و آواز با یک نَفَس اجرا میکنند. این نتها کاملاً پیوسته (لگاتو) اجرا میشوند.
به غیر از آن «جمله» یا «نیم جمله موسیقی» به کمک خط اتصال مشخص میگردد.[1]
پانویس
- منصوری، پرویز (۱۳۷۴). تئوری بنیادی موسیقی. تهران: کارنامه. صص. ۵۱. شابک ۹۶۴-۴۳۱-۰۰۱-۲.
منابع
- کمال پورتراب، مصطفی (۱۳۸۵). تئوری موسیقی. تهران: چشمه. صص. صفحه ۳۳. شابک ۹۶۴-۶۱۹۴-۲۷-۳.
- منصوری، پرویز (۱۳۷۴). تئوری بنیادی موسیقی. تهران: کارنامه. صص. صفحه ۵۰ و ۵۱. شابک ۹۶۴-۴۳۱-۰۰۱-۲.
- وجدانی، بهروز (۱۳۷۱). فرهنگ تفسیری موسیقی. تهران: مترجم. صص. صفحه ۵۷۴.
- ناصری، فریدون (۱۳۸۲) [۱۳۷۸]. فرهنگ جامع اصطلاحات موسیقی. تهران: انتشارات روزنه. شابک ۹۶۴-۶۱۷۶-۶۷-۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.