جایزه هیئت داوران جشنواره کن
جایزه هیئت داوران (فرانسوی: Prix du Jury) که توسط هیئت داوران جشنواره از میان فیلم‌های «بخش رسمی مسابقه» جشنواره کن انتخاب می‌شود. این جایزه از نظر اعتبار بعد از نخل طلا و جایزه بزرگ این جشنواره قرار می‌گیرد.
برندگان جایزه
فیلم‌های زیر برندهٔ جایزهٔ هیئت داوران کن شده‌اند:[1]
| سال | فیلم | کارگردان | ملیت کارگردان * | نام جایزه |
|---|---|---|---|---|
| ۱۹۴۶ | La Bataille du rail | رنه کلمان | فرانسه | جایزهٔ هیئت داوران بین‌المللی |
| ۱۹۴۷–۴۹ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۵۱ | همه‌چیز درباره ایو | جوزف ال. منکیه‌ویچ | ایالات متحدهٔ آمریکا | جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۵۲ | Nous sommes tous des assassins | آندره کایات | فرانسه | |
| ۱۹۵۳ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۵۴ | Knave of Hearts | رنه کلمان | فرانسه / بریتانیا | جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۵۵ | Lost Continent (Continente Perduto) | Enrico Gras Giorgio Moser Leonardo Bonzi | ایتالیا | |
| ۱۹۵۶ | معمای پیکاسو (Le mystère Picasso) | آنری-ژرژ کلوزو | فرانسه | |
| ۱۹۵۷ | کانال | آندری وایدا | لهستان | |
| مهر هفتم (Det sjunde inseglet) | اینگمار برگمان | سوئد | ||
| ۱۹۵۸ | دایی من | ژاک تاتی | فرانسه | |
| ۱۹۵۹ | ستاره‌ها (Sterne) | کنراد ولف | آلمان شرقی | |
| ۱۹۶۰ | ماجرا | میکل‌آنجلو آنتونیونی | ایتالیا | جایزهٔ هیئت داوران |
| کلید(Kagi) | کن ایچیکاوا | ژاپن | ||
| ۱۹۶۱ | مادر یوآنای فرشتگان (Matka Joanna od aniołów) | یژی کاوالروویچ | لهستان | جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۶۲ | محاکمه ژاندارک (Procès de Jeanne d'Arc) | روبر برسون | فرانسه | |
| کسوف | میکل‌آنجلو آنتونیونی | ایتالیا | ||
| ۱۹۶۳ | هاراکیری (Seppuku) | ماساکی کوبایاشی | ژاپن | |
| وقتی گربه می‌آید (Az prijde kocour) | وویچخ یاسنی | چکسلواکی | ||
| ۱۹۶۴ | زن در ریگ روان (Suna no onna) | تشیگاهارا هیروشی | ژاپن | |
| ۱۹۶۵ | کوایدان | ماساکی کوبایاشی | ژاپن | |
| ۱۹۶۶ | الفی | لوئیس گیلبرت | بریتانیا | |
| ۱۹۶۷ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۶۹ | زد | کوستا گاوراس | یونان | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۷۰ | شاهین‌ها (Magasiskola) | István Gaál | مجارستان | |
| The Strawberry Statement | Stuart Hagmann | ایالات متحدهٔ آمریکا | ||
| ۱۹۷۱ | عشق (Szerelem) | کاروی ماک | مجارستان | |
| جو هیل | بو ویدربرگ | سوئد | ||
| ۱۹۷۲ | سلاخ‌خانه شماره پنج | جرج روی هیل | ایالات متحدهٔ آمریکا | |
| ۱۹۷۳ | The Hour-Glass Sanatorium (Sanatorium pod Klepsydrą) | وویچیخ یژی هاس | لهستان | |
| The Invitation (L'Invitation) | Claude Goretta | سوئیس | ||
| ۱۹۷۴–۱۹۷۹ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۸۰ | The Constant Factor (Constans) | کشیشتف زانوسی | لهستان | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۸۱–۱۹۸۲ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۸۳ | خاریج | مرینال سن | هند | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۸۴ | بدون جایزه | |||
| ۱۹۸۵ | سرهنگ ردل (Oberst Redl) | ایشتوان سابو | مجارستان | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۸۶ | Thérèse | آلن کاوالیه | فرانسه | |
| ۱۹۸۷ | Yeelen | سلیمان سیسه | مالی | |
| Shinran: Path to Purity | رنتارو میکونی | ژاپن | ||
| ۱۹۸۸ | فیلمی کوتاه درباره کشتن (Krótki film o zabijaniu) | کریشتوف کیشلوفسکی | لهستان | |
| ۱۹۸۹ | Jesus of Montreal | دنیس آرکند | کانادا | |
| ۱۹۹۰ | Hidden Agenda | کن لوچ | بریتانیا | |
| ۱۹۹۱ | اروپا | لارس فون تریه | دانمارک | |
| بیرون از زندگی | مارون بغدادی | لبنان | ||
| ۱۹۹۲ | رؤیای روشنایی (El Sol del Membrillo) | ویکتور اریسه | اسپانیا | |
| An Independent Life | Vitali Kanevski | روسیه | ||
| ۱۹۹۳ | استاد عروسک‌گردان (Hsimeng Rensheng) | هو شیائو-شین | تایوان | |
| سنگ‌باران | کن لوچ | بریتانیا | ||
| ۱۹۹۴ | ملکه مارگو | پاتریس شرو | فرانسه | |
| ۱۹۹۵ | یادت نرود داری می‌میری | زاویه بووا | فرانسه | |
| کرینگتون | کریستوفر همپتون | بریتانیا | جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران | |
| ۱۹۹۶ | تصادف | دیوید کراننبرگ | کانادا | |
| ۱۹۹۷ | وسترن | Manuel Poirier | فرانسه | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۱۹۹۸ | Class Trip (La classe de neige) | کلود میلر | فرانسه | |
| جشن (Festen) | توماس وینتربرگ | دانمارک | ||
| ۱۹۹۹ | The Letter (A Carta) | مانوئل دی الیویرا | پرتغال | |
| ۲۰۰۰ | تخته‌سیاه (Takhte Siah) | سمیرا مخملباف | ایران | |
| آوازهایی از طبقه دوم (Sånger Från Andra Våningen) | روی آندرسون | سوئد | ||
| ۲۰۰۱ | بدون جایزه | |||
| ۲۰۰۲ | مداخله الهی (Yadon Ilaheyya) | ایلیا سلیمان | فلسطین | جایزهٔ هیئت داوران |
| ۲۰۰۳ | پنج عصر (Panj e asr) | سمیرا مخملباف | ایران | |
| ۲۰۰۴ | بیماری گرمسیری (Sud Pralad) | اپیچاتپونگ ویراستاکول | تایلند | |
| Actress ایرما پی. هال برای قاتلین پیرزن | برادران کوئن | ایالات متحدهٔ آمریکا | ||
| ۲۰۰۵ | Shanghai Dreams (Qing hong) | وانگ زیائوشوای | چین | |
| ۲۰۰۶ | رد رود | آندریا آرنولد | بریتانیا | |
| ۲۰۰۷ | پرسپولیس | مرجان ساتراپی ونسان پارونو | فرانسه | |
| نور خاموش (Luz Silenciosa) | کارلوس ریگاداس | مکزیک | ||
| ۲۰۰۸ | ایل دیوو | پائولو سورنتینو | ایتالیا | |
| ۲۰۰۹ | عطش (Bakjwi) | پارک چان-ووک | کره جنوبی | |
| تنگ ماهی | آندریا آرنولد | بریتانیا | ||
| ۲۰۱۰ | A Screaming Man (Un Homme qui crie) | محمد صالح هارون | چاد | |
| ۲۰۱۱ | Polisse | مایوین | فرانسه | |
| ۲۰۱۲ | The Angels' Share | کن لوچ | بریتانیا | |
| ۲۰۱۳ | پسر کو ندارد نشان از پدر | هیروکازو کورئیدا | ژاپن | |
| ۲۰۱۴ | مامان | زاویه دولان | کانادا | |
| خداحافظی با زبان (Adieu au Langage) | ژان-لوک گدار | فرانسه / سوئیس | ||
| ۲۰۱۵ | خرچنگ | یورگوس لانتیموس | یونان | |
| ۲۰۱۶ | عزیز آمریکایی | آندریا آرنولد | بریتانیا | |
| ۲۰۱۷ | بی‌عشق (Нелюбовь) | آندری زویاگینتسف | روسیه | |
| ۲۰۱۸ | کفرناحوم (کفرناحوم) | نادین لبکی | لبنان | |
| ۲۰۱۹ | قوش شب | کلبر مندونسا فیلیو | برزیل | |
| بینوایان | لج لی | فرانسه | ||
- * ملیت کارگردان در زمان دریافت جایزه.
جستارهای وابسته
- نخل طلا
- جایزه بزرگ
پیوند به بیرون
منابع
- "Prix du Jury - Festival de Cannes". allocine.fr (به French). Retrieved 28 May 2017.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Jury Prize (Cannes Film Festival)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۱۹.
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.