توپاک شکور

لسانه پاریش کروکس (که در سن ۶ سالگی اسم توپاک را، از اسم رئیس اینکاها - توپاک آمارو ۲ که در قرن هجدهم فرماندهٔ جنگ در مقابل اسپانیایی‌ها بود گرفت) در ۱۶ ژوئن ۱۹۷۱ به دنیا آمد. آفنی مادر او عضو گروه پلنگ‌های سیاه بود. وقتی که او باردار توپاک بود، به علت بمب‌گذاری به ۳۰ سال زندان محکوم شد، ولی بدون وکیل، از خودش دفاع کرد و یک ماه قبل از تولد توپاک از زندان آزاد شد و توپاک تا سال ۱۹۹۴ پدرش را نمی‌شناخت.

توپاک هم طبق عقاید گروه پلنگ‌های سیاه بزرگ شد. او به همراه مادر و خواهر ناتنی‌اش در فقر بزرگ شد و به محله‌های مختلف نیویورک پناه می‌آورد. به همین دلیل همیشه ارتباط زیادی با مردم نداشت و همیشه به فکر شعر گفتن و نوشتن خاطره بود. در ۱۲ سالگی به یک کمپانی تئاتر پیوست. در ۱۵ سالگی با مادرش به بالتیمورا در مری لند رفت و در مدرسهٔ هنر بلاتیمور قبول و تبدیل به یک شاگرد دوست داشتنی شد. در همان‌جا بود که اولین قطعهٔ رپ خود را با اسم "MC New York" ساخت.

دو سال بعد مادرش او را برای زندگی با خانوادهٔ یکی از دوستانش به مارین سیتی در کالیفرنیا فرستاد. همان‌جا بود که توپاک زندگی به بی قانونی روی آورد؛ ولی خیلی زود آن مکان را ترک کرد و شروع به جنگ و جدال با قانون کرد. در همین زمان بود که با افرادی دوست شد که او را در ساخت آهنگ‌های رپ کمک کردند. مانند ری لوو که با یکدیگر یک گروه رپ به نام "استریکتلی داپ" تاسیس کردند. اولین ترانه‌ ضبط شده توپاک "This is an EP" نام داشت که در یک سی‌دی ضبط شد. او این ترانه را لیبل دیجیتال آندرگراند در سال ۱۹۹۱ ضبط کرد.

توپاک در سال ۱۹۹۴ به اتهام آزار و اذیت جنسی به یک و نیم تا چهار سال زندان محکوم شد،[11][12] هرچند او صحت این اتهام را تکذیب می‌کرد و معتقد بود افرادی از قصد برای او دسیسه چیده‌اند. پس از گذشت یازده ماه از دورهٔ محکومیت، به یاری دادگاه تجدید نظر مالی از جانب شوگ نایت، مدیر عامل شرکت نشر موسیقی دث رو رکوردز، از زندان آزاد شد. او قبول کرد تا در ازای کمک شوگ نایت در پرداخت جریمه و آزادی او، برای شرکت دث رو سه آلبوم منتشر کند.

در سال ۱۹۹۴ در لابی استودیوی ضبط موسیقی به نام کواد واقع در نیویورک، شکور پنج بار هدف شلیک گلوله قرار گرفت. توپاک معتقد بود دوست سابقش بیگی اسمالز باعث این اتفاق بود اما بیگی تکذیبش کرد. این چالش‌ها منجر به برقراری رقابت شدید موسیقیی میان ساحل شرقی و ساحل غربی در ایالات متحده شد.

در سال ۲۰۱۷، فیلم زندگی‌نامه‌ای او به نام همه نگاه‌ها به من (به انگلیسی: All eyez on me) اکران شد و دمتریوس شیپ جونیور (به انگلیسی: Demetrius Shipp Jr.) در آن نقش این هنرمند برجسته را ایفا کرد.

لوگو رسمی توپاک

توپاک در طول زندگی دشمنان زیادی داشت اما مهم‌ترین دشمنی اش با نوتوریوس بی.آی. جی (به انگلیسی: Notourious B.I.G) و کمپانی پشتیبان او بدبوی (به انگلیسی: Bad Boy) بود. این دو نفر در ابتدا دو دوست صمیمی و همکار و شریک تجاری و هنری بودند. هنگامی که نوتوریوس بی.آی.جی چهره‌ای کمتر شناخته شده بود، توپاک به دلایلی که به هردوی آن‌ها مربوط می‌شد در زندان بود و از طریق رادیوی محلی و البته مجلهٔ وایب از گفته‌های همکار و دوست گذشتهٔ خود نوتوریوس بی.آی.جی و شریک تجاری جدید او پاف ددی بسیار خشمگین شد. او به علت مشکلات قانونی پیش رو تصمیم داشت تا از ادامه در «بازی‌رپ» انصراف دهد، اما با شنیدن اظهارات پاف ددی و نوتوریوس بی.آی.جی در بارهٔ او و استعداد هنری او تصمیم خود را تغییر داد و تصمیم گرفت برگردد تا انتقام خود را بگیرد. ازطرف دیگر توپاک دشمنی خودش را با نوتوریوس بی. آی. جی ادامه می‌داد و در آهنگ Hit em up بهترین دیس ترک حال حاضر دنیا،[13] به شدت به او حمله کرد و او را مورد انتقادهای شدید و بی پروایانه قرار داد.

توپاک با دکتر دره کمی مشکل داشت. دکتر دری در کمپانی دث رو ریکردز تهیه‌کننده بود. به نظر توپاک دکتر دری در دث رو ریکردز کاری نمی‌کرد و از زحمت دیگران پول درمی‌آورد. همچنین وقتی که دکتر دره از شهادت به نفع اسنوپ داگ در دادگاه خوداری کرد، توپاک از دست او بسیار عصبانی شد. همچنین توپاک در چند آهنگش به دکتر دره اشاره و او را مورد انتقاد و تمسخر قرار داد

توپاک از گروه دونفرهٔ ماب دیپ هم که افراد جوان‌تر و پرورش یافته توسط خود او بودند به دلیل پشت کردن به او به شدت انتقاد می‌کرد، عنوانی که مانند مورد مشابه با خوانندهٔ سرشناس دیگر ناز پس از مرگ او، به دلیل احترام خاصی که همگی هنرمندان وقت به چیره‌دستی او در ابراز جسورانهٔ عقایدش داشتند، به دست فراموشی سپرده شد.

هنگام تولید فیلم "Poetic Justice" با جنت جکسون، او از انجام تست ایدز سرباز زد. او می‌گفت که یک بازیگر دیگر هم مثل من با جنت صحنهٔ عاشقانه فیلم‌برداری کرده‌است ولی این تست را انجام نداده پس من هم نمی‌دهم. این موضوع تبدیل به موضوع ناراحت‌کننده‌ای برای جنت جکسون شد[14] به‌طوری‌که تا پخش قطعهٔ «تصمیم خودم رو گرفتم» (به انگلیسی: I Got My Mind Made Up) به این موضوع گریزی داشت و از او عذرخواهی کرد.

در ماه دسامبر سال ۱۹۹۴، او به آزار جنسی به یک زن در هتلش متهم شد، و در فوریهٔ ۱۹۹۵ به ۴ سال زندان محکوم شد و توپاک و چند نفر ازپرسیدم همراهان او معتقد بودند که آن زن از قصد و برای بی‌اعتبار کردن او دست به چنین کاری زده ولی قبل از تصویب حکم دادگاه، در لابی استودیوی کواد در نیویورک، دو سیاه‌پوست به او حمله کردند و ۵ گلوله به سمت او شلیک کردند. توپاک در یک مصاحبه این‌گونه اعلام کرد: در شب ۳۰ نوامبر ۱۹۹۴، او به همراه یکی از دوستان و مدیر برنامه‌اش، برای ضبط یک سری قطعه به استودیو رفتند. هنگام ورود به استودیو دو نفر به آن‌ها نزدیک شدند. توپاک گمان می‌کرد که آن‌ها پلیس‌های امنیتی استودیوی نوتوریوس بی.آی.جی هستند. دو مرد مسلح او و دوستانش را مجبور کردند تا روی زمین دراز بکشند ولی توپاک که شوکه شده بود سر جایش خشکش زده و دراز نکشید، و در آن لحظه یکی از آن‌ها شروع به شلیک ۵ گلوله به او کرد. به گفتهٔ او این اتفاق مشکوک به نظر می‌رسید زیرا معمولاً دزدان اول قوی‌ترین فرد در صحنه را هدف قرار می‌دهند اما همه سریع دراز کشیدند و آن‌ها مستقیم به سمت توپاک آمدند و البته اینکه بیشتر افراد آنجا خونسرد بودند و عقب ایستاده بودند و از زنده ماندن او شوکه شده بودند. او از این سوءقصد جان سالم به در برد. علی‌رغم اصرار پزشکان برای مداوای بیشتر در بیمارستان، او پس از چند روز از بیمارستان ترخیص شد و تنها چند روز بعد با صندلی چرخ دار به دادگاه رفت تا اتهام خود را دربارهٔ موضوع تجاوز را در دادگاه و به صورت حضوری بشنود.

هنگامی که او در زندان به سر می‌برد، آلبوم او به نام من در برابر دنیا (به انگلیسی:"Me Against The World") منتشر شد. او تنها خواننده‌ای بود که وقتی در زندان بود، آلبومش در لیست برترین‌ها شمارهٔ ۱ بود. او در همین زمان با کیشا موریس برای مدتی ازدواج کرد. در اکتبر پس از ۸ ماه زندان، توپاک با کمک رئیس دث رو رکوردز شوگ نایت از زندان بیرون آمد. شوگ برای آزادی توپاک ۱٫۴ میلیون دلار پرداخت کرد و توپاک هم مجبور شد که سه آلبوم برای دث رو بسازد؛ بنابراین پس از آزادیش بلافاصله شروع به کار کردن کرد و در ۱۹۹۶، آلبوم "همه نگاه‌ها به من" را پخش کرد که تنها در چند ماه اول به فروش طلائی دست یافت؛ او به این وسیله هزینهٔ جریمهٔ زندان که مدیر شرکت ضبط و پخش موسیقی به او قرض داده بود را به راحتی به او پس داد.

آخرین آلبومی که توپاک بیرون داد، دون کیلومیناتی: نظریه ۷ روز (به انگلیسی: "The Don Killuminati: The 7 Day Theory") نام دارد که تنها ۲ ماه پس از مرگ او منتشر شد. او در بسیاری از آهنگ‌های این آلبوم مرگ خود را پیش‌بینی کرده یا به گونه‌ای به آن اشاره می‌کند. می‌گویند که ساخت این آلبوم ۷ روز طول کشید و مهم‌ترین آهنگ آن "Hail Mary" در نیم ساعت ساخته شد. این آلبوم نیز بیش از ۳۰ میلیون نسخه فروش کرد. او رفته رفته تبدیل به یک هنرپیشهٔ حرفه‌ای می‌شد، به‌طوری‌که از ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۶، در تعداد ۷ فیلم به ایفای نقش پرداخت.

توپاک از جمله کسانی بود که معتقد بود به دلیل مخالفت سرسختانه او علیه سرمایه‌داری و نظام برده داری و تلاش برای برابری حقوق سیاه پوستان، از طرف گروه‌هایی مخفی و مافیایی مورد سو قصد و توطئه قرار گرفته‌است و معتقد بود که هرکس در برابر بی عدالتی دست به اعتراض بزند، سر انجام از سر راه کنار گذاشته خواهد شد. او معتقد بود که هر قدم که برمی‌دارد همراه با تفکر و برنامه‌ریزی است و به گفته خود او قصد داشت که بشر را از این چرخه آگاه کند و قدمی برای ارتقأ زندگی همگان به نفع محرومان کمک کند،

توپاک پس از تماشای یک مسابقه بوکس بین مایک تایسون و بروس سلدون با شلیک ۵ گلوله از یک خودروی کادیلاک مشکی در شهر لاس وگاس در ایالت نوادا و در تاریخ ۷ سپتامبر ۱۹۹۶ مورد اصابت ۵ گلوله قرار گرفت و پس از ۶ روز در بیمارستان دانشگاه نوادا در ساعت ۴ و ۳ دقیقهٔ صبح در ۱۳ سپتامبر هنگامی که تنها ۲۵ سال داشت از دنیا رفت. حدس زده می‌شود افرادی که به او گلوله شلیک کردند از افراد مربوط به گانگسترهای ساحل‌شرق یا مأموران اف‌بی‌آی یا حتی افرادی بوده‌اند که درگذشته باهم دچار اختلافاتی شده بودند که در این موارد افراد زیادی دارای انگیزهٔ لازم بودند. با وجود گذشت زمان نسبتاً زیاد از این واقعه، پلیس لاس وگاس همچنان به صورت رسمی این پرونده را گشوده نگه داشته‌است.[15] دربارهٔ عاملان قتل او، هنوز هم اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد، تا حدی که حتی برخی بر این باورند که او در قید حیات است و مخفی است.

در مراسم خاکسپاری وی مادرش، آفنی شکور، معتقد بود که جنازه تحویل داده شده پسر او نیست و مشخصات متفاوتی دارد، او تا قبل از مرگش در سال ۲۰۱۷، سرسختانه باور داشت که پسرش به دست افرادی به قتل رسیده‌است که طرفدار تبانی علیه سیاه پوستان و فقیران بوده‌اند، همنچنین او پس از مرگ فرزندش، مسئولیت تهیه و انتشار برخی از البوم‌های او را به عهده گرفت و عقیده داشت که راه پسرش، شجاعت و مردانگی بوده و این راه باید توسط طرفدارانش ادامه داده شود تا روزی به سرانجامی برسد.

دیوارنگاری یادمان از توپاک شکور

• (۱۹۹۱) Nothing But Trouble، به کارگردانی دن اکروید
• (۱۹۹۲) عزت، به کارگردانی ارنست دیکرسون
• (۱۹۹۳) Poetic Justice، به کارگردانی جان سینگلتون
• (۱۹۹۳) رنگ‌های زنده
• (۱۹۹۴) Above the Rim، به کارگردانی جف پولاک
• (۱۹۹۶) پخش زنده شنبه شب
• (۱۹۹۶) گلوله، به کارگردانی جولین تمپل
• (۱۹۹۷) Gridlock'd، به کارگردانی واندی کرتیس-هال
• (۱۹۹۷) Gang Related، به کارگردانی Jim Kouf
• (۲۰۰۱) پسربچه، به کارگردانی جان سینگلتون
• (۲۰۰۲) Biggie & Tupac، به کارگردانی Nick Broomfield
• (۲۰۰۳) Tupac: Resurrection، به کارگردانی Lauren Lazin
• (۲۰۱۵) مستقیم از کامپتن، به کارگردانی اف. گری گری
• (۲۰۱۷) همه نگاه‌ها به من، به کارگردانی بنی بوم

در ماه ۶، روز ششم سال ۲۰۱۷ فیلم همه نگاه‌ها به من اکران عمومی شد که این فیلم زندگی توپاک را روایت می‌کند.

در سال ۲۰۱۹ فیلمی به نام شهر دروغ‌ها با بازی جانی دپ منتشر شد که به موضوع قتل رپرهای معروف پرداخت که توپاک جزو آنها بود.

• فهرست مشاهیری که در اوج شهرت درگذشتند

• Wikipedia contributors, "Tupac Shakur," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Tupac_Shakur&oldid=188221385 (accessed February 2, 2008).this is true