بوئینگ یال-۱

بوئینگ یال-۱ (انگلیسی: Boeing YAL-1‎) بستر آزمایشی لیزر هوابرد (قبلاً بنام لیزر هوابرد نامیده شده بود) یک سیستم تسلیحاتی لیزر ید اکسیژن شیمیایی از نوع کویل مگاواتی نصب شده در داخل یک بوئینگ ۷۴۷-۴۰۰ اف اصلاح شده است . این طرح در درجه اول به عنوان یک سیستم دفاع موشکی برای از بین بردن موشک های بالستیک تاکتیکی ، در فاز تقویتی طراحی شده است . در سال ۲۰۰۴ ، این هواپیما بنام یال-۱آ توسط وزارت دفاع ایالات متحده طراحی شد.[1]- یال-۱ با لیزر کم توان ، آزمایش استفاده از خروجی لیزر هنگام پرواز در عملیات هوابرد سال ۲۰۰۷ بود.[2] لیزر با انرژی بالا برای رهگیری یک هدف آزمایشی در ژانویه ۲۰۱۰ مورد استفاده قرار گرفت و در ماه بعد، با موفقیت دو موشک آزمایشی نابود شدند.[3] .بودجه این برنامه در سال ۲۰۱۰ قطع شد و برنامه در دسامبر ۲۰۱۱ لغو شد.[4]پرواز نهایی آن در ۱۴ فوریه ۲۰۱۲ به پایگاه نیروی هوایی دیویس مونتان در توسان آریزونا ، به منظور تعمیر و نگهداری در قبرستان هواپیماهای ایالات متحده توسط گروه ۳۰۹ بازسازی و تعمیر و نگهداری هوا و فضا .

درقبرستان هواپیما با موتورهای خارج شده و نهایتاً ۲۵ سپتامبر ۲۰۰۱۴ کاملاً اوراق شد
یال-۱
نوع هواپیما لیزر هوابرد سامانه تسلیحات ضد موشک بالستیک
کشور سازنده ایالات متحده
شرکت سازنده بوئینگ
نخستین پرواز ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۲
وضعیت کنونی لغو طرح - اوراق شدن نمونه
بکارگیرنده (ها) نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
بکارگیرنده(ها) ایلات متحده
تعداد ساخته‌شده ۱ فروند
توسعه یافته از بوئینگ ۷۴۷-۴۰۰ نوع اف

طرح

کویل

قلب این سیستم را ، کویلی از شش ماژول پیوسته تشکیل داده ، که هر کدام در واقع یک مولد بزرگ اشعهماورا بنفش میباشد .هر ماژول ۳۰۰۰ کیلوگرم(۶۵۰۰ پوند) وزن دارد.هنگام خروج لیزر در یک انفجار پنج ثانیه ای ، میزان انرژی تولید شده بیش از مصرف یکساعت یک خانواده معمولی آمریکایی بود .

نیروی هوایی ایالات متحده می گوید این هواپیما بزرگترین برجک لیزری جهان را دارد.

استفاده از موشک قاره پیما علیه موشک بالستیک تاکتیکی

لیزر هوابرد برای مقابله با موشک های بالستیک تاکتیکی طراحی شده است. این وسیله دارای دامنه کوتاه تر و پرواز آهسته تر از موشک های قاره پیما میباشد . MDA اخیراً اعلام کرده که لیزر هوابرد در طول فاز تقویتی ممکن است علیه موشک های قاره پیما استفاده می شود. نیاز به پرواز بسیار طولانی جهت در موقعیت مناسب قرار گرفتن ، ممکن است بدون پرواز در فضای خصمانه ،ممکن نباشد . موشک های قاره پیما سوخت مایع، که بدنه نازک تر دارند و در فاز تقویتی بیش از موشکهای بالستیک تاکتیکی در فضا باقی می ماند، ممکن است راه ساده تری برای مقابله با موشکهای بالستیک باشند.اگر اهداف طراحی لیزر هوابرد بدست آمده بود، می توانست موشک های قاره پیما سوخت مایع را تا فاصله ۶۰۰ کیلومتری از بین برد.بر مبنای گزارش سال ۲۰۰۳ انجمن فیزیک آمریکا به دفاع موشکی ملی ، محدوده تخریب موشک قاره پیما با سوخت جامد احتمالاً به ۳۰۰ کیلومتر محدود شده است، که خیلی کوتاه تر برد مورد نیاز میباشد.[5]

جستارهای وابسته

منابع
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بوئینگ یال-۱ موجود است.
  1. "DoD 4120.15-L, Model Designation of Military Aerospace Vehicles" (PDF). U.S. Department of Defense. May 12, 2004.
  2. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۸ مارس ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۸ فوریه ۲۰۱۵.
  3. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۸ فوریه ۲۰۱۵.
  4. http://www.flightglobal.com/blogs/aircraft-pictures/2009/04/boeing-yal-1-airborne-laser-im/
  5. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ فوریه ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۸ فوریه ۲۰۱۵.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.