بازداشتگاه پلاک ۱۰۰

بازداشتگاه پلاک صد (۱۰۰) یک بازداشتگاه سری و غیررسمی در شیراز تحت نظارت وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران است که در نزدیکی زندان عادل‌آباد فعالیت می‌کند.[1]

بازداشتگاه پلاک صد
موقعیتشیراز
وضعیتعملیاتی
ظرفیتنامشخص
تحت مدیریتوزارت اطلاعات
شهرشیراز
کشورایران

مشخصات

گفته می‌شود سلول‌های بازداشتگاه سه راهرو جداگانه قرار دارد. راهروها به ترتیب دارای ۶ سلول، ۳ سلول و ۵ سلول هستند. در این بازداشتگاه راهروهای دیگری نیز وجود دارد که مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و روی دیوارهای آن امضاهایی دیده شده که نشان می‌دهد این بازداشتگاه از دهه ۴۰ فعالیت داشته‌است.[2]

سلول‌های این بازداشتگاه در زمستان سرد است و دائماً چراغ‌هایی در هریک از سلول‌های آن روشن می‌باشد که خوابیدن را برای زندانی دشوار می‌کند. در برخی سلول‌ها که بزرگتر هستند ۳ تا ۵ نفر نگهداری می‌شوند دیگر سلول‌های کوچکتر برای نگهداری انفرادی اختصاص دارد. هوای این بازداشتگاه پشت بخش بازجویی آن قرار داد.[3]

یکی از زندانیان سیاسی گفته‌است: ساختار بازداشتگاه اطلاعات شیراز به این شکلی است که راهروهایی که سلول در آن قرار دارد روبه‌روی یکدیگر ساخته شده‌است و زمانی که در یک سلول در راهروی روبه‌رو و حتی در راهرویی که سلول فرد وجود دارد باز می‌شود تصور می‌کنید در سلول شما باز می‌شود و این انتظار در طولانی مدت باعث فشارهای روانی می‌شود.[4]

کشته شدن یک زندانی

رضا محمدی زندانی سیاسی در شیراز که در سال ۸۸ در تجمع سالروز حافظ دستگیر و به پلاک ۱۰۰ منتقل گردیده بود و بعد از مدتها خانواده او متوجه وجودش در زندان پلاک ۱۰۰ شیراز شدند تا اینکه در اول اسفند ماه به خانواده گفته می‌شود که فرزندشان مصدوم و تحت درمان می‌باشد و بعد از چند روز به خانواده اطلاع دادند که او به علت زمین‌خوردن در حمام فوت کرده‌است.[5]

اعتراف‌گیری و فشارهای خانوادگی

خانواده افکاری

پس از بازداشت حبیب افکاری برادر کوچک خانواده در سال ۱۳۹۷، هر سه برادران افکاری از آگاهی به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به «پلاک ۱۰۰» منتقل شدند. تا قبل از این انتقال فقط نوید افکاری در جریان شکنجه و بازجویی، اتهاماتش را پذیرفته بوده اما در بازداشتگاه پلاک ۱۰۰، این افراد تمامی اتهامات وارده علیه خودشان را می‌پذیرند.

منبع مطلع نزدیک به خانواده افکاری گفته بود نوید، وحید و حبیب افکاری روزهای طولانی تحت فشار اداره آگاهی علیه خود «اعتراف» نکردند، اما در پلاک ۱۰۰ ماجرا به کلی تغییر کرد و چیزهایی که از اداره اطلاعات شیراز تعریف کردند دهشتناک است. در اداره آگاهی تهدید و کتک بود، کشیدن پلاستیک [روی] سرشان یا زدن یکی جلوی دیگری یا تهدید به قتل آن دیگری اما این حرف‌ها در مقابل آنچه در اداره اطلاعات گذشته‌است، معمولی‌اند. در اداره اطلاعات بازی روانی می‌کنند. حبیب را که بسیار به نوید وابسته بوده، تهدید کرده بودند که اگر اعتراف نکنی، نوید را می‌کشیم. یا نوید را تهدید می‌کردند که وحید را می‌کشیم. با استفاده از هر کدام دیگری را تحت فشار می‌گذاشتند. گفته بودند می‌دانید اگر پای خواهر و مادرتان کشیده شود این‌جا چه بر سرشان خواهد آمد؟ یا فلانی و فلانی را می‌شناسید؟ و اسم «کاووس سیدامامی» را برده بودند که در زندان کشته شده بود و گفته بودند ما او را با آن همه شهرتش کشتیم و آب از آب تکان نخورد، شما که عددی نیستید.»[6]

دراویش گنابادی

پس از بازداشت مجدد کسری نوری در سال ۱۳۹۰، فشار نیروهای امنیتی و اطلاعاتی پلاک ۱۰۰[7] به خانواده او به شدت افزایش یافت تا جایی که امیر نوری، برادر ۱۶ ساله او را به مدت ۵ ساعت در بازداشتگاه اداره اطلاعات شیراز معروف به پلاک ۱۰۰ مورد بازجویی و بازخواست قرار دادند و این نوجوان را برای اعتراف علیه برادرش تهدید به بازداشت و حبس در سلول انفرادی کردند.[8]

بهائیان

در سال ۱۳۹۵ طی چند ماه ۲۰ شهروند بهائی به اتهام فعالیت‌های تبلیغی از سوی مأموران امنیتی بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات شیراز معروف به پلاک ۱۰۰ منتقل شده بودند.[9][10]

زندانیان

جستارهای وابسته

منابع

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.