اوریک اسید
ادرار ترش یا اسید اوریک ترکیب آلی از عناصر کربن، اکسیژن، نیتروژن و هیدروژن به فرمول شیمیایی C۵H۴N۴O۳ می‌باشد.[1] در بدن انسان ادرار ترش از شکستن پورین که در مواد غذایی چون جگر و گوشت وجود دارد حاصل میشود.[2]
هیپوگزانتین (one oxygen atom)
گزانتین (two oxygens)
اسیداوریک (three oxygens)
| اوریک اسید | |||
|---|---|---|---|
| |||
Preferred IUPAC name 79-Dihydro-1H-purine-268(3H)-trione | |||
دیگر نام‌ها 268-Trioxypurine | |||
| شناساگرها | |||
| شماره ثبت سی‌ای‌اس | ۶۹-۹۳-۲  | ||
| پاب‌کم | ۱۱۷۵ | ||
| کم‌اسپایدر | ۱۱۴۲ | ||
| UNII | 268B43MJ25 | ||
| شمارهٔ ئی‌سی | 200-720-7 | ||
| دراگ‌بانک | DB01696 | ||
| KEGG | C00366  | ||
| MeSH | Uric+Acid | ||
| ChEBI | CHEBI:27226 | ||
| ChEMBL | CHEMBL792 | ||
مرجع بیلشتین |
156158 | ||
| 3DMet | B00094 | ||
| جی‌مول-تصاویر سه بعدی | Image 1 Image 2 | ||
SMILES
| |||
| |||
| خصوصیات | |||
| فرمول مولکولی | C 5H 4N 4O 3 | ||
| جرم مولی | 168.1103 g mol-1 | ||
| شکل ظاهری | White crystals | ||
| انحلال‌پذیری در آب | 60 mg dm-3 (at 20 °C) | ||
| log P | -1.107 | ||
| اسیدی (pKa) | 5.6 | ||
| خاصیت بازی (pKb) | 8.4 | ||
| ترموشیمی | |||
| 166.15 J K-1 mol-1 (at 24.0 °C) | |||
آنتروپی مولار استاندارد S |
173.2 J K-1 mol-1 | ||
آنتالپی استاندارد تشکیل ΔfH |
-619.69--617.93 kJ mol-1 | ||
| Std enthalpy of combustion ΔcH |
-1.9212--1.91956 MJ mol-1 | ||
| به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |||
| (بررسی) (چیست: /؟) | |||
| Infobox references | |||
|
| |||
در بیماریها
از آنجایی که اوریک اسید انحلال پذیری زیادی با آب ندارد ، به همین دلیل تمایل زیادی به رسوب کردن و تشکیل بلور دارند و در نهایت رسوب بلور های اوریک اسید در کلیه ها باعث ایجاد سنگ کلیه میشود و در مفاصل باعث بیماری نقرس می شود . ادرار ترش توسط کلیه‌ها دفع میشود لذا در نارسایی کلیه میزان آن در خون افزایش میابد. همچنین در سرطان و نقرس نیز ما اغلب افزایش ادرار ترش را مشاهده می‌کنیم. رسوب کریستالهای ادرار ترش در مفاصل کوچک (بیماری نقرس) و در کلیه (سنگ کلیه نوع اسید اوریکی) گاه مشاهده میشود.
تجمع بالای اوریک اسید در سندرم لش-نیهان هم دیده میشود که ناشی از نقص در آنزیم هیپوگزانتین گوانین فسفوریبوزیل ترانسفراز هست. نقص در این آنزیم موجب افزایش سطح فسفوریبوزیل پیروفسفات میشود که نتیجتا سرعت سنتز پورین ها بالا می‌رود و موجب تجمع بالای اسید اوریک و بعضی متابولیت های پیش ساز می‌گردد.
