ابوالحسن فروغی

ابوالحسن فروغی (۱۲۷۰ در تهران - ۱۳۳۸ در تهران) ادیب، فیلسوف و سیاستمدار ایرانی‌ست. او فرزند محمدحسین فروغی و برادر محمدعلی فروغی است. فروغی از مؤسسان مدرسه عالی دارالمعلمین بود.[1]

ابوالحسن فروغی
سفیر ایران در سوئیس
مشغول به کار
تیر ۱۳۱۲  بهمن ۱۳۱۳
پادشاهرضاشاه پهلوی
پس ازانوشیروان سپهبدی
پیش ازمصطفی عدل
اطلاعات شخصی
زاده۱۲۷۰ خورشیدی
تهران،
درگذشته۱۳۳۸
تهران،
ملیت ایران
پیشهسیاستمدار
تخصصادیب، فیلسوف
دیناسلام
خویشاوندان سرشناسفرزند محمدحسین فروغی و برادر محمدعلی فروغی

کتاب‌شناسی

  • سرمایه سعادت یا علم و آزادی
  • مجموعه اشعار
  • اوراق مشوش یا مقالات مختلفه
  • تاریخ شعرا (با مشارکت محمد علی فروغی)
  • نمایشنامه منظوم شیدوش و ناهید
  • تحقیق در حقیقت تجدد و ملیت و تناسب این دو معنی با یکدیگر
  • Civilisation et Synthese, Paris،
  • Systeme de Philosophie et Sagesse, Paris،
  • Philosophie des Sciences, Paris

فروغی و روشنفکری دینی

از فروغی به عنوان یکی از پیشگامان روشنفکری دینی ایران یاد می‌شود.[2] حسن یوسفی اشکوری در مصاحبه‌ای می‌گوید:[3]

به‌طور کلی می‌توان گفت میرزا ابوالحسن خان فروغی، که مهندس بازرگان مستقیماً شاگرد او بوده‌است، پدر روشن‌فکری دینی در ایران است؛ که اتفاقاً در ضمن نامه‌ای از بازرگان تعریف می‌کند و پیش‌بینی می‌کند که وی آیندهٔ درخشانی خواهد داشت. ابوالحسن خان فروغی بیشتر به «عقل تجربی و نگاه علمی» اعتقاد دارد و بازرگان می‌گوید که من نگاه به قرآن را از استادم ابوالحسن خان فروغی آموختم و جالب است که شریعتی هم در سال‌های ۲۸ و ۲۹ که به تهران می‌آید و در جلسات او شرکت می‌کند، شیفته‌اش می‌شود، چرا که هم فروغی و هم شریعتی و بازرگان تجربه‌گرا بودند و با دید علمی به دین و قرآن نگاه می‌کردند. آن‌ها می‌گفتند که روش شناخت قرآن فلسفی و کلامی و برهانی و عرفانی نیست. روش شناخت، «شناخت علمی» است.

منابع

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.