محمود فروغی
محمود فروغی (زاده ۱۲۹۰ – درگذشته ۲۹ دی ۱۳۷۰)[1] فرزند محمدعلی فروغی نخستوزیر دوران پهلوی بود. وی فارغالتحصیل دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی از دانشگاه تهران و از کارمندان وزارت خارجه و در دوران خدمت خود سرکنسول ایران در نیویورک، سفیر ایران در برزیل و سوئیس و آمریکا و افغانستان، معاون وزارت امور خارجه و کفیل وزارت امور خارجه بود.
محمود فروغی | |
---|---|
سفیران ایران در آمریکا | |
مشغول به کار ۱۳۴۲ – ۱۳۴۴ | |
پادشاه | محمدرضاشاه پهلوی |
پس از | حسین قدس نخعی |
پیش از | خسرو خسروانی |
سفیر ایران در برزیل | |
سفیر ایران در سوئیس | |
مشغول به کار آذر ۱۳۴۱ – اسفند ۱۳۴۱ | |
پس از | هرمز قریب |
پیش از | جمشید قریب |
سفیر ایران در افغانستان | |
مشغول به کار ۱۹۶۶ – ۱۹۷۱ | |
پس از | محمد ذوالفقاری |
پیش از | جهانگیر تفضلی |
معاون وزیر امور خارجه | |
کفیل وزیر امور خارجه | |
مشغول به کار ۱۳۴۰ – ۱۳۴۰ | |
پس از | حسین قدس نخعی |
پیش از | عباس آرام |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۲۹۰ خورشیدی ایران، |
درگذشته | ۲۹ دی ۱۳۷۰ خورشیدی ایالات متحده |
ملیت | ایران |
محل تحصیل | دانشگاه تهران |
پیشه | ، سیاستمدار |
دین | اسلام |
وی در مصاحبهای در مجموعهٔ تاریخ شفاهی ایران اطلاعاتی از وقایع شهریور ۱۳۲۰ داده است.
منبع
- خاطرات محمود فروغی (از مجموعه تاریخ شفاهی ایران)، ویراستار حبیب لاجوردی، انتشارات دانشگاه هاروارد، ۲۰۰۳
- دکتر باقر عاقلی شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران چاپ اول سال ۱۳۸۰ جلد دوم نشر گفتار باهمکاری نشر علم
- «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۹. دریافتشده در ۱۰ ژانویه ۲۰۲۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.