یتیم
یتیم به کودکانی که پدر یا مادر خود را از دست داده‌اند گفته می‌شود. به‌طور معمول لفظ یتیم در مورد کودکان به کار می‌رود. ولی در بعضی موارد به بزرگسالان نیز یتیم گفته می‌شود. در گویش‌های محلی ایران از کلمات متفاوتی برای این مفهوم استفاده می‌شود. در گویش لکی و لری واژه‌های یتیم و غوره کاربرد رایج دارند. در این گویش‌ها یتیم به کسی گفته می‌شود که پدرش فوت کرده و غوره اصطلاح از مادر مرده و کنایه از آدم بی اصل و نسب است.[1] یتیم در اسلام شامل احکام خاصی دارد، از جمله اینکه محجور است و نمی‌تواند در اموال و حقوق مالی و امور غیرمالی (مانند حق قصاص و طلاق) تصرف کند.[2]
یتیم‌ها اثر توماس کنینگتون
در ادیان مختلف
اسلام
در قرآن در هجده مورد به محبت به یتیم و حفظ اموال او و تربیت یتیم سفارش شده است. [3]
منابع
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به یتیم در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Orphan». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۰.
- لطفی، اسدالله، «استنباط احکام و حقوق محجورین از قرآن کریم»، در مجله پژوهش دینی، سال اول، ش ۲، پاییز ۱۳۸۰ش، ص ۲۲.
- حسین انصاریان (بهار ۱۳۹۶)، توبه آغوش رحمت، دارالعرفان، ص. ۲۹۳
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.