گل کلم

گل کلم (فارسی شرقی:گل پی) از سبزیجات می‌باشد که گل آن بیشترین استفاده را دارد و ساقه و برگ‌های آن دور ریخته می‌شود. این گیاه به واسطه بذر کشت می‌شود.

گل کلم (گل پی)
گل کلم، Brassica oleracea var. botrytis
آرایه‌شناسی
فرمانرو: گیاه
راسته: کلم‌سانان
تیره: شب‌بویان
سرده: کلم‌ها
گونه: کلم
گل کلم

ارزش غذایی
گل کلم
گل کلم
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی ۱۰۳ کیلوژول (۲۵ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها ۵ g
قندها ۱٫۹ g
فیبر ۲ g
چربی ۰٫۳ g
پروتئین ۲ g
آب ۹۲ g
ویتامین ب۱ (تیامین) ۰٫۰۵ میلی‌گرم (۴٪)
ویتامین ب۲ (ریبوفلاوین) ۰٫۰۶ میلی‌گرم (۴٪)
ویتامین ب۳ (نیاسین) ۰٫۵۰۷ میلی‌گرم (۳٪)
پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵) ۰٫۶۶۷ میلی‌گرم (۱۳٪)
ویتامین ب۶ ۰٫۱۸۴ میلی‌گرم (۱۴٪)
اسید فولیک (ویتامین ب۹) ۵۷ میکروگرم (۱۴٪)
ویتامین C ۴۸ میلی‌گرم (۸۰٪)
ویتامین K ۱۵٫۵ میکروگرم (۱۵٪)
کلسیم ۲۲ میلی‌گرم (۲٪)
آهن ۰٫۴۲ میلی‌گرم (۳٪)
منیزیم ۱۵ میلی‌گرم (۴٪)
فسفر ۴۴ میلی‌گرم (۶٪)
پتاسیم ۲۹۹ میلی‌گرم (۶٪)
سدیم ۳۰ میلی‌گرم (۱٪)
روی ۰٫۲۷ میلی‌گرم (۳٪)
درصدها نسبی‌اند
منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا

گل کلم دارای چربی و کربوهیدرات کمی است و پر فیبر و دارای ویتامین ب ۹، آب، و ویتامین C است. گل کلم حاوی چند فیتوکمیکال است که برای سلامتی آدم سودمند است. سولفورافان ترکیبی است که از بدن در مقابل سرطان محافظت می‌کند

  • کاروتنوئیدها[1]
  • ایندول-۳-کربینول، یک ماده شیمیایی است که موجب گسترش ترمیم DNA[2][3] ,

و به عنوان استروژن موجب کاهش رشد سلول‌های سرطانی می‌شود.[4]

مصرف بالای گل کلم خطر سرطان پروستات را کاهش می‌دهد.[5]

۱۰۰ گرم گل کلم دارای حاوی اطلاعات تغذیه‌ای زیر است. براساس USDA

گونه‌های گیاه‌شناسی

گل کلم و کلم بروکلی ساختارهای بسیار مشابهی دارند.[6]

ایتالیایی

این نوع کلم ظاهر متنوعی دارد و شامل کلم‌های سالانه و دوسالانه با رنگ‌های سفید و گونه‌های سبز، بنفش، قهوه‌ای و زرد است. این نوع کلم را اجداد سایر کلم‌ها به شمار می‌آورند.

شمال غربی اروپا دوسالانه

برداشت این نوع کلم در زمستان و اویل بهار است و از قرن ۱۹ ام بیشتر در فرانسه کشت و برداشت می‌شود.

شمالی اروپا سالانه

برداشت این نوع کلم در تابستان و پاییز است و از قرن ۱۸ ام بیشتر در آلمان کشت شده‌است و در شمال اروپا و آمریکای شمالی کشت و برداشت می‌شود.

آسیا

گل کلم‌های استوایی یا آسیایی بیشتر در چین و هند کشت و برداشت می‌شود و از قرن ۱۹ در هند کشت آن توسعه یافت.[7]

رنگ‌ها
کلم رومی

سفید

گل کلم سفید رایج‌ترین رنگ از گل کلم در سراسر جهان است.

نارنجی

گل کلم نارنجی ۲۵ برابر نوع سفیدش دارای ویتامین آ می‌باشد.[8]

سبز

گل کلم سبز، نوعی دیگر از کلم است که نمونه رایج ان کلم بروکلی است.

رنگ ارغوانی

این نوع کلم که به رنگ‌های قرمز و شرابی نیز وجود دارد[9] رنگ ارغوانی این نوع کلم به علت وجود آنتی اکسیدان آنتوسیانین در ان است.

آشپزی
گل کلم در آشپزی

گل کلم را می‌توان سرخ شده، آب‌پز، یا بخارپز و به خام مصرف کرد. به صورت بخارپز ترکیبات ضدسرطان ان بیشتر نسبت به سرخ شده و اب پر حفظ می‌شود.[10] در هنگام پخت، برگ‌های بیرونی و ساقه ضخیم برداشته می‌شود. برگ نیز خوراکی هستند اما اغلب دور انداخته می‌شوند.[11]

جستارهای وابسته

منابع
  1. "Breeding Better Broccoli: Research Points To Pumped Up Lutein Levels In Broccoli". Science Daily. 8 November 2009. Retrieved 5 September 2010.
  2. "Broccoli chemical's cancer check". BBC News. 7 February 2006. Retrieved 5 September 2010.
  3. "How Dietary Supplement May Block Cancer Cells". Science Daily. 30 June 2010. Retrieved 5 September 2010.
  4. Carcinogens at Oxford Journal. Retrieved December 14, 2006
  5. Kirsh, VA (2007). "Prospective study of fruit and vegetable intake and risk of prostate cancer". Journal of the National Cancer Institute. ۹۹ (۱۵): ۱۲۰۰–۹. doi:10.1093/jnci/djm065. PMID 17652276. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  6. Crisp, P. (1982). "The use of an evolutionary scheme for cauliflowers in screening of genetic resources". Euphytica. ۳۱ (۳): ۷۲۵. doi:10.1007/BF00039211.
  7. Swarup, V. and Chatterjee, S.S (1972). "Origin and genetic improvement of Indian cauliflower". Economic Botany. ۲۶ (۴): ۳۸۱–۳۹۳. doi:10.1007/BF02860710.
  8. Dickson, M.H. , Lee C.Y. , Blamble A.E. (1988). "Orange-curd high carotene cauliflower inbreds, NY 156, NY 163, and NY 165". HortScience. ۲۳: ۷۷۸–۷۷۹.
  9. "Anthocyanin in Cauliflower".
  10. Warwick Medical School, University of Warwick (2007-05-15). "Research Says Boiling Broccoli Ruins Its Anti Cancer Properties".
  11. Stephens, MJ (1998). "Secondary Edible Parts of Vegetables". Vegetarian. 5.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ Cauliflower موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.