گس

گس طعمی است که باعث جمع شدن دهان، بی‌حسی زبان و انقباض گلو می‌شود. این طعم توسط موادی مانند جوهر مازو ایجاد می‌شود.[1] [2]

برای دیگر کاربردها، گس (ابهام‌زدایی) را ببینید.

طعم گس در موز و خرمالوی نارس[3] غالب است که مانع از خوردن آنها می‌شود. همچنین در انار، زغال‌اخته و به وجود دارد. خوردنی های گس خشک، خنک و سنگین هستند.[4]

سنجاب‌ها، گراز‌های وحشی و حشرات می‌توانند غذای گس را بخورند؛ چرا که زبان آن‌ها از پس این کار برمی‌آید.[3]

در آیورودا ، گس ششمین طعم (پس از شیرین، ترش، شور، تند، تلخ) است که توسط «هوا و زمین» نشان داده می‌شود.[5][6]

سیگار کشیدن همچنین ممکن است باعث احساس طعم گس شود.[7]

منابع
  1. Ray, P. K. (2002). Breeding Tropical and Subtropical Fruits. Springer Science & Business Media. ISBN 9783540428558. Retrieved 2018-12-08.
  2. Joslyn, Maynard (2012-12-02). Methods in Food Analysis: Applied to Plant Products. Elsevier. ISBN 9780323146814.
  3. Choi, Nak-Eon; Han, Jung H. (2014-12-03). How Flavor Works: The Science of Taste and Aroma. John Wiley & Sons. ISBN 9781118865453.
  4. Balkrishna, Acharya; Kshirsagar, Suhas (2018-05-23). A Practical Approach to the Science of Ayurveda. Lotus Press. ISBN 9781608691845.
  5. Desai, Urmila (1990). The Ayurvedic Cookbook: A Personalized Guide to Good Nutrition and Health. Lotus Press. ISBN 9780914955061.
  6. Lad, Vasant (2002). Textbook of Ayurveda. Ayurvedic Press. ISBN 9781883725075.
  7. Allen, Timothy Field (1877). The Encyclopedia of Pure Materia Medica: A Record of the Positive Effects of Drugs Upon the Healthy Human Organism. Boericke & Tafel.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.