گاسترکتومی آستینی

• اسلیو معده تاریخچه ای جالب و خواندنی دارد!
  • در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ که جراحی‌های چاقی به روش باز انجام می‌شد برخی از جراحان چاقی تصمیم گرفتند عمل‌های چاقی پر خطر مثل دیودنال سویچ را در دو مرحله انجام دهند یعنی در یک مرحله عمل کوچک کردن معده (همان اسلیو امروزی) را انجام دهند و مدتی بعد عمل جابجایی روده‌ها را انجام دهند تا ریسک عمل‌های بزرگ را کاهش دهند.
  • در کمال تعجب بسیاری از این بیماران چاق آنقدر وزن کم کردند که دیگر به مرحله دوم عمل یعنی جابجایی روده‌ها نیازی نداشتند؛ بنابراین همان مرحله اول یعنی آستینی کردن معده (به شکل موز درآوردن معده) یا همان اسلیو معده البته به روش باز به عنوان یک عمل مستقل و محبوب جایگاه ویژه ای در جراحی لاغری پیدا کرد.

• افرادی که دارای BMI (شاخص تودهٔ بدنی)بالای۴۰ هستند و مشکل اصلی آن‌ها حجیم خواری مکرر می‌باشد.[2]
• افرادیکه BMI خیلی بالایی دارند (بین ۵۰ تا ۶۰) برای رسیدن به وزن مناسب ممکن است نیاز به عمل جراحی دو مرحله‌ای داشته باشند، پس از مرحلهٔ اول (عمل اسلیو معده) که موجب کاهش وزن قابل توجهی در این بیماران ایجاد شده و BMI آن‌ها به زیر ۵۰ رسیده و سپس مرحله دوم که بای‌پس معده ه است، انجام می‌پذیرد.
• افرادی که بیماری‌های زمینه‌ای نظیر آنمی، کرون و آسم شدید دارند یا بیمارانی که از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی استفاده می‌کنند به دلیل آنکه مستعد زخم‌های حاشیه آناستوموز (محل اتصال) هستند، بجای آنکه تحت عمل بای پس معده قرارگیرند، بهتر است تحت عمل اسلیو معده قرار گیرند.

• افرادی که عدد BMI بالای ۳۵ به همراه یک بیماری زمینه ای از جمله دیابت یا فشار خون هستند کاندید مناسبی برای این عمل هستند.

این عمل جراحی با انجام گاسترکتومی به‌طور عمودی از فاصله ۲–۳ سانتی‌متری دریچه پیلور شروع شده و تا زاویه هیس می‌رسد. در این روش جراحی که به طریق لاپاروسکوپی صورت می‌گیرد قسمت عمده سمت چپ معده بیمار برداشته می‌شود و معده به شکل لوله باریکی باقی می‌ماند.[3] در این روش ۸۵ درصد معده به‌طور عمودی به کمک استاپلر‌های خطی یا آندواستاپلر برداشته می‌شود. شاخه‌های عصب واگ که از انحنای کوچک وارد معده می‌شوند حفظ می‌گردد؛ بنابراین عملکرد دریچه پیلور و حرکات پریستالسیسم معده به قوت خود باقی می‌ماند و بدون آنکه آناستوموزی (اتصال) بین روده باریک و معده انجام شود و تنها با کاهش حجم معده که مسئول انباشته شدن غذا است اشتها کاهش می‌یابد. از این بخش از معده که برداشته می‌شود هورمونی به نام گرلین (Gherelin) ترشح می‌شود که مسئول ایجاد گرسنگی و اشتها است و در غیاب آن احساس سیری و بی اشتهایی برای فرد حاصل می‌شود.[4] در این روش بیمار پس از ۶ ماه نصف اضافه وزن خود را از دست داده و ظرف ۲ سال به وزن نرمال می‌رسد.

• در این عمل عوارض اعمال بزرگی چون بای پس وجودندارد؛ مانند زخم حاشیه آناستوموز، انسداد رودهو غیره
• بدون سندرم دامپینگ است[5]
• همچنین مشکلات ناشی از وجود جسم خارجی (یعنی حلقه)، وجود ندارد؛ مانند سُر خوردن و رسوخ حلقه و انسداد معده که اینها در عمل باندینگ ممکن است ایجاد شود و نیز مراجعات مکرر پس از عمل نیز ضرورتی ندارد.
• مسیر عبور غذا کاملاً طبیعی بوده و در کاهش وزن مؤثرتر از روش باندینگ است.
• عمل به روش لاپاراسکوبی انجام می‌شود که روشی ساده‌تر و زمان آن کوتاه است.
• در صورت عدم پاسخ مناسب به درمان، قابل تغییر به روش‌های دیگر نظیر بای پس و دئودنال سوئیچ است.

• احتمال کاهش وزن ناکافی
• احتمال نیاز به عمل دوم در افراد با BMI>۵۵
• خط استاپلر بلند و احتمال عوارض ناشی از آن (خونریزی لیک)
• غیرقابل برگشت

• در روز دوم پس از عمل از بیماران در بخش رادیولوژی، عکسبرداری با ماده حاجب خوراکی به عمل می‌آید و چنانچه معدهٔ موزی شکل، بدون نشت از محل استاپلرها مشاهده گردد، درن شکمی که در مجاورت آن قرار دارد خارج و رژیم مایعات صاف شده و رقیق شروع می‌شود.
• بیماران تا دو هفته پس از عمل فقط بایستی از مایعات صاف شده با حجم کم و جرعه جرعه استفاده کنند؛ از هفته دوم به بعد رژیم سبک و نرم شروع شده و به تدریج به شکل عادی به خوردن غذاهای معمولی می‌پردازند.[6]
• بیماران بایستی از مصرف غذاها با حجم زیاد و نیز نوشابه‌های گازدار (به دلیل ایجاد ناگهانی حجم) خودداری کنند، در این صورت خصوصاً در روزهای اول پس از عمل منجر به ایجاد عارضه نشت معده و به‌طور دیررس منجر به دردهای معده و افزایش تدریجی حجم آن می‌شود و کاهش وزن را با کندی یا توقف مواجه می‌نماید.

• جراحی چاقی
• گاستریک باندینگ
• گاسترکتومی

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sleeve_gastrectom». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ اوت ۲۰۱۳.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sleeve gastrectomy». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ آوریل ۲۰۲۰.