کارداریگان (قرن ششم)

کارداریگان، اولین بار در تاریخ در نقش فرمانده سپاه ایرانی در شمال میان‌رودان در اواخر سال ۵۸۲ ظاهر می‌شود که در آنجا به مقابله با سپاه بیزانسی که قصد اشغال Arzanene تحت فرماندهی John Mystacon را داشتند، پرداخت و او را در جنگی در نزدیکی رودخانه Nymphius شکست داد. در یک لشگرکشی در سال سال ۵۸۳، او دژ Aphumon را محاصره کرد، اما مجبور به ترک محاصره شد تا حمله بیزانسی‌ها به دژ تازه‌ساخت Akbas را دفع کند. در پاییز ۵۸۴، او که مشغول آماده‌سازی یورشی به قلمرو بیزانسی‌ها بود، مجبور شد تا به شرق رفته تا به مقابله با بیزانسی‌ها تحت فرماندهی فیلیپیکوس بپردازد. پیش از آنکه کارداریگان لشگرکشی‌اش را متوقف کند، Philippicus عقب‌نشینی کرده بود. در سال ۵۸۵، در حالی که Philippicus مریض شده بود، کارداریگان دست به تاخت و تاز زد، پایگاه نظامی بیزانس در Monocarton را به محاصره درآورد اما محاصره شکست خورد و او به سوی شمال تا سیلوان، مقر Philippicus پیشروی کرد؛ پس از اینکه صومعه‌ای را در نزدیکی آن شهر تاراج کرد، به قلمروهای ایران بازگشت.

در تابستان ۵۸۶، کارداریگان به ارتش Philippicus در Solachon حمله کرد، و خودش شخصاً فرماندهی بخش مرکزی ارتش ایران را بر عهده داشت. این جنگ با شکستی سنگین به پایان رسید، هرچند که خود کارداریگان موفق به فرار شد اما بازماندگان سپاهش سختی بسیاری متحمل شدند، چرا که او پیش از شروع جنگ، تصمیم گرفته بود تا تمام ذخایر آب ارتش ایران را نابود کند و به این ترتیب ارادهٔ مردانش را برای پیروزی در جنگ بالا ببرد. با این وجود، در حالی که Philippicus اقدام به حمله به دژ Chlomaron کرد، کارداریگان موفق شد تا سپاهی گرد هم آورد که عمدتاً از رعایای به زور به خدمت گرفته‌شده تشکیل شده بود. او سپس تا Chlomaron پیشروی کرد و سپاهش را با مدافعان دژ متحد کرد و به این ترتیب ژنرال بیزانسی مجبور به پایان محاصره شد. از آن پس دیگر نامی از او در منابع نیامده است. مگر اینکه سپهبد دیگری با همان نام که در سال ۶۰۵ در منابع تاریخی سر بر می‌آورد را با او یکی در نظر بگیریم.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Kardarigan (6th century)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۵.