چشمانداز
چشمانداز یا منظر[1] ویژگیهای نمایان ناحیهای از زمین است که عناصر فیزیکی همانند زمینچهرها، بدنههای آبی مثل رودها، دریاچهها و دریا، عناصر زنده همانند پوشش زمین شامل پوشش گیاهی بومی، عناصر انسانی همانند کاربری اراضی، ساختمانها و سازهها، و عناصر ناپایدار مثل وضعیت روشنی و آبوهوا، را در بر میگیرد.
با ترکیب منشاءهای طبیعی و آثار فرهنگی حضور انسان، که اغلب در طول هزارهها روی میدهد، منظرهها بازتابی زنده از آمیزش انسان و مکان هستند که برای هویت ملی و قومی، عنصری حیاتی بهشمار میروند. مناظر، شخصیت و کیفیت آنها، به تعریف تصویری از خود منطقه کمک میکند، آن احساس مکانی که آن را از دیگر منطقهها متمایز میسازد. یک منظره در واقع یک پسزمینهٔ پویا برای زندگی مردم است.
زمین دارای دامنهٔ وسیعی از منظرهها از جمله منظرههای یخی مناطق قطبی، منظرههای کوهستانی، منظرههای بیابانی، منظرههای جزیرهای و ساحلی، منظرههای جنگلی متراکم و انبوه شامل جنگلهای شمالی و جنگلهای انبوه گرمسیری، و منظرههای کشاورزی مناطق معتدل و گرمسیری است.
منظرهها را میتوان تحت منظره فرهنگی، بومشناسی منظره، برنامهریزی منظره، ارزیابی منظره، و طراحی منظره بررسی کرد.
پانویس
- «منظر، چشمانداز» [مهندسی منابع طبیعی- محیطزیست و جنگل] همارزِ «landscape»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ منظر)
منابع
- landscape، ویکیپدیای انگلیسی، برداشت شده در ۲۳ خرداد ۱۳۸۹.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ چشمانداز موجود است. |