چارلز ادوارد استوارت

چارلز ادوارد استوارت (به انگلیسی: چارلز ادوارد لوئیس جان کازیمیر سیلوستر سورینو ماریا استوارت) (۳۱ دسامبر ۱۷۲۰ تا ۳۱ ژانویه ۱۷۸۸)، که معمولاً در بریتانیا در طول عمر خود به عنوان جوان مدعی امپراتوری و «جوان شوالیه»، و بر پایهٔ گذشته‌نگری به عنوان «شاهزاده چارلی برازنده»[2]شناخته می‌شد، پس از مرگ پدرش در ۱۷۶۶، (به‌عنوان چارلز سوم) دومین یعقوبی مدعی تاج و تخت انگلستان، اسکاتلند، فرانسه و ایرلند است. این ادعا به عنوان و بر مبنای پسر ارشد جیمز فرانسیس ادوارد استوارت بودنش، که او خود فرزند جیمز هفتم و دوم بود صورت می‌گرفت. چارلز شاید بیشتر به‌خاطر راه‌اندازی قیام ناموفق یعقوبی ۱۷۴۵، که در آن؛ او با رهبری یک قیام برای بازگرداندن خانواده‌اش به تاج و تخت بریتانیای کبیر، که با شکست او در نبرد کالودن که به گونه‌ای جدی در پایان دادن به جنبش یعقوبی مؤثر بود، شناخته شده‌باشد.

چارلز ادوارد استوارت
"چارلز سوم"
چارلز ادوارد استوارت, توسط آلن رمزی، نگارش کاخ هالی‌رود در ادینبورو، اواخر پائیز ۱۷۴۵. کلکسیون Earl of Wemyss, گاسفورد هاوس
Jacobite pretender
مدعی امپراتوری	۱ ژانویه ۱۷۶۶ – ۳۱ ژانویه ۱۷۸۸
پیشین	جیمز "سوم و هفتم"
جانشین	Henry "IX"
زاده	۳۱ دسامبر ۱۷۲۰ Palazzo Muti, رم, ایالات پاپی
درگذشته	۳۱ ژانویهٔ ۱۷۸۸ (۶۷ سال) Palazzo Muti, رم, ایالات پاپی
آرامگاه	کلیسای سن پیترو, Vatican City
همسر(ان)	Louise of Stolberg-Gedern
فرزند(ان)	Charlotte Stuart, Duchess of Albany (illegitimate)
نام کامل چارلز ادوارد لوئیس جان کازیمیر سیلوستر سورینو ماریا استوارت[1]
خاندان	دودمان استوارت
پدر	جیمز سوم
مادر	ماریا کلمانتین سوبیسکی
دین و مذهب	Roman Catholicism

پشتیبانی یعقوبی‌گرایان از ادعای استوارت به خاطر امید آنان به اجرای آسان‌گیری مذهبی در کلیسای کاتولیک و اصل باور به حق‌الهی پادشاهان بود. گریختن چارلز از اسکاتلند پس از قیام- از او در برخی از نوشته‌های پس از او یک چهرهٔ رؤیایی و رمانتیک ساخته و عدم پیروزی او را به یک «شکست قهرمانانه» تبدیل کرده‌اند.[3]