پیوند کربن-اکسیژن

پیوند کربن-اکسیژن یک پیوند کووالانسی میان کربن و اکسیژن است که در شیمی آلی و زیست شیمی به فراوانی یافت می‌شود.[1] اکسیژن ۶ الکترون در لایهٔ ظرفیت دارد که بیشتر، ۲ تای آن‌ها را در پیوند با کربن درگیر می‌کند و چهار الکترون دیگر به صورت الکترون‌های غیر پیوندی باقی می‌ماند.

یک پیوند C–O به صورت بسیار قوی به سوی اکسیژن (با الکترون دوستی بیشتر) قطبی شده است. طول پیوند C–O نزدیک به ۱۴۳ پیکومتر است که از طول پیوند در C–N و C–C کمتر است. طول پیوندهای کوتاه تر (۱۳۶ پیکومتر) را می‌توان در اسیدهای کربوکسیلیک و طول پیوندهای بلندتر (۱۴۷ پیکومتر) را در اپوکسیدها پیدا کرد.[2] استحکام پیوند در C–O از پیوندهای C–N و C–C بیشتر است. برای نمونه استحکام پیوند در دمای ۲۹۸ کلوین در متانول ۹۱ kcal/mol در متیل آمین ۸۷ kcal/mol و در اتان ۸۸ kcal/mol است.

کربن و اکسیژن در گروه‌های عاملی پیوند دوگانه می‌سازند که در این صورت با نام ترکیب‌های کربونیل شناخته می‌شوند؛ کتون، استر، کربوکسیلیک اسید و بسیاری مواد دیگر همگی از این دست اند. پیوندهای C=O درونی را می‌توان در یون‌های اکسونیم بار مثبت پیدا کرد. طول پیوند C=O در ترکیب‌های کربونیل نزدیک به ۱۲۳ پیکومتر است. اما طول این پپوند در اسیل هالیدها چون به صورت جزئی سه گانه می‌شوند نزدیک به ۱۱۷ پیکومتر است. ترکیب‌های با پیوند سه گانهٔ C–O وجود ندارد مگر در کربن مونوکسید که آن هم بسیار کوتاه و (۱۱۲٫۸ پیکومتر) و قوی است. انرژی این پیوندهای سه گانه بسیار بالا است حتی از پیوندهای سه گانهٔ N–N هم بیشتر است.[3] البته اکسیژن هم می‌تواند سه الکترون ظرفیت درگیر داشته باشد مانند تری‌اتیلوکزونیوم تترافلوروبورات.

گروه‌های عاملی

پیوندهای کربن-اکسیژن در گروه‌های عاملی زیر آمده است:

طبقه‌بندی مواد شیمیایی رتبهٔ پیوند ساختار شیمیایی نمایش ساختار نمونه
الکل‌ها۱ R۳C–OH
اتانول
اترها۱ R۳C–O–CR۳
دی اتیل اتر
پروکسیدها۱ R۳C–O–O–CR۳
دی-ترت-بوتیل پراکسید
استرها۱ R۳C–CO–O–CR۳
اتیل اکریلات
کربنات استر۱ R۳C–O–CO–O–CR۳
اتیلن کربنات
کتون۲ R۳C–CO–CR۳
استون
آلدهید۲ R۳C–CHO
اکرولین
فورانs1.5
فورفورال
نمک پیریلیوم۱٫۵
آنتوسیانین

همچنین ببینید

منبع

  1. Organic Chemistry John McMurry 2nd Ed.
  2. CRC Handbook of Chemistry and Physics 65Th Ed.
  3. Standard Bond Energies بایگانی‌شده در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine, Department of Chemistry, Michigan State University
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.