پنترا

گروه در ابتدا با نام «پنتراز متال مجیک»[پانویس 1] که شامل وینی پل ابوت (درامر)، دایمبگ دارل ابوت (گیتاریست)-که در آن زمان دایموند دارل نامیده می‌شد-، دانی هارت (خواننده)، تری گلیز (گیتاریست) و تامی برَدفورد (باسیست) شروع به فعالیت کرد. در سال ۱۹۸۲، نام گروه به منظور کوتاه‌تر بودن و با توافق تمامی اعضا به پنترا تغییر داده شد. واژهٔ پنترا در زبان اسپانیایی و پرتغالی به معنای پلنگ است. پس از آن هارت گروه را ترک کرد، چرا که خصوصیات رفتاری بقیهٔ نفرات گروه سازگار نبود، گلیز به جای او خوانندهٔ اصلی پنترا شد و دارل نیز لید گیتاریست گروه شد. اواخر همان سال برَدفورد نیز گروه را رها کرد و رکس براون (که پس از آن به رکس راکر تغییر نام داد) جایگزین شد. پنترا به یک گروه زیرزمینی محبوب تبدیل شد، هر چند که آن‌ها در آن دوره فقط در تورهایی که در منطقهٔ تگزاس، اوکلاهما و لوئیزیانا برگزار می‌شد حضور داشتند. پنترا از طرف دیگر گروه‌های هوی متال مانند استریپر، داکن و گیوت ریوت مورد حمایت قرار گرفت، که به نوبهٔ خود به ترویج اولین آلبوم پنترا جادوی متال کمک کرد. جادوی متال با لیبلی به همین نام، توسط برادران ابوت و پدر جری ابوت (که "الدن" نامیده می‌شد) در استودیو پنتگو ضبط و در سال ۱۹۸۳ منتشر شد.

سال بعد، پنترا آلبوم دومش را با نام پروژه‌هایی در جنگل منتشر کرد. اگر چه سبک این آلبوم هم هنوز گلم متال بود اما اعضای گروه کمتر به سمت ترانه‌هایی با ساختار ملودیک-مانند آنچه در جادوی متال اجرا کردند-گرایش داشتند. در این آلبوم نام تری گلیز به "ترنس لی" تغییر داده شد و یک موزیک ویدیو برای ترانهٔ اصلی آلبوم با نام «امشب بیش از همه» ساخته شد. پروژه‌های در جنگل نیز توسط جری ابوت تولید و با لیبل متال مجیک منتشر شد.

در سال ۱۹۸۵، پنترا سومین آلبوم استودیویی‌شان را با نام شب منم و با لیبل متال مجیک رکوردز منتشر کردند. مانند آلبوم پروژه‌هایی در جنگل، در این آلبوم هم صداها سنگین تر شده بودند-هر چند که هنوز هم آهنگ‌ها در گلم متال ریشه داشتند- و این مسئله باعث شد مجله‌های هوی متال، بیشتر پنترا را مورد توجه قرار دهند. از آنجا که توزیع آلبوم بسیار محدود بود، شب منم آلبوم فاخری برای بسیاری از طرفداران شد. ابن آلبوم در مجموع حدود ۲۵۰۰۰ نسخه فروش داشت. دومین موزیک ویدئوی پنترا برای ترانهٔ "داغ و سنگین" از این آلبوم ساخته شد.

در سال‌های ۱۹۸۶ و ۱۹۸۷ چند آلبوم در سبک ترش متال منتشر شد که نقطه عطفی در این سبک بشمار می‌آمدند و بر سبک در حال شکل‌گیری پنترا هم تأثیر گذاشتند. از برجسته‌ترین این آثار می‌توان به عروسک‌گردان متالیکا، سلطنت در خون اسلیر، در میان زندگی آنتراکس و صلح خوب می‌فروشه... اما کیه که بخره؟ مگادث اشاره کرد. ترنس لی که متوجه شد سبک گلم متال در چشم‌انداز جدید گروه جایی ندارد، راه خود را از دیگر اعضا جدا کرد و به گروه راک لرد تریسی پیوست.

انسلمو قبلاً برای گروههای سمهاین (با گروه گلن دانزیگ که به همین نام بود اشتباه نشود) و ریزروایت خوانندگی می‌کرد. آشنایی پنترا با او زمانی اتفاق افتاد که برادران ابوت و رکس براون به کلوپی در لوئیزیانا-که انسلمو هم به آنجا رفت‌وآمد داشت- رفتند.[3] پس از اولین جلسهٔ تمرین انسلمو با پنترا تصمیم برماندن او در گروه گرفتند. در سال ۱۹۸۸، پنترا اولین آلبوم خود با انسلمو را با نام پاور متال منتشر کرد. پاور متال که سنگین‌ترین آلبوم گروه تا آن زمان بود، ترکیبی از هارد راک و ترش متال دههٔ هشتاد بود و گاهی اوقات ترکیب هر دو سبک در یک آهنگ شنیده می‌شد. تکمیل‌کنندهٔ رویکرد سبکی جدید گروه، آواز فیل انسلمو بود که صدایش در مقایسه با تری گلیز خشن‌تر بود. این آلبوم سرآغاز قدم گذاشتن پنترا در مسیر درست بود اما هنوز با استاندارهای بالایی که در آثار بعدی‌شان به آن رسیدند فاصله داشت.[4] پس از انتشار آلبوم پاور متال اعضای گروه به‌طور جدی تصمیم گرفتند در ظاهر و موسیقی‌شان-که همچنان متاثر از گلم متال بود-تغییر ایجاد کنند. وینی پال در جلسه‌ای با اعضای گروه با اشاره به شلوارهای استرچ و لباس‌های چسبانی که تا آن زمان می‌پوشیدند گفت: «این لباس جادویی برای کار موسیقی نیست.. ما چیزهای راحت تری مانند شلوار جین، تی شرت و هر چه مانند آنها را می‌پوشیم».

مانند سه آلبوم قبلی پنترا در دههٔ هشتاد، پاور متال هم با لیبل متال مجیک رکوردز منتشر شد. هر چند که این آلبوم سرآغاز و منعکس‌کنندهٔ سبک و ویژگی‌های بعدی پنترا بود، اما هنوز هم بسیاری از عناصر گلم متال دههٔ هشتاد در آن وجود داشت. اعضای گروه بعدها در انتشارات مستقل خود، از ارائه چهار آلبوم قبلی خود از جمله قدرت فلز چشم‌پوشی کردند. آن‌ها با یک ظاهر جدید، تصویر سنگین‌تری از خود را در گذارشان به سبک گروو متال نشان دادند. نام چهار آلبوم اولیهٔ پنترا در وب سایت رسمی گروه ذکر نشده و جزو آثاری هستند که پیدا کردن‌شان برای علاقه‌مندان و کلکسیونرهای موسیقی هم راحت نیست.

• فیل انسلمو: آواز (۱۹۸۷ تا ۲۰۰۳)
• رکس براون: بیس، هم‌آوایی (۱۹۸۲ تا ۲۰۰۳)
• دایمبگ دارل: گیتار، هم‌آوایی (۱۹۸۱ تا ۲۰۰۳)
• وینی پال: درامز (۱۹۸۱ تا ۲۰۰۳)

• تری گلیز: ریتم گیتار (۱۹۸۱ تا ۱۹۸۲)، آواز (۱۹۸۲ تا ۱۹۸۶)
• تامی برادفورد: بیس (۱۹۸۱ تا ۱۹۸۲)
• دانی هرت: آواز (۱۹۸۱ تا ۱۹۸۲)
• مت لامور: آواز (۱۹۸۶)
• دیود پیسوک: آواز (۱۹۸۶)
• ریک مایتیسین: آواز (۱۹۸۶)