پامرانین (سگ)

پامرانین (به آلمانی: Pomeranian) سگی از گروه سگ‌های اشپیتز، نژاد پامرانین از سگ‌های سورتمه نواحی ایسلند و لاپلند مشتق شده‌است البته نام این نژاد از منطقه پامرانیا گرفته شده‌است و احتمالاً علت آن اصلاح نژاد و کاهش اندازه این سگها در این منطقه است. در هر صورت سگهایی که از گروه که جثه بزرگ‌تر داشتند به عنوان سگ گله عمل می‌کردند، این نژاد در قرن ۱۹ مورد توجه قرار گرفت.

پامرانین (سگ)
بقیه نام هاDeutscher Spitz;
Zwergspitz;
Dwarf-Spitz
نام مستعار رایجPom-Dog,
Pom-Pom,
Pom, Zwers,
Tumbleweed
کشورپومرانی
ویژگی‌ها
وزن ۳ تا ۷ پوند (۱٫۴ تا ۳٫۲ کیلوگرم)
قد ۷ تا ۱۲ اینچ (۱۸ تا ۳۰ سانتیمتر)
نر 7-12 inches (18-30 cm)
طول عمر 12 to 16 years
دسته‌بندی / استانداردها
FCI گروه 5 Spitz and Primitive dogs, Section 4 European Spitz #97e استاندارد
AKC Toy استاندارد
ANKC Group 1 (Toys) استاندارد
CKC Group 5 (Toys) استاندارد
KC (UK) Toy استاندارد
NZKC Toy استاندارد
UKC Companion Breeds استاندارد
سگ خانگی (Canis lupus familiaris)
یک پامرانین

حیوان خانگی

پامرانین انواع بسیار کوچک، مطیع و با جثه کوچک نیز دارد که به عنوان یکی از مهمترین حیوانات خانگی شناخته می‌شود. سگ های پامرانین را به سه دسته: عروسکی،خرسی و روباهی تقسیم کردند.

پامرانین سگی کوچک نژادی از خانواده اشپیتزها است که به سگ خانواده معروف است. او شخصیتی جذاب و مستقل دارد و برخلاف ظاهر کوچکی که دارد تصور می کند یک تگزاس را در قلمرو خود دارد. او سگ فعالی است و راحت و سریع دچار ناهنجاری های اخلاقی خواهد شد. به‌طور کلی اگر همراهان بسیار خوبی برای کودکان و اعضای خانواده نیستند. چشم های زیبا و بادامی شکل آنها به طور عجیبی و با کنجکاوی خاصی خواهد درخشید. پامرانین ها به رنگ های سفید، مشکی، پرتقالی، نسکافه ای، کرم و بلک اند تن وجود دارد. علیرغم جثه ی کوچکی که دارند دیدبان های بسیار خوبی هستند و در مواجه شدن با سگ های بزرگتر از خودشان شروع به پارس کردن کرده و خیلی وقتها بخاطر همین علت ممکن است آسیب جدی ببینند.خیلی لجوج هستند به همین دلیل باید برای تربیت آنها وقت و حوصله ی زیادی داشته باشید. پامرانین ها مناسب برای زندگی آپارتمانی نیستند

تاریخچه نژاد پامرانین

سگ پامرانین از نژهای باستانی نژاد اشپیتز بوده و از نواحی لاپند و ایسلند مشتق شده است. نام آنها از منطقه پامرانیا گرفته شده که احتمال می رود علت نامگذاری آنها همین باشد. این نژاد در سال 19 میلادی مورد توجه بسیاری از کارشناسان و پرورش دهنده های سگ قرار گرفت. این نژاد در ابتدا هم نژاد محبوبی برای اعضای خانواد به شمار می رفت. اشخاص قابل توجهی که سگ پامرانین داشتند می توان مارتین لوتر نام برد که نام سگ خود را بلفرلین گذاشته بود. در سال 1761 این نژاد به انگلستان نقل مکان کرد و محبوبیت او در سرتاسر اقیانوس اطلس گسترش یافت. در سال 1990 در یک نمایشگاه سگ در نیویورک معروف شد و به عنوان چهاردهمین نژاد در بین 155 نژاد برتر در آن زمان رسمیت شناخته شد.

مشخصات ظاهری

سر این حیوان در مقایسه با بدن دارای نسبت خوبیست، چشم‌ها براق به رنگ مشکی و اندازه متوسطی دارد. گوش‌ها در تولگی کوچک اما در بلوغ بزرگ است، در تولگی موهای کم و تا سن ۷ ماهگی موها زیاد می‌شوند، گردن کوتاهی دارد و قاعده آن به خوبی با شانه‌ها

رنگ

پامرانین در انواع رنگ شامل قرمز، نارنجی، کرم و مشکی، مشکی کم رنگ، قهوه‌ای و خاکستری بلک اند تکن است.

نگارخانه

منابع

    کتاب نگهداری و تربیت سگ

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.