شیتزو

مدارک و نقاشی‌های بدست آمده از قرن ۱۶ میلادی سگهای کوچکی را نشان می‌دهند که شبیه به شیر می‌باشند. در قرن ۱۷ این نژاد از موطن خود یعنی تبت به پِکینگ برده و در آنجا پرورش یافت. اجداد او را نژادهای لهاسا آپسو و پیکینیز تشکیل می‌دهند. بعدها شیتزو سگ محبوب امپراتور چین گردید و تا سالیان زیادی چینی‌ها از فروش یا هدیه آن‌ها به غرب خودداری می‌کردند اولین جفت از آن در سال ۱۹۳۰ به انگلستان وارد شد و در سال ۱۹۴۶ به ثبت رسید.

شیتزو باوقار، پر جنب و جوش، با هوش، شاد، شیرین و اهل تفریح و بازی است. او بسیار مهربان و علاقه دارد روی پاهای شما بنشیند و به او محبت کنید. او با غریبه‌ها دوست و خوش مشرب است. او یکی از محبوب‌ترین سگ‌ها در ایالات متحده است.

سگ‌های شیتزو به عنوان سگ‌های باهوشی شناخته شده‌اند که ریزش مویشان کم است. این نژاد به عنوان نژادی قوی کوچکی شناخته شده‌اند که پوزه کوچک و چشمان تیره رنگ بزرگی دارند. معمولاً رنگ زیر چشمانشان قهوه‌ای است. اصالت آن را می توان از فک پایینش که کمی جلو هستند و نیشها بیرون زده ای دارند تشخیص داد. قد او ۲۳ تا ۲۶ سانتی‌متر و وزنش ۲ تا ۵ کیلوگرم است.[2]

شیتزواز بهترین نژادهای سگ برای آموزش است. او دستورهای جدید را از تمام نژادهای دیگر سریعتر می‌آموزد. شما باید دقت و صبر بیشتری در هنگام آموزش او خرج کنید.

در خانه کمتر موهای او را پیدا خواهید کرد به طوری که در مقایسه با دیگر نژادها می‌توان گفت که اصلاً ریزش مو ندارند.

شیتزو حدود ۱۰ تا ۱۸ سال عمر می‌کند.[3]

از بیماری‌های رایج در این نژاد می‌توان به ناهنجاری مفصل ران (Hip dysplasia)، دررفتگی کشکک (Patellar luxation)، نارسایی کلیه در توله‌ها (Juvenile renal dysplasia)، سنگ مثانه (Bladder stones)، عفونت مثانه (Bladder infection)، فتق ناف (Umbilical hernia)، عطسهٔ معکوس (Reverse sneezing)اشاره کرد.[4] درگیری های چشمی شامل عفونت چشم و غیره

• شیتزو