هندی‌های بریتانیایی

هندی‌های بریتانیایی
(British Indians/Indian Britons)
کل جمعیت
	بریتانیا ۱٬۴۵۱٬۸۶۲ (۲۰۱۱)[1] ; (انگلستان ۱٬۳۹۵٬۷۰۲ (2011); ولز ۱۷٬۲۵۶ (۲۰۱۱); اسکاتلند ۳۲٬۷۰۶ (۲۰۱۱); ایرلند شمالی ۶٬۱۹۸ (۲۰۱۱); ۲٫۳ درصد از جمعیت بریتانیا (۲۰۱۱)[1])
مناطق با جمعیت چشمگیر
	لندن; بیرمنگام; منچستر; لستر; لیدز; گلاسگو; پرستون; شفیلد; لیورپول; ناتینگهام; ساوت‌همپتون; بریستول; نیوکاسل; اسلاو، انگلستان; ادینبرا; کاردیف; ولورهمپتون; کلان‌شهر مستقل ساندول; کاونتری; بلفاست;
زبان‌ها
	زبان انگلیسی; زبان هندوستانی; زبان پنجابی; زبان بنگالی; زبان گجراتی; زبان مراتی; زبان تلوگو; زبان تامیلی; زبان کانارا; زبان مالایالم; و غیره...;
دین
	هندوئیسم; آیین سیک; اسلام; مسیحیت; جین; آیین بودایی; مزدیسنا; بهائیت; بی‌دینی;
قومیت‌های وابسته
	British Asian; آنگلو-هندی; British Indo-Caribbean people; هندی‌های خارج از هند و افراد با ریشه هندی;

هندی‌های بریتانیایی (انگلیسی: British Indian‎) شامل شهروندان بریتانیا با ریشه هندی هستند.

منابع

"2011 Census: Ethnic group, local authorities in the United Kingdom". Office for National Statistics. 11 October 2013. Archived from the original on 21 October 2013. Retrieved 28 February 2015.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.