نفتالی بنت

نفتالی بنت در ۲۵ مارس ۱۹۷۲ در حیفای اسراییل متولد شد. وی کوچک‌ترین فرزند از سه پسر متولد جیم و میرنا بنت، کوچ کننده‌های یهودی آمریکایی است، که یک ماه پس از جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷ از سانفرانسیسکو به اسراییل نقل مکان کردند. ریشه‌های یهودی پدرش از لهستان، آلمان و هلند است. پدربزرگ و مادربزرگ مادری وی ۲۰ سال قبل از آغاز جنگ جهانی دوم از لهستان به سانفرانسیسکو نقل مکان کردند و سپس به عنوان سالخوردگان به اسراییل نقل مکان کردند و در خیابان ویتکین در حیفا مستقر شدند. بنت از طریق مادربزرگ پدری خود از فرزندان حاخام راپاپورت و راشی مفسر کتاب مقدس قرون وسطی است. برخی دیگر از اعضای خانواده مادری وی که در لهستان مانده بودند، در هولوکاست قربانی شدند. هر دو والدین بنت، یهودیت ارتدکس مدرن را رعایت کردند. آنها پس از انتقال به اسراییل، برای چند ماه داوطلبانه در کیبوتس دفنا حضور یافتند و در آنجا زبان عبری را آموختند و سپس در محله اهوزا حیفا مستقر شدند. جیم بنت یک کارگزار موفق در زمینه املاک و مستغلات بود که به یک کارآفرین املاک تبدیل شد. میرنا بنت معاون مدیر کل انجمن آمریکایی‌ها و کانادایی‌ها در برنامه شمالی اسراییل بود. هنگامی که بنت چهار ساله بود، خانواده به عنوان بخشی از شغل پدرش به مدت دو سال به مونترال نقل مکان کردند. پس از بازگشت به حیفا، بنت شروع به تحصیل در دبستان کارمل کرد. وقتی او کلاس دوم بود، خانواده به مدت دو سال به نیوجرسی نقل مکان کردند، این کار دوباره بخشی از شغل پدرش بود. خانواده در زمان ده سالگی بنت به حیفا بازگشتند. بنت دو برادر دارد. یکی، آشر، که تاجر است که اکنون در بریتانیا مستقر است. دانیل دیگر برادرش، حسابدار خدمات حمل و نقل یکپارچه زیم است. نفتالی بنت در دبیرستان یاون یشیوا در حیفا شرکت کرد و یک رهبر جوان با سازمان مذهبی جوانان صهیونیست بنی آکیوا شد.[5]

بنت در سال ۱۹۹۰ به نیروهای دفاعی اسراییل اعزام شد. وی به عنوان فرمانده گروهان در واحدهای کماندوی سایرت متکل و مگلان خدمت می‌کرد؛ او امروز نیز با درجه سرگردی به خدمت در ذخیره‌ها ادامه می‌دهد. بنت در درگیری‌های سال‌های ۱۹۸۲ تا ۲۰۰۰ جنوب لبنان، در منطقه امنیتی اسراییل در لبنان خدمت می‌کرد. وی در بسیاری از عملیات‌ها از جمله عملیات خوشه‌های خشم شرکت کرد. بنت پس از خدمت به ارتش اسراییل، مدرک حقوق خود را از دانشگاه عبری اورشلیم دریافت کرد. در طول جنگ ۲۰۰۶ لبنان وی به عنوان ذخیره در واحد نیروهای ویژه مگلان فراخوانده شد و در عملیات مأموریت جستجو و انهدام در پشت خطوط نیروهای مقابل شرکت کرد و در برابر موشک اندازهای حزب‌الله فعالیت کرد.

برخی از اقدامات بنت به عنوان کماندوی نیروهای ویژه بحث‌برانگیز است، به ویژه در دخالت وی در عملیات خوشه‌های خشم، زمانی که واحد او تحت آتش خمپاره قرار گرفت، بحث‌برانگیز است و بمباران منتج به یک مجتمع سازمان ملل متحد که در آن غیر نظامیان به آن پناه برده بودند، حادثه‌ای بود که به کشتار جمعی قانا معروف شد. روزنامه‌نگار یگال سارنا استدلال کرد که بنت در حین انجام عملیات در واحد کماندویی مگلان "قضاوت ضعیفی" از خود نشان می‌داد. سارنا استدلال کرد که "بنت یک نیروی ۶۷ نفره از نیروهای جنگی را به لبنان هدایت کرد. در یک زمان خاص، او تصمیم گرفت که دستورها را نادیده بگیرد و برنامه‌های عملیاتی را تغییر دهد، بدون اینکه این اقدامات را با مافوق خود که از نظر او ترسو بودند و به اندازه کافی ثابت قدم نیست، تغییر دهد. در نزدیکی روستای کفرکنا، نیروهای بنت در کمین گرفتار شدند … ۱۰۲ غیرنظامی کشته و ۱۰ نفر زخمی شدند که چهار نفر از آنها حافظ صلح سازمان ملل بودند. " بنت پاسخ داد، "من اکنون مورد حمله قرار گرفته‌ام و بیان می‌شود که " من مسوول قتل‌عام در کفرکنا هستم. قهرمانی مورد بررسی قرار نخواهد گرفت. به بایگانی‌ها نگاه کنید. پرونده نظامی من برای مشاهده در دسترس است، و منتظر شما است. اعضای سابق واحد بنت نامه ای در دفاع از او نوشتند و گفتند:" نفتالی … بسیاری از عملیات‌های موفق را به انجام رساند که منجر به از میان برداشتن نیروهای حزب‌الله لبنان در اعماق قلمرو نیروهای مقابل شد.

بنت به سمت شمال شرقی منهتن حرکت کرد تا شغلی به عنوان یک کارآفرین نرم‌افزار بسازد. او در سال ۱۹۹۹ یک شرکت نرم‌افزاری ضد کلاهبرداری تأسیس کرد و به عنوان مدیر عامل آن خدمت کرد. این شرکت در سال ۲۰۰۵ به قیمت ۱۴۵ میلیون دلار به شرکت امنیتی آر.اس. ای فروخته شد و بنت را به یک میلیونر تبدیل کرد. یک شرط معامله اجازه داد تا جایگاه اسراییل دست‌نخورده باقی بماند. در نتیجه، ۴۰۰ اسراییلی در دفاتر اسراییلی این شرکت درهرتصلیا و بئرشبع استخدام می‌شوند.

بنت همچنین به عنوان مدیر عامل شرکت سلووتو، یک شرکت فناوری که خدمات مبتنی بر رایانش ابری را فراهم می‌کند که حمایت از راه دور برای کامپیوترهای شخصی و دستگاه‌های همراه را در سال ۲۰۰۹ فراهم می‌کند، در زمانی که او و شریک زندگی اش لیورگولان درگیر جمع‌آوری بودجه برای راه اندازی شرکت‌های نوپای فناوری اسراییلی بودند، خدمت کرده‌است.

سولوتو ۲۰ میلیون دلار از سرمایه گذاران، از جمله سرمایه سرمایه‌گذاری سرمایه گذاران گیزا ونتور کاپیتال، سرمایه‌گذاری پراکسیما ونتور، سرمایه‌گذاری شاخص بیسمر ونتور پارتنر، ایندکس ونتور، سرمایه‌گذاری مایکل اریرنج چرچ فاند و مدیر نوآوری اریک اشمیت، سرمایه اولیه را افزایش داده بود. فروش سولوتو به مبلغ ۱۰۰–۱۳۰ میلیون دلار به شرکت آمریکایی آسورین در اکتبر ۲۰۱۳ نهایی شد.

پس از انتقال از کارآفرینی نرم‌افزاری، بنت به اسراییل بازگشت و شغلی در سیاست را آغاز نمود. بنت بعد از شرکت در جنگ ۲۰۰۶ لبنان به رهبر مخالفان، بنیامین نتانیاهو پیوست و از ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ به عنوان رئیس ستاد وی خدمت کرد. او تیمی را رهبری کرد که طرح اصلاح آموزشی نتانیاهو را توسعه داد. او همچنین کمپین اولیه نتانیاهو را برای رهبری حزب لیکود در اوت ۲۰۰۷ را انجام داد. در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۰ بنت به عنوان مدیر کل شورای یشا منصوب شد و او مبارزه با توقف اسکان در شهرک‌ها را در سال ۲۰۱۰ رهبری کرد. او تا ژانویه ۲۰۱۲ در این پست خدمت کرد.

او در آوریل ۲۰۱۱ با هم‌کاری آیلت شاکد «اسراییل من» را تأسیس کرد که بیان می‌شود اعضای اسراییلی آن ۹۴٬۰۰۰ نفر است. او در آوریل ۲۰۱۲ جنبشی به نام ییسراییلیم (اسراییل من) را تأسیس کرد. اهداف اصلی این جنبش عبارتند از افزایش صهیونیسم در میان حامیان راست میانه، افزایش گفتمان بین جوامع مذهبی و سکولار و ترویج «ابتکار ثبات و پایداری اسراییل» اعلام شد. متعاقبا بنت از لیکود استعفا داد و به خانه یهودیان پیوست، در حالی که نامزدی خود را برای رهبری حزب اعلام می‌کرد. در انتخابات داخلی ۶ نوامبر ۲۰۱۲ او ۶۷ درصد آرا را کسب کرد و به عنوان رئیس خانه یهودیان انتخاب شد. در انتخابات قانونگذاری سال ۲۰۱۳ بنت رهبری این حزب را بر عهده داشت تا ۱۲ کرسی در کنست را بدست آورد.

بنت پس از انتخاب به کنست، قبل از تصدی صندلی مجبور شد تابعیت آمریکا را که به عنوان پسر پدر و مادر آمریکایی در نظر گرفته بود، کنار بگذارد. وی در مارس ۲۰۱۳ به عنوان وزیر اقتصاد و وزیر خدمات دینی منصوب شد. در آوریل ۲۰۱۳ نیز به عنوان وزیر امور اورشلیم و امور مهاجران منصوب شد. وی به عنوان یک عضو ارشد کابینه، نقش عمده ای در امور مالی، سیاسی و امنیتی داشت. پس از انتخاب مجدد در انتخابات ۲۰۱۵، بنت به عنوان وزیر آموزش و پرورش منصوب شد و نیز امور مهاجران را در دولت جدید حفظ کرد. در سال ۲۰۱۵، نتانیاهو وزارت امور اورشلیم و امور دیاسپرا را تقسیم کرد و در ابتدا امور اورشلیم را برای خود در نظر گرفت. وی بعداً زئوف الکین را به سمت وزیر امور اورشلیم منصوب کرد. بنت به عنوان وزیر آموزش و پرورش دستور رسمی منع دعوت مدیران مدارس از اعضای شوریم شتیکا و سایر سازمان‌هایی را که رفتار نظامی اسراییل در کرانه باختری را تقبیح می‌کنند، صادر کرد. تحت نظارت بنت، وزارت آموزش و پرورش برنامه‌های درسی مدارس را تغییر داد، تا تعداد بازدیدها از میراث فرهنگی در یهودیه و سامره را افزایش دهد. در اکتبر ۲۰۱۵ بنت از کنست استعفا داد، تا اجازه دهد شولی موعالم صندلی خود را بگیرد. استعفای وی طبق قانون نروژ صورت گرفت که به وزیران اجازه می‌داد هنگام حضور در کابینه از کرسی‌های پارلمانی خود استعفا دهند، اما در صورت ترک دولت، به کنست بازگردند. او در ۶ دسامبر ۲۰۱۵ به کنست بازگشت و آوی وورتزمن تصمیم گرفت صندلی خود را خالی کند، و برای این کار مجبور شد به‌طور موقت از سمت خود استعفا دهد. به دنبال استعفای آویگدور لیبرمن از سمت وزیر دفاع در نوامبر ۲۰۱۸، بنت اعلام کرد که به دنبال این سمت برای خود است. در ۱۶ نوامبر ۲۰۱۸ سخنگوی حزب لیکود اعلام کرد که نتانیاهو درخواست بنت را رد کرده و به جای آن خود نتانیاهو این سمت را بر عهده خواهد گرفت. سپس اعلام شد که حزب خانه یهودی بنت دیگر وابسته به دولت نتانیاهو نخواهد بود، اما در ۱۹ نوامبر بنت به تعهد خود برای خروج از ائتلاف نتانیاهو عمل نکرد. در دسامبر ۲۰۱۸، بنت در میان حزب خانه یهود بود، تا حزب را ترک کند و حزب جدایی راست جدید را تشکیل دهد. راست جدید به سختی شکست خورد تا از آستانه انتخابات عبور کند؛ و در نتیجه، بنت در دوره ۲۱ کنست، کرسی کسب نکرد. و در ژوئن سال ۲۰۱۹، نتانیاهو بنت را از دولت اخراج کرد. در فوریه ۲۰۱۲ بنت یک برنامه برای مدیریت مناقشه اسراییل - فلسطین به نام «ابتکار ثبات اسراییل» منتشر کرد. طرح مبتنی بر بخش‌هایی از ابتکارات قبلی، «صلح در برابر زمین» ادی مینتز و «طرح صلح ایلون» توسط بنیامین ایلون، و متکی بر اظهارات وزرای نتانیاهو و حزب لیکود در حمایت از الحاق یک جانبه کرانه باختری است. بنت مخالف ایجاد دولت فلسطین است و گفت: «من هر کاری در توانم باشد، انجام خواهم داد تا مطمئن شوم آنها هرگز دولتی نخواهند گرفت.»

او پیشنهاد می‌کند که از سه قسمت مناطق فلسطینی، به موجب آن اسراییل یک طرفه منطقه سی را ضمیمه خود کند، و اختیارات نوار غزه به مصر منتقل شود. و منطقه الف و منطقه ب با تشکیلات خودگردان ملی فلسطین باقی می‌ماند. اما این موضوع تحت پوشش امنیتی نیروهای دفاع اسراییل و شین بت برای تضمین آرامش، کنترل ستیزه‌جویی فلسطینی و جلوگیری از حماس در تصرف این منطقه، باقی خواهد ماند. منطقه سی ۶۲ درصد مساحت را تشکیل می‌دهد و تقریباً ۳۶۵٬۰۰۰ نفر در شهرک‌های اسراییلی زندگی می‌کنند. طبق تحقیقات دیگر، به فلسطینی‌هایی که در این منطقه زندگی می‌کنند، شهروندی اسراییلی یا وضعیت اقامت دایم (بین ۴۸٬۰۰۰، طبق نظر بنت و ۱۵۰۰۰۰ طبق سایر نظرسنجی‌ها) ارایه می‌شود. در نهایت، اسراییل در ایجاد جاده‌های مناطق الف و ب سرمایه‌گذاری می‌کند، تا فلسطینی‌ها بتوانند بدون بازرسی بین مناطق سفر کنند، و در زیر ساخت‌ها و مناطق صنعتی مشترک سرمایه‌گذاری کنند، زیرا «صلح از پایین – و از طریق مردم و نقش مردم در زندگی روزمره» رشد می‌کند.

بنت همچنین در برابر کوچ پناهندگان فلسطینی که اکنون در خارج از کرانه باختری زندگی می‌کنند یا در ارتباط بین نوار غزه تحت کنترل حماس و کرانه باختری مقاومت می‌کند. در سال ۲۰۱۱ وی خاطرنشان کرد که در منطقه صنعتی کرانه باختری حدود ۵۰ کارخانه وجود دارد که اسراییلی‌ها و فلسطینی‌ها با هم کار می‌کنند و این را به عنوان یک رویکرد عملی برای یافتن صلح بین دو طرف عنوان کرد. بنت پیشنهاد می‌کند که اسراییل باید فرابگیرد که با مسئله فلسطین زندگی کند بدون اینکه باًعمل جراحی" دو کشور جدا شوند و می‌گوید "من دوستی دارم که در انتهای پشت خود ترکش دارد و به او گفته‌اند که با جراحی می‌توان آن را برداشت، اما او را معلول می‌کند … بنابراین او تصمیم گرفت با آن زندگی کند. شرایطی وجود دارد که اصرار بر کمال، می‌تواند دردسرهای بیش از آنچه که ارزش دارد را به همراه داشته باشد. " بنابراین تعبیر"ترکش در پشت" از بنت به سرعت نمایانگر دیدگاه او دربارهٔ مسئله فلسطین شد.

بنت در پاسخ به آزادی اسرای فلسطینی توسط اسراییل در سال ۲۰۱۳، گفت که ستیزه‌جویان فلسطینی باید مورد اصابت گلوله قرار بگیرند و ادعا می‌شود، «من قبلا بسیاری از اعراب را در زندگی خود کشته‌ام و مشکلی برای این مساله وجود ندارد». بنت به دلیل این سخنان بسیار محکوم شد، اگرچه گفتن آنها را انکار کرد و بیان کرد که فقط گفته‌است: «اگر ستیزه جویان هنگام عمل تهدیدی حیاتی برای سربازان ما باشند، باید کشته شوند.»

در ژانویه ۲۰۱۳ بنت، با اشاره به منطقه ای از رود اردن تا دریای مدیترانه، گفت: «هیچ کشوری فلسطینی در سرزمین کوچک اسراییل وجود نخواهد داشت». «این اتفاق نخواهد افتاد. یک کشور فلسطین برای ۲۰۰ سال آینده یک فاجعه خواهد بود.» در دسامبر سال ۲۰۱۴ گروهی از دانشگاهیان که مخالف جنبش بایکوت، تحریف و تحریم‌ها و اعضای سومین روایت و یک سازمان صهیونیستی کارگری بودند، خواهان اعمال تحریم بر بنت و سه اسراییلی دیگر شدند که تلاش‌هایی را برای تضمین کنترل دایمی اسراییل بر کرانه باختری و ضمیمه کردن همه یا بخش‌هایی از آن به‌طور یک جانبه در تخطی از قوانین بین‌المللی هدایت می‌کنند.

این دانشگاهیان، که خود را دانشمندان اسراییل و فلسطین می‌نامند (وبیان می‌کنند که "حامی اسراییل، طرفدار فلسطین، حامی صلح هستند)، و از ایالات‌متحده و اتحادیه اروپا خواستند تا دارایی‌های خارجی بنت را مسدود کرده و محدودیت‌های ویزا را اعمال کنند. بنت به عنوان کار خود در مخالفت با مسدود کردن شهرک سازی در سال ۲۰۱۰ در حالی که مدیر شورای شهرک سازی یشا بود، به طور فعالانه از الحاق بیش از ۶۰٪ از کرانه باختری حمایت می‌کرد و "به شدت برای سیاست خزنده فشار می‌آورد" و به عنوان هدف تحریم‌های پیشنهادی انتخاب شد.

در اکتبر ۲۰۱۶ بنت گفت، "در مورد سرزمین اسراییل، ما باید از انجام عمل به یک تصمیم برسیم. ما باید رویا را علامت گذاری کنیم، و رویا این است که یهودیه و سامره بخشی از کشور مستقل اسراییل است. ما امروز باید عمل کنیم و باید جان خود را بدهیم. ما نمی‌توانیم سرزمین اسراییل را به عنوان یک هدف تاکتیکی و یک کشور فلسطین را به عنوان هدف استراتژیک مشخص کنیم. "

در نوامبر ۲۰۱۶ بنت گفت که انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهوری ایالات متحده این امیدواری را برای وی ایجاد کرد که راه حل دو کشور دیگر قابل قبول تلقی نشود وگفت: «دوره دولت فلسطین به پایان رسیده‌است.»

بنت به قوانین کم‌تر دولتی در بخش خصوصی معتقد است و این که تجارت‌های خصوصی موتور رشد اقتصادی هستند. او به حمایت اجتماعی از جمعیت‌های آسیب‌پذیر مانند سالمندان و معلولین کمک می‌کند. بنت گفته‌است که اسراییل باید انحصار چند سرمایه‌دار بزرگ، اتحادیه‌های کارگری اصلی، و وزارت دفاع را درهم بشکند، یعنی سازمان‌هایی که از نظر وی موانعی برای اقتصاد اسراییل هستند. وی معتقد است که کلید کاهش اختلافات، برابری فرصت‌ها و سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش در مناطق حاشیه ای است، تا ابزارهایی در اختیار جمعیت از نظر اقتصادی ضعیف تر، قرار داده شود. بنت معتقد است که با انجام این کار به افراد و سازمان‌های ضعیف تر اسراییل فرصت موفقیت حرفه ای و مالی داده می‌شود. وی از تهیه زمین برای کهنه سربازان در حومه شهر، در صحرای نگب و جلیلیه، برای پیشبرد راه حل ملی برای مسئله «مسکن ارزان قیمت» و توزیع عادلانه تر جمعیت در اسراییل حمایت می‌کند. وی همچنین متعهد شده‌است که چالش‌های شدید اداری (بوروکراتیک) را برای مشاغل کوچک و متوسط اسراییلی برطرف کند.

بنت که از پیروان یهودیت ارتدوکس است، با اجرای ازدواج زوج‌های همجنس در اسراییل مخالف است، «همانطور که ما شیر و گوشت را به عنوان کوشر (حلال) به رسمیت نمی‌شناسیم»، اما از حقوق مشابه آن مانند تخفیف مالیاتی برای زوج‌های همجنس حمایت می‌کند.

به عنوان وزیر اقتصاد، بنت یک استراتژی جدید را توسط اسراییل برای افزایش تجارت با بازارهای نوظهور در سراسر جهان و کاهش تجارت با اتحادیه اروپا ایجاد کرد تا تجارت خارجی خود را متنوع سازد. دو دلیل اصلی این تغییر، استفاده از فرصت‌ها در بازارهای درحال ظهور و جلوگیری از تهدید تحریم‌های احتمالی اتحادیه اروپا بر اسرائیل بر سر مناقشه اسراییل - فلسطین است. بنت تصدیق کرد که به دنبال کاهش وابستگی اقتصادی اسراییل به اتحادیه اروپا برای کاهش نفوذ اتحادیه اروپا بر اسراییل است. به گفته فایننشال تایمز، بنت معمار اصلی این محور اقتصادی است. وزارت اقتصاد تحت رهبری او شروع به باز کردن دفاتر وابسته تجاری جدید در آسیا، آفریقا، و آمریکای جنوبی کرد و همچنین شروع به بستن برخی دفاتر بازرگانی در اروپا و تحکیم دیگر دفاتر با دفاتری در کشورهای همسایه کرد. به عنوان بخشی از این روند، بنت مذاکراتی با روسیه و چین در زمینه توافقات تجاری آزاد را افتتاح کرد و مذاکرات مستمر با هند را برای یک توافقنامه تجارت آزاد و هدایت هیئت‌های اقتصادی به چین و هند را سرپرستی کرد. در حالی که در کنفرانس وزرای سازمان تجارت جهانی ۲۰۱۳ در بالی اندونزی شرکت کرده بود، بنت با هیئت‌های نمایندگی از برخی از کشورهای نامشخص در مورد امکان توافق‌های تجاری آزاد آینده گفتگو کرد.

بنت همچنین اصلاحاتی را برای کاهش قیمت بالای مواد غذایی اسراییل انجام داد. تحت نظارت او، عوارض واردات و موانع کاهش یافتند و سازوکارهایی برای تضمین رقابت بیشتر در صنعت غذایی اسراییل ایجاد شدند. این اصلاحات با کاهش قیمت مواد غذایی در اسراییل که از آوریل ۲۰۱۴ آغاز شده و تا سال ۲۰۱۵ ادامه داشته‌است، اعتبار یافته‌اند. با این حال، طبق سرمقاله هاآرتص، کاهش قیمت جهانی کالاها و تنگناهای مالی وخیم در بسیاری از مصرف‌کنندگان اسراییلی باعث افت آنها، و نه اصلاحات شده‌است. بنت تلاش کرده‌است مردان هاردی و زنان عرب-اسراییلی، که بسیاری از آنها بیکار هستند، در نیروی کار ادغام شوند. به گفته بنت، ادغام آنها در نیروی کار، رشد اقتصادی را بسیار تقویت می‌کند. طبق «طرح کوپن» وی، وزارت اقتصاد برای صدها آموزشگاه حرفه ای بن کارت صادر می‌کند که به مردان هاردی اجازه می‌دهد حداقل به صورت موقت، در ازای ثبت نام در هنرستان حرفه ای برای یادگیری کسب و کار، از خدمت اجباری معاف شوند. بنت همچنین کمک‌های مالی و برنامه‌های دولتی به زنان عرب برای تشویق بیشتر آنها برای ورود به نیروی کاررا افزایش داده‌است، هدف این کار دو برابر شدن میزان اشتغال آنها از ۲۵ به ۵۰ درصد در مدت ۵ سال است.

همسر بنت، گیلات، سکولار بود، اما اکنون قوانین سبت یهودی و قوانین کوشر مذهبی یهودی را در مورد غذا رعایت می‌کند. او یک شیرینی پز حرفه ای است. این زوج دارای چهار فرزند هستند و در رانانا، شهری در حدود ۲۰ کیلومتری شمال تل آویو و ۲ کیلومتری (۱٫۲ مایل) از مدیترانه زندگی می‌کنند. بنت نیز مانند برادران خود یهودیت ارتدکس مدرن را رعایت می‌کند.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Naftali Bennett». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ مه ۲۰۲۰.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نفتالی بنت موجود است.

• نفتالی بنت در فیس‌بوک