لیکود
حزب لیکود (به عبری: הליכוד)٬ بمعنای استحکام٬ از احزاب راستگرای سکولار[3] در اسرائیل است.[4][5] این حزب در سال ۱۹۷۳ با هدف ایجاد یک تشکل پارلمانی با جهتگیری راستگرایانه در قبال حزب کارگر و دستیابی به حکومت، توسط مناخم بگین بنیانگذاری شد.[6]
لیکود הַלִּיכּוּד | |
---|---|
رهبر | بنیامین نتانیاهو |
بنیانگذاری | ۱۹۷۳(اتحاد) ۱۹۸۸ (ائتلاف) |
ستاد | ساختمان مِتسُدات ضِعِو خیابان شاه جرج تلآویو، اسرائیل |
اعضای ثبتنام کرده (۲۰۱۲) | ۱۲۵٬۰۰۰ |
مرام سیاسی | صهیونیسم نئوصهیونیسم محافظهکاری صهیونیسم بازنگر[1][2] لیبرالیسم اقتصادی |
طیف سیاسی | راست میانه و راست |
کنست | ۳۰ از ۱۲۰ |
نماد انتخاباتی | |
מחל | |
وبگاه | |
این حزب تاکنون چندین نوبت موفق به تشکیل دولت شدهاست. در انتخابات سال ۱۹۹۹ انتخابات زودرس موجبات شکست نتانیاهو را در قبال ایهود باراک فراهم کرد ولی در انتخابات سال ۲۰۱۵ با کسب ۳۰ کرسی از ۱۲۰ کرسی کنست در جایگاه نخست قرار گرفت.[7]
احزاب ملیگرا و مذهبی بهطور بالقوه متحدان حزب لیکود محسوب میشوند.[8]
نتایج انتخابات کنست
سال انتخابات | رهبر حزب | # آراء کلی | % درصد آراء | # تعداد کرسی صاحبشده |
+/- |
---|---|---|---|---|---|
انتخابات ۱۹۷۳ | مناخم بگین | ۴۷۳٬۳۰۹ | ۳۰٫۲ (#۲) | ۳۹ از ۱۲۰ |
▲ ۷ |
انتخابات ۱۹۷۷ | مناخم بگین | ۵۸۳٬۹۶۸ | ۳۳٫۴ (#۱) | ۴۵ از ۱۲۰ |
▲ ۴ |
انتخابات ۱۹۸۱ | مناخم بگین | ۷۱۸٬۹۴۱ | ۳۷٫۱ (#۱) | ۴۸ از ۱۲۰ |
▲ ۳ |
انتخابات ۱۹۸۴ | اسحاق شامیر | ۶۶۱٬۳۰۲ | ۳۱٫۹ (#۲) | ۴۱ از ۱۲۰ |
▼ ۷ |
انتخابات ۱۹۸۸ | اسحاق شامیر | ۷۰۹٬۳۰۵ | ۳۱٫۱ (#۱) | ۴۰ از ۱۲۰ |
▼ ۱ |
انتخابات ۱۹۹۲ | اسحاق شامیر | ۶۵۱٬۲۲۹ | ۲۴٫۹ (#۲) | ۳۲ از ۱۲۰ |
▼ 8 |
انتخابات ۱۹۹۶ | بنیامین نتانیاهو | ۷۶۷٬۴۰۱ | ۲۵٫۱ (#۲) | ۳۲ از ۱۲۰ |
۰ |
انتخابات۱۹۹۹ | بنیامین نتانیاهو | ۴۶۸٬۱۰۳ | ۱۴٫۱ (#۲) | ۱۹ از ۱۲۰ |
▼ ۸ |
انتتخابات۲۰۰۳ | آریل شارون | ۹۲۵٬۲۷۹ | ۲۹٫۴ (#۱) | ۳۸ از ۱۲۰ |
▲ ۱۹ |
انتخابات ۲۰۰۶ | بنیامین نتانیاهو | ۲۸۱٬۹۹۶ | ۰۹٫۰ (#۴) | ۱۲ از ۱۲۰ |
▼ ۲۶ |
انتخابات ۲۰۰۹ | بنیامین نتانیاهو | ۷۲۹٬۰۵۴ | ۲۱٫۶ (#۲) | ۲۷ از ۱۲۰ |
▲ ۱۵ |
انتخابات ۲۰۱۳ | بنیامین نتانیاهو | ۸۸۴٬۶۳۱ | ۲۳٫۳ (#۱) | ۲۰ از ۱۲۰ |
▼ ۷ |
انتخابات ۲۰۱۵ | بنیامین نتانیاهو | ۹۸۴٬۹۶۶ | ۲۳٫۴ (#۱) | ۳۰ از ۱۲۰ |
▲ ۱۰ |
جستارهای وابسته
پانویس
- Joel Greenberg (22 November 1998). "The World: Pursuing Peace; Netanyahu and His Party Turn Away from 'Greater Israel'". New York Times.
- Ethan Bronner (20 February 2009). "Netanyahu, Once Hawkish, Now Touts Pragmatism". New York Times.
- Israel in the Middle East: Documents and Readings on Society, Politics, and Foreign Relations, Pre-1948 to the Present, edited by Itamar Rabinovich, Jehuda Reinharz, (UPNE, 2008), page 462
- "Likud". Ynetnews. 27 November 2012.
- Baskin, Judith Reesa, ed. (2010). The Cambridge Dictionary of Judaism and Jewish Culture. Cambridge University Press. p. 304.
To overcome Labor Party dominance, the bulk of center-right parties formed Likud.... In the early twenty-first century, Likud remains a major factor in the center-right political bloc.
- Bsisu, N. (2012). "Israeli Domestic Politics and the War in Lebanon" (PDF). Lights: the MESSA Journal. 29. Retrieved 23 March 2013.
- «Elections Results». کمیته مرکزی انتخابات Central Elections Committee. غیر رسمی. دریافتشده در ۲۰ مارس ۲۰۱۵. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک) - حمایت لیبرمن احتمال نخست وزیری نتانیاهو را بیشتر کرد (بیبیسی فارسی)
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ لیکود موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.