نشیمنگاه
کون، باسن، کَپَل، سُرین، نشیمنگاه یا ماتحت بخش گردی از آناتومی قسمت پشتیِ انسان و سایر حیوانات را تشکیل میدهد که در بالای ران قرار دارد. برخی آن را «باسن» میگویند که در واقع واژهای فرانسوی بهمعنای لگن خاصره است.[1][2]
کون | |
---|---|
جزئیات | |
شناسهها | |
لاتین | Ass |
MeSH | D002081 |
TA98 | A01.1.00.033 A01.2.08.002 |
TA2 | 157 |
FMA | 76446 |
کون انسان در واقع از تودهٔ ماهیچهای سُرینی تشکیل شدهاست که توسط لایهٔ چربی پوشیده شده است و دو تودهٔ ماهیچهٔ سرینیِ چپ و راست توسط خطی از یکدیگر جدا شدهاند.[1] در پشت این ماهیچهها، استخوان لگن خاصره قرار دارد.
در انسانها، زنان غالباً کونهای دارای چربیهای زیرجلدیِ قطورتر و پهنتر هستند. زیباییشناسی جنسیِ کون از فرهنگی به فرهنگ دیگر و از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ حتی مُد هم بر این زیباییشناسی مؤثر است.[1] بهطور کلی با توجه به اتفاقاتی که در دوران بلوغ جنسی رخ میدهد، زنان دارای کون بزرگتر و قطورتری نسبت به مردان هستند که بخشی از آن ناشی از تأثیر هورمون استروژن در بزرگ شدن مفصل ران و لگن است و بخش دیگر آن نیز به این علت است که بخشی از چربیهای انباشتهشده در بدن زنان در قسمت باسن آنها انباشته میشود (برخلاف مردان که غالب تودهٔ چربی در شکم آنها انباشته میشود).
نام
در برابر دُبُرْ، قبل (با قاف و با مضموم) وجود دارد که همان جلوی مرد و زن است (اندام پیش)[3]
پزشکی
باسن از بخش بزرگی چربی و ماهیچه تشکیل شده است. همچنین باسن نرم ترین قسمت انسان شناخته می شود که در تزریق ماده داخل آمپول این امر دلالت دارد.
رامپولوژی
رامپولوژی (Rumpology) علم ساختار باسن انسان است. معمولا فرم باسن مردها مربع و زنان قلبی است.
فلسفه
در کلام و گفتار کون معنای کم ارزش یا باارزش را می تواند داشته باشد. آمیزش جنسی مقعدی همیشه در تاریخ مورد رد از سوی ادیان و افکار عمومی بوده است. از افکار مردسالاری در آمیزش جنسی مقعدی شخصی که آلت در باسنش فرو می رود بد دانسته می شود در حالی که شخصی که آلتش را فرو می کند در افکار عمومی به هیچ وجه مورد تمسخر قرار نمی گیرد. معمولا به دلایل برتری مردانه کون دادن تمسخر می شود اما کون کردن تمسخر نمی شود. همچنین میان افرادی که هموفوبیا دارند و خود را مسیحی می دانند، کون دادن را امری زشت تلقی می کنند.
در فرهنگ
آن یکی نایی که خوش نی میزدست | ناگهان از مقعدش بادی بجست | |
نای را بر کون نهاد او که ز من | گر تو بهتر میزنی، بستان بزن[4] |
سعدی:
محتسب کونبرهنه در بازار | قحبه را میزند که روی بپوش[5] |
در فرهنگ مردم، اکثر فرهنگها و مناطق، لگد زدن با پا یا ضربه زدن بهوسیلهٔ زانو به باسن فردی دیگر، موجب تحقیر و توهین فرد مضروب است. این ضربه ازنظر جسمی و فیزیولوژیکی، درد و آسیبی در پی ندارد؛ اما در اغلب فرهنگها بهمنزلهٔ توهین، تحقیر و خصومت با فردی است که به نشیمنگاه او ضربه زده میشود.[6]
درکونی نوعی تنبیه بدنی است که در آن با دست یا وسیلهای ضربههایی به باسن شخص وارد میکنند. این ضربهها، دردهای کوتاهی ایجاد میکنند. در برخی از فرهنگها، تنبیه کردن زنان، توسط مرد خانواده یا شوهر وجود دارد و در برخی موارد از رسمهای رایج است. این نوع تنبیه که از آن به عنوان خشونتهای خانگی هم یاد میشود به خاطر افزونی قدرت فیزیکی مرد نسبت به زن یا اینکه بهطور سنتی مرد رئیس خانواده است بر روی زنان نسبت به مردان بیشتر صورت میگیرد. همچنین درکونی زدن در بخشی از بازیهای جنسی برای برانگیختن شهوت و تحریک جنسی نیز به روش های مختلف به کار میرود.
سارا بارتمن بعلت داشتن Steatopygia در سرتاسر بریتانیا به نمایش گذاشته میشد و مردم را سرگرم میکرد. بارتمن مردمان زیادی را با نمایش باسن خود شکه می کرد. مردان و زنان بسیار برای دیدن اندام عجیب او گرد وی جمع می شدند و فقط تماشا می کردند. نمایش او سالهای اندکی پس از گذراندن قانون تجارت برده یک رسوایی خلق کرد.
مونینگ
به نشان دادن باسن مونینگ گفته می شود. در کشورهای انگلیسیزبان، عملِ مونینگ کاربردهای نظیرِ نشاندادنِ اعتراض، تحقیر، بیاحترامی یا تحریک و برانگیختگی دارد. این عمل همچنین برای ایجاد شوک اجتماعی، تفریح یا نوعی از بدننمایی هم انجام میشود. در برخی حوزههای قضایی و قانونی، این عمل نوعی نمایشِ ناپسند و مجرمانهٔ بدن محسوب میشود.
بیرچینگ
بیرچینگ یکی از انواع شکنجه بر باسن است. این عمل معمولا در زندان ها انجام می شده ست.
نگارخانه
- باسن یک مرد
- باسن یک زن
- برهنگی عمومی یک مرد و زن
- نگاره از یک مرد با جسچری که در آن باسن خود را نشان میدهد.
- باسن یک زن
جستارهای وابسته
منابع
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نشیمنگاه موجود است. |
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Buttocks». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۰.
- لغتنامهٔ دهخدا
- لغتنامه دهخدا
- «مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بخش ۳۱». گنجور.
- «مواعظ سعدی، قطعات، شمارهٔ ۱۵۲». گنجور.
- فرهنگ عامیانه و نامکتوب، محمد اصیلآبادی، تهران، ۱۳۸۲، نشر گلفرش