ناظر و منظور
ناظر و منظور منظومهٔ عاشقانه‌ای از وحشی بافقی است که در سال ۹۶۶ ه.ق به پایان رسیده و ۱۵۶۹ بیت دارد.
| ناظر و منظور | |
|---|---|
| زبان | فارسی |
| پدیدآورنده | وحشی بافقی |
| موضوع | عشق |
داستان
پادشاه و وزیری پس از سال‌ها صاحب فرزند می‌شوند. پادشاه نام پسر خود را منظور و نام پسر وزیر را ناظر می‌گذارد. دو پسر با هم به مکتب می‌روند و «ناظر» عاشقِ «منظور» می‌شود که بسیار زیباست. معلم عشق آن‌ها را فاش می‌کند پس آن دو از هم جدا می‌شوند و به «منظور» زن می‌دهند. بعدها «منظور» شاه می‌شود و «ناظر» را وزیر خود می‌کند.[1]
نمونه شعر
در وصف منظور:
| فکنده فتنهٔ او در جهان شور | مدامش نرگس بیمار مخمور | |
| زنخدانش بر آن رخسار دلکش | معلق کرده آبی را در آتش | |
| فروغ ساعدش از آستین‌ها | چو نور شمع از فانوس پیدا |
منابع
- شمیسا، سیروس. شاهدبازی در ادبیات فارسی. تهران: فردوس، ۱۳۸۱، شابک ۹۶۴−۵۵۰۹−۱۶۶-X ، ص ۲۲۲
| برگرفته از سنت ایرانی |
|  |
|---|---|---|
| برگرفته از ادب هندی |
| |
| برگرفته از ادب عربی |
| |
| برگرفته از ادب یونانی | ||
پیوند به بیرون
| تاریخ |
| .svg.png.webp) |
|---|---|---|
| حقوق | ||
| مرتبط |
| |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.