جمال و جلال
جمال و جلال منظومه‌ای عاشقانه به زبان فارسی سرودهٔ محمد نزل‌آباد است که به داستان عشق شاهزاده جلال به جمال، دختر شاه پریان، می‌پردازد. منظومه ۴٬۷۳۵ بیت در بحر خفیف دارد و در ۸۰۸ ق / ۱۴۰۵ م سروده شده‌است. شاعر اهل سبزوار بوده‌است.
یک نسخهٔ دست‌نویس از این داستان در کتابخانهٔ دانشگاه اوپسالا موجود است که سال ۹۰۸ قمری نوشته شده. شکوفه قبادی داستان را با همین نسخه تصحیح و منتشر کرده‌است.[1]
منابع
- حسن ذوالفقاری. «جَمال و جَلال». www.cgie.org.ir. مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۰۶.
| برگرفته از سنت ایرانی |
|  |
|---|---|---|
| برگرفته از ادب هندی |
| |
| برگرفته از ادب عربی |
| |
| برگرفته از ادب یونانی | ||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.