مولانا معروف
مولانا معروف یا معروف بغدادی از خوشنویسان اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم بود.[1]
او نخست از خوشنویسان دربار جلایری در بغداد بود اما بعداً به دربار تیموریان رفت. اسکندر سلطان فرزند عمرشیخ و نوه تیمور لنگ، فرمانروای تیموری فارس و اصفهان که از حامیان هنر بود؛ پس از آنکه با یکی از دختران سلطان احمد جلایری ازدواج کرد و سلطان احمد از سلطان بایزید عثمانی در سال ۱۴۰۲م/۸۰۴ ه. ق در جنگ آنکارا شکست خورد؛ مولانا معروف را به دربار خود آورد و در واقع او را به ارث برد.[2]
سرانجام وی را به توطئه‌ای متهم کردند و به در هرات زندانی شد؛ و در حدود ۸۳۰ ه. ق در زندان درگذشت. شمس بایسنقری از شاگردان اوست.[1]
پانویس
- فضایلی ص ۳۲۸
- بازیل گری
منابع
- گری، بازیل. نقاشی ایران. تهران ۱۳۶۹ش. انتشارات عصرجدید. ترجمه شروه، عربعلی. ص ۶۶
- فضاپلی، حبیب‌الله. اطلس خط. چاپ دوم ۱۳۶۲ اصفهان. انتشارات مشعل اصفهان. ص ۳۲۸
| خطها |
|  | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| خوشنویسان | ||||||
| جستارهای وابسته | ||||||
مقالههای خوشنویسی اسلامی | ||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.