مناره باغ‌قوشخانه

وجه تسمیه این بنا به سبب نزدیکی به باغ معروف قوشخانه از باغات سلطنتی شاه عباس یکم بوده است.[1] دلیل معروفیت این مناره نیز به باغ قوشخانه مجاورت آن با باغ سلطنتی است که در آن پرندگان شکاری پادشاهان نگهداری می‌شده. اکنون این مناره در نزدیکی دروازه کهن طوقچی جای گرفته و به همین شوند آن را به نام‌های باقوشخانه و طوقچی نیز می‌خوانند و زمانی به شوند همسایگی با آرامگاه علی بن سهل، منار علی بن سهل نیز خوانده می‌شد.

مسجد مصلی در ابتدای دوران قاجار

این سازه سی و هشت متر ارتفاع دارد و پلکان آن معمولی است. تزیینات آن پنج بار تکرار مارپیچ واژهٔ الله‌اکبر به خط کوفی بنایی فیروزه‌ای بر زمینه آجری همراه با نقشهای اسلیمی ختایی تزئین شده‌است و از حیث تزئینات و ویژگی‌های هندسی اثری کم‌نظیر به شمار می‌رود.

بر روی بدنه و قاعده این مناره آثاری از کتیبه دیده می‌شود، ساختمان آن از دوره ایلخانیان است.[1]

منار باقوشخانه به‌جای‌مانده یکی از دو منار کناره‌های مسجد مصلی است که اکنون نشانه‌ای از آن نیست. این منار حدود ۳۸ متر بلندی دارد. تزیین آن به خط بنایی فیروزه‌ای بر زمینه آجری به گونه مارپیچ از تکرار الله اکبر درست شده‌است. کتیبه منار شکل گردنبند است که با خط ثلث سفید معرق بر زمینه گل و برگ آجری تزیین شده و بخش‌های زیادی از آن ریخته‌است. با توجه به تزیین‌ها و گونه معماری زمان ساخت آن را مربوط به دوران مغول‌ها می‌دانند.

در سال ۱۳۸۵ سازمان میراث فرهنگی برای استحکام‌بخشی سازه - مقرنس کاری - مرمت گنبد مناره - پنجره‌ها و کاشی‌کاری تمام سطح مناره و راه‌پله‌ها اقدام کرده‌است.

• مناره
• فهرست آثار تاریخی اصفهان

بر پایه داده‌هایی از مسعود شریفی دیرین بایگانی‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine

• روزنامه ایران، دوشنبه، ۲۳ اسفند ۱۳۸۹، سال هفدهم، شماره ۴۷۴۶