معماری جرجی

معماری جُرجی (انگلیسی: Georgian architecture‎) معماری نام داده شده در اکثر کشورهای انگلیسی زبان است و به مجموعه‌ای از یک شیوه سبک معماری اطلاق می‌شود که در فاصلهٔ سال‌های ۱۷۱۰ تا ۱۸۲۰ در انگلستان و پس از آن در آمریکا متداول شد، این سبک از معماری منشعب بود از شیوه‌های رنسانس و باروک، وجه تسمیه نام آن برگرفته از چهار جرج نخستین از دودمان هانوور است که در انگلستان از اوت ۱۷۱۴ تا ژوئن ۱۸۳۰ سلطنت کردند و عبارت هستند از جرج یکم، جرج دوم، جرج سوم و جرج چهارم

یک خانه کلاس متوسط به سبک جرجیایی در سالزبری انگلستان با حداقل جزئیات کلاسیک

سبک معماری جرجی در اواخر قرن نوزدهم در ایالات متحده به عنوان معماری احیای استعماری ‏(en)‏ و در اوایل قرن بیستم در بریتانیا به عنوان نئو-جورجیان مجدداً احیا شد و به یک بازنگری کلی در سبک انجامید. در آمریکا اصطلاح جورجیان به‌طور کلی برای توصیف تمام ساختمان‌های قدیمی و تاریخی آن بدون در نظر گرفتن سبک مشابهش در انگلستان استفاده می‌شود، مشخص شده که این سبک در جهت تقارن و اصول دینی معماری کلاسیک از یونان و روم و به عنوان احیا در معماری رنسانس شکل گرفت، جزئیات نیز به‌طور معمول در سنت کلاسیک و نه محدود و گاهی اوقات تقریباً به هیچ عنوان وجود ندارد. جان نش معمار برجسته انگلیسی نقش بسزایی در معرفی و ترکیب سبک جرجی با سایر سبک‌های رایج داشت.[1]